VENTUS wind quintet

Μια πολύ ευχάριστη έκπληξη είχα το προηγούμενο Σάββατο 23-8-8. Συγκεκριμένα παρακολούθησα το κουιντέτο ξύλινων Ventus, σε μια συναυλία τους στην αίθουσα εκδηλώσεων της Φιλαρμονικής Ένωσης Κερκύρας “Καποδίστριας” (85). Έκπληξη γιατί μιας και δεν ήξερα τι θα παρακολουθήσω, δεν περίμενα να δω τόσο καλούς μουσικούς και μια τόσο υψηλής ποιότητας απόδοση.

Το σύνολο αποτελούνταν από τους Όθωνα Γκόγκα φλάουτο, Κώστα Γιοβάνη όμποε, Σπύρο Τζέκο κλαρίνο, Γιάννη Γούναρη κόρνο και Δημήτρη Ντακοβάνο Φαγκότο. Εξαιτερικό δέσιμο, πολύ υψηλή τεχνική σε ένα πρόγραμμα του 20ου αιώνα, αρκετά απαιτητικό μάλιστα. Και όλα αυτά σε μια αίθουσα με μάλλον κακή ακουστική.

Όλοι στάθηκαν σε πολύ ψηλό επίπεδο. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον θα ξεχώριζα τον Γιάννη Γούναρη και την εξαιρετική του τεχνική, τον φωτεινό ήχο και το άκοπο παίξιμό του.

Μας έπαιξαν:


Α' Μέρος

J. Ibert, Trois Pieces Breves
J. Francaix, Quintette


Β' Μέρος

Γ. Κωνσταντινίδης, Δωδεκανησσιακή Σουΐτα
G. Ligeti, Sechs Baatellen


Μπίζαραν με την τελευταία πολύ όμορφη μπακατελλα του Λίγκετι.

Ψάχνοντας λίγο παραπάνω στο δίκτυο ελάχιστα πράγματα βρήκα (και για τους μουσικούς και για το σύνολο - μόνο την σελίδα του Σπύρου Τζέκου και μερικές αναφορές σε συναυλίας στο τελευταίο Ionian Summer Music Academy). Ας ελπίσουμε σε μια πολύ καλή συνέχεια.

Μια πραγματικά πολύ όμορφη συναυλία! Αυτά.

Βορράς (2/2)

Την Κυριακή 10-8-8 βρισκόμουν στο Bergen. Αν και ήθελα πολύ να παρακολουθήσω κάτι στην περίφημη Grieghallen δεν τα κατάφερα. Ωστόσο αποζημιώθηκα εν μέρει παρακολουθώντας μια συναυλία σε μια αίθουσα που έχει κατασκευαστεί δίπλα στο σπίτι του Edvard Grieg. Αυτό βρίσκετε γύρω στα 20 λεπτά έξω από το κέντρο του Bergen και συνδυάζεται πολύ ωραία και με μια επίσκεψη στο σπίτι του Grieg, που λειτουργεί ως μουσείο.



Σύγχρονη αίθουσα, αρκετά όμορφη με πολύ καλή ακουστική. Πίσω από την σκηνή υπάρχει τζαμαρία που βλέπει στη λίμνη που εκτείνετε από κάτω, δημιουργώντας ένα μοναδικά υποβλητικό σκηνικό για να απολαύσει κανείς μια συναυλία.

Ακούσαμε ένα ρεσιτάλ πιάνου του Rune Alver με έργα Grieg, Tveitt και Chopin. Δεν θα έλεγα πως με ενθουσίασε το παίξιμο του Rune Alver και είχε και ένα αρκετά rude τρόπο να κόβει τις νότες με το πετάλι. Ωστόσο άκουσα πολύ ευχάριστα και με μεγάλο ενδιαφέρον τα κομμάτια του Grieg και του Tveitt του πρώτου μέρους. Στο δεύτερο μέρος θα έλεγα πως η εκτέλεση του nocturne του Chopin μου ακούστηκε μάλλον αδιάφορη. Αρκετά καλύτερη η μπαλάντα του Grieg. Μάλιστα άρχισε να βρέχει μάλλον δυνατά εκείνη την στιγμή, πράγμα που φαίνονταν πολύ καθαρά μέσα από το τζάμι, δημιουργώντας μια πολύ δυνατή εμπειρία για όσους βρισκόμασταν στην αίθουσα.



Το πρόγραμμα:

Α'Μέρος

Edvard Grieg (1843-1907): Lyric Pieces 111, Ορ. 43
Butterfly
Solitary Trαveller
ln Μy Nαtive Country
Little Bird
Erotikon
Tο Spring

Geirr Tveitt (1908-81): From Fifty Folk-Tunes from Hardanger, Ορ. 150
Welcome with honour
Flute-sound
The long, long winter night
Alas my girl
Mountain call
Α mournfull ballad for an empty brandy keg
The lad with the silver buttons
The boaster 's ballad
Christmas song
The mountaineer's daughter
Stave church chant

Β'Μέρος

Frederic Chopin (1810-1849): Nocturne ίn Β flat Minor, Ορ. 9 Νο. 1
Edvard Grieg: Ballad ίn G minor, Ορ. 24

Αυτά

Βορράς (1/2)

Τις προάλλες βρέθηκα για ολιγοήμερες διακοπές στην νότιο Σκανδιναβία. Δυστυχώς δεν ταίριαξε κανένα event στα great venues της περιοχής, ωστόσο δεν έφυγα με άδεια χέρια. Έτσι μπόρεσα να κάνω δύο επισκέψεις σε μικρότερης εμβέλειας αίθουσες.

Η πρώτη από αυτές ήταν στο Confidensen (72). Εκεί παρακολούθησα το ορατόριο San Giovanni Battista του Alessandro Stradella. Παραδόξως οι Σουηδοί το περιέγραφαν σαν ημισκηνοθετημένη όπερα με όνομα Σαλώμη. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η γνωστή όπερα του Στράους, αλλά όταν είδα πως ήταν του Stradella έφαγα τον κόσμο να μάθω ποια όπερα είναι αυτή. Τελικά συμπέρανα πως είναι μάλλον το γνωστό ορατόριο και για να το επιβεβαιώσω έστειλα μαλιστα και ένα μάιλ το οποίο μου το απάντησαν σχεδόν αμέσως :-)))

Απ’ ότι είδα, το πολύ όμορφο αυτό θέατρο το οποίο είναι κανένα μισάωρο από το κέντρο της Στοκχόλμης, ανεβάζει μόνο μπαρόκ. Μάλιστα αν αργούσα να πάω καμμιά βδομάδα θα πετύχαινα την von Otter σε μπαρόκ ρεσιτάλ.

Το ανέβασμα ήταν αρκετά οπερατικό και αρκετά σκηνοθετημένο τελικά. Η σκηνή είχε αφιερωθεί ολόκληρη στα δρώμενα και οι τραγουδιστές φορούσαν κοστούμια. Υπήρχε και σκηνικό, αρκετά λιτό, ωστόσο υπήρχε. Τα καθίσματα από την πρώτη σειρά είχαν αφαιρεθεί και μπροστά στην σκηνή είχε τοποθετηθεί η ορχήστρα. Όπως μάλιστα η σκηνή είναι υπερυψωμένη έδινε αρκετά την εντύπωση πως η ορχήστρα ήταν τοποθετημένη σε πιτ. Αξίζει να πω πως το θέατρο φαίνεται να έχει υποστεί πολύ λίγες αλλαγές από τον χρόνο ανέγερσής του. Εκτός από την ηλεκτροδότηση, όλα ήταν πολύ παλιά μέσα.

Η ορχήστρα αποτελούνταν από καμμιά 15αρια μουσικούς, οι οποίοι έπαιζαν με όργανα εποχής. Μέτρια θα έλεγα η ακουστική, αρκετά αιχμηροί οι ήχοι, μου θύμισε αίθουσες που δεν έχουν τύχει φροντίδας για την ακουστική τους. Αρκετά καλή η μουσική ερμηνεία, ωστόσο δεν θα έλεγα πως μου άφησε και κάτι για να την μνημονεύσω. Αυτό που μου άρεσε αρκετά ήταν η Charlotta Larsson στον ρόλο της Σαλώμης και η Jenny Ohlson ως Ηρωδιάδα. Και οι δύο τραγούδησαν με αρκετό πάθος και με μεγάλη πλαστικότητα και ευελιξία. Ακολούθησε από κοντά και ο Ola Eliasson στον ρόλο του Ηρώδη. Επίσης μου άρεσαν αρκετά και τα σόλα στην θεώρβη από τον Dohyo Sol (όπως διαβάζω το όνομά του στο leaflet της παράστασης)

Οι κυριότεροι συντελεστές:

Μουσική Διεύθυνση Arnold Östman, Παραγωγή Per Arthur Segerström, Σαλώμη Charlotta Larsson, Ηρωδιάς Jenny Ohlson, Ηρώδης Ola Eliasson, Ιωάννης Karolina Blixt, Σύμβουλος Love Enström, Αφηγητής Kjerstin Dellert