Βορράς (1/2)
Τις προάλλες βρέθηκα για ολιγοήμερες διακοπές στην νότιο Σκανδιναβία. Δυστυχώς δεν ταίριαξε κανένα event στα great venues της περιοχής, ωστόσο δεν έφυγα με άδεια χέρια. Έτσι μπόρεσα να κάνω δύο επισκέψεις σε μικρότερης εμβέλειας αίθουσες.
Η πρώτη από αυτές ήταν στο Confidensen (72). Εκεί παρακολούθησα το ορατόριο San Giovanni Battista του Alessandro Stradella. Παραδόξως οι Σουηδοί το περιέγραφαν σαν ημισκηνοθετημένη όπερα με όνομα Σαλώμη. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η γνωστή όπερα του Στράους, αλλά όταν είδα πως ήταν του Stradella έφαγα τον κόσμο να μάθω ποια όπερα είναι αυτή. Τελικά συμπέρανα πως είναι μάλλον το γνωστό ορατόριο και για να το επιβεβαιώσω έστειλα μαλιστα και ένα μάιλ το οποίο μου το απάντησαν σχεδόν αμέσως :-)))
Απ’ ότι είδα, το πολύ όμορφο αυτό θέατρο το οποίο είναι κανένα μισάωρο από το κέντρο της Στοκχόλμης, ανεβάζει μόνο μπαρόκ. Μάλιστα αν αργούσα να πάω καμμιά βδομάδα θα πετύχαινα την von Otter σε μπαρόκ ρεσιτάλ.
Το ανέβασμα ήταν αρκετά οπερατικό και αρκετά σκηνοθετημένο τελικά. Η σκηνή είχε αφιερωθεί ολόκληρη στα δρώμενα και οι τραγουδιστές φορούσαν κοστούμια. Υπήρχε και σκηνικό, αρκετά λιτό, ωστόσο υπήρχε. Τα καθίσματα από την πρώτη σειρά είχαν αφαιρεθεί και μπροστά στην σκηνή είχε τοποθετηθεί η ορχήστρα. Όπως μάλιστα η σκηνή είναι υπερυψωμένη έδινε αρκετά την εντύπωση πως η ορχήστρα ήταν τοποθετημένη σε πιτ. Αξίζει να πω πως το θέατρο φαίνεται να έχει υποστεί πολύ λίγες αλλαγές από τον χρόνο ανέγερσής του. Εκτός από την ηλεκτροδότηση, όλα ήταν πολύ παλιά μέσα.
Η ορχήστρα αποτελούνταν από καμμιά 15αρια μουσικούς, οι οποίοι έπαιζαν με όργανα εποχής. Μέτρια θα έλεγα η ακουστική, αρκετά αιχμηροί οι ήχοι, μου θύμισε αίθουσες που δεν έχουν τύχει φροντίδας για την ακουστική τους. Αρκετά καλή η μουσική ερμηνεία, ωστόσο δεν θα έλεγα πως μου άφησε και κάτι για να την μνημονεύσω. Αυτό που μου άρεσε αρκετά ήταν η Charlotta Larsson στον ρόλο της Σαλώμης και η Jenny Ohlson ως Ηρωδιάδα. Και οι δύο τραγούδησαν με αρκετό πάθος και με μεγάλη πλαστικότητα και ευελιξία. Ακολούθησε από κοντά και ο Ola Eliasson στον ρόλο του Ηρώδη. Επίσης μου άρεσαν αρκετά και τα σόλα στην θεώρβη από τον Dohyo Sol (όπως διαβάζω το όνομά του στο leaflet της παράστασης)
Οι κυριότεροι συντελεστές:
Μουσική Διεύθυνση Arnold Östman, Παραγωγή Per Arthur Segerström, Σαλώμη Charlotta Larsson, Ηρωδιάς Jenny Ohlson, Ηρώδης Ola Eliasson, Ιωάννης Karolina Blixt, Σύμβουλος Love Enström, Αφηγητής Kjerstin Dellert
Η πρώτη από αυτές ήταν στο Confidensen (72). Εκεί παρακολούθησα το ορατόριο San Giovanni Battista του Alessandro Stradella. Παραδόξως οι Σουηδοί το περιέγραφαν σαν ημισκηνοθετημένη όπερα με όνομα Σαλώμη. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η γνωστή όπερα του Στράους, αλλά όταν είδα πως ήταν του Stradella έφαγα τον κόσμο να μάθω ποια όπερα είναι αυτή. Τελικά συμπέρανα πως είναι μάλλον το γνωστό ορατόριο και για να το επιβεβαιώσω έστειλα μαλιστα και ένα μάιλ το οποίο μου το απάντησαν σχεδόν αμέσως :-)))
Απ’ ότι είδα, το πολύ όμορφο αυτό θέατρο το οποίο είναι κανένα μισάωρο από το κέντρο της Στοκχόλμης, ανεβάζει μόνο μπαρόκ. Μάλιστα αν αργούσα να πάω καμμιά βδομάδα θα πετύχαινα την von Otter σε μπαρόκ ρεσιτάλ.
Το ανέβασμα ήταν αρκετά οπερατικό και αρκετά σκηνοθετημένο τελικά. Η σκηνή είχε αφιερωθεί ολόκληρη στα δρώμενα και οι τραγουδιστές φορούσαν κοστούμια. Υπήρχε και σκηνικό, αρκετά λιτό, ωστόσο υπήρχε. Τα καθίσματα από την πρώτη σειρά είχαν αφαιρεθεί και μπροστά στην σκηνή είχε τοποθετηθεί η ορχήστρα. Όπως μάλιστα η σκηνή είναι υπερυψωμένη έδινε αρκετά την εντύπωση πως η ορχήστρα ήταν τοποθετημένη σε πιτ. Αξίζει να πω πως το θέατρο φαίνεται να έχει υποστεί πολύ λίγες αλλαγές από τον χρόνο ανέγερσής του. Εκτός από την ηλεκτροδότηση, όλα ήταν πολύ παλιά μέσα.
Η ορχήστρα αποτελούνταν από καμμιά 15αρια μουσικούς, οι οποίοι έπαιζαν με όργανα εποχής. Μέτρια θα έλεγα η ακουστική, αρκετά αιχμηροί οι ήχοι, μου θύμισε αίθουσες που δεν έχουν τύχει φροντίδας για την ακουστική τους. Αρκετά καλή η μουσική ερμηνεία, ωστόσο δεν θα έλεγα πως μου άφησε και κάτι για να την μνημονεύσω. Αυτό που μου άρεσε αρκετά ήταν η Charlotta Larsson στον ρόλο της Σαλώμης και η Jenny Ohlson ως Ηρωδιάδα. Και οι δύο τραγούδησαν με αρκετό πάθος και με μεγάλη πλαστικότητα και ευελιξία. Ακολούθησε από κοντά και ο Ola Eliasson στον ρόλο του Ηρώδη. Επίσης μου άρεσαν αρκετά και τα σόλα στην θεώρβη από τον Dohyo Sol (όπως διαβάζω το όνομά του στο leaflet της παράστασης)
Οι κυριότεροι συντελεστές:
Μουσική Διεύθυνση Arnold Östman, Παραγωγή Per Arthur Segerström, Σαλώμη Charlotta Larsson, Ηρωδιάς Jenny Ohlson, Ηρώδης Ola Eliasson, Ιωάννης Karolina Blixt, Σύμβουλος Love Enström, Αφηγητής Kjerstin Dellert
Ετικέτες opera
3 Comments:
Εξαιρετικές εμπειρίες. Από τον πρόλογο σου και τις έρευνες σου όπως προέκυψαν και εγώ θα έσπευδα.
Θα περάσει από εκει και η Von Otter... Σε μπαρόκ ρεσιτάλ; Και το χάνεις... Γκαντεμιά θα έλεγα ;-)
Δεν τα πήγα καλά από timing σε αυτό το ταξίδι. Από μια μέρ έχασα επίσης και μια Porgy & Bess στην κινούργια όπερα του Οσλο. Anyway... next time :-)
Καλά που μου το θύμισες το Porgy & Bess, διότι κυκλοφόρησε ολόκληρη η όπερα με την Leontyne Price.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home