Κρίμα
Την προπερασμένη Παρασκευή, 25-6-10, κατάφερα και πήρα μια πρόσκληση (από μια εκπομπή του Δ. Μαλούχου στο Τρίτο) για την συναυλία της ΚΟΑ, στο Μέγαρο.
Υπό την διεύθυνση του Francesco La Vecchia, μας έπαιξαν στο πρώτο μέρος την εισαγωγή από τον Κουρέα της Σεβίλλης και το κοντσέρτο για δύο πιάνα του Mozart, KV 365. Στο δεύτερο μέρος είχαμε την 4η συμφωνία του Johannes Brahms.
Είχα αρκετό καιρό να ακούσω την ΚΟΑ. Την απέφευγα, έχοντας στο νου μου πως πρόκειται για πολύ μέτρια ορχήστρα. Όχι πως δεν έχω απολαύσει και καλές στιγμές της, αλλά έχω στο νου μου πως είναι λίγο ρώσικη ρουλέτα η ποιότητα της συναυλίας με την ΚΟΑ. Πάντως, λίγο πριν την έναρξη έπιασα τον εαυτό μου να αδημονεί για το τι θα ακούσει, πράγμα που το ενέγραψα στα θετικά της βραδυάς.
Τελικά φάνηκε πως δεν ήταν καλή ιδέα. Η ΚΟΑ μου φάνηκε σε κακή κατάσταση, ασυντόνιστη, εκπέμποντας μια ηχητική θολούρα, που ορισμένα σημεία (των πολύ γνωστών κομματιών) τα έκανε αγνώριστα. Τελικά κατάλαβα τι ήταν αυτό που μου φταίει. Ενώ μια γερμανική ορχήστρα επι παραδείγματι, τακάρει μέσα σε 20-30 ms ας πούμε, η ΚΟΑ θέλει 500! Και αυτή η έλλειψη συντονισμού δεν ήταν μόνο στα μπασίματα αλλά παντού. Πχ, ο καθένας είχε την δική του άποψη για το πόσο διαρκεί ένα τέταρτο ή ένα όγδοο ας πούμε. Sounds like fun και ίσως να είναι και ενδιαφέρων αλεατορικός πειραματισμός, αλλά δεν νομίζω να ήταν αυτό το ζητούμενο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαιτεί μια ορχήστρα από τους μουσικούς της είναι να παίζουν μαζί.
Anyway.
Κατά τα άλλα μου άρεσε ο Δημήτρης Σταματελάτος όχι τόσο η Καλλιόπη Εμμανουήλ (οι δύο πιανίστες του κοντσέρτου του Mozart) που έβγαζε αρκετή αστάθεια στα γρήγορα περάσματα.
Επίσης «θυμήθηκα» πως μου αρέσει και η 4η του Brahms :-)))))))
Αυτά.
Υπό την διεύθυνση του Francesco La Vecchia, μας έπαιξαν στο πρώτο μέρος την εισαγωγή από τον Κουρέα της Σεβίλλης και το κοντσέρτο για δύο πιάνα του Mozart, KV 365. Στο δεύτερο μέρος είχαμε την 4η συμφωνία του Johannes Brahms.
Είχα αρκετό καιρό να ακούσω την ΚΟΑ. Την απέφευγα, έχοντας στο νου μου πως πρόκειται για πολύ μέτρια ορχήστρα. Όχι πως δεν έχω απολαύσει και καλές στιγμές της, αλλά έχω στο νου μου πως είναι λίγο ρώσικη ρουλέτα η ποιότητα της συναυλίας με την ΚΟΑ. Πάντως, λίγο πριν την έναρξη έπιασα τον εαυτό μου να αδημονεί για το τι θα ακούσει, πράγμα που το ενέγραψα στα θετικά της βραδυάς.
Τελικά φάνηκε πως δεν ήταν καλή ιδέα. Η ΚΟΑ μου φάνηκε σε κακή κατάσταση, ασυντόνιστη, εκπέμποντας μια ηχητική θολούρα, που ορισμένα σημεία (των πολύ γνωστών κομματιών) τα έκανε αγνώριστα. Τελικά κατάλαβα τι ήταν αυτό που μου φταίει. Ενώ μια γερμανική ορχήστρα επι παραδείγματι, τακάρει μέσα σε 20-30 ms ας πούμε, η ΚΟΑ θέλει 500! Και αυτή η έλλειψη συντονισμού δεν ήταν μόνο στα μπασίματα αλλά παντού. Πχ, ο καθένας είχε την δική του άποψη για το πόσο διαρκεί ένα τέταρτο ή ένα όγδοο ας πούμε. Sounds like fun και ίσως να είναι και ενδιαφέρων αλεατορικός πειραματισμός, αλλά δεν νομίζω να ήταν αυτό το ζητούμενο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να απαιτεί μια ορχήστρα από τους μουσικούς της είναι να παίζουν μαζί.
Anyway.
Κατά τα άλλα μου άρεσε ο Δημήτρης Σταματελάτος όχι τόσο η Καλλιόπη Εμμανουήλ (οι δύο πιανίστες του κοντσέρτου του Mozart) που έβγαζε αρκετή αστάθεια στα γρήγορα περάσματα.
Επίσης «θυμήθηκα» πως μου αρέσει και η 4η του Brahms :-)))))))
Αυτά.
Ετικέτες ΚΟΑ, concert, La Vecchia
posted by spiretos72 at 17:12
5 Comments:
Σε Παρακαλώ λοιπόν, κάνε μια βόλτα εδώ να δεις πώς νιώθει και ένα μέλος της ΚΟΑ γιαυτό που περιγράφεις και να μάθεις πώς έχουν τα π΄ραγματα από μέσα....
στο http://nellys-logia.blogspot.com στην ανάρτηση "ο Εφιάλτης μου κόντρα στο όνειρο του Ξωτικού"
καλό απόγευμα!
Μάθε επίσης οτι αυτός ο τύπος που θέλει να λέγεται μαέστρος ακύρωσε τις δυο πρώτες πρόβες της Δευτέρας και της Τρίτης καθώς και την βραδυνή της Πέμπτης διότι ως νάρκισσος ήταν απόλυτα σίγουρος οτι τύφλα να 'χει ο Πλασσόν μπροστά στο δικό του μεγαλείο
Σόρρυ που μιλάω έτσι, αλλά τα έχω πάρει άγρια μαζί του
Η διευθυνση μιας ορχηστρας μπορει να απογειωσει η να κατακρυμνησει την ερμηνεια της. Αυτο ειναι δεδομενο. Ο La Vecchia προφανως ηρθε μονο για να "εισπραξει" το χειροκροτημα....και οχι μονο! Ενα χειροκροτημα που του δωθηκε απλοχειρα μονο και μονο γιατι ειναι ενας μαεστρος... εισαγομενος.
Το προγραμμα σου δημιουργουσε μια αναμονη για την 4η Brahms. Μια συμφωνια που πραγματικα την ξεχωριζω. Την εχω ακουσει 2 φορες μονο ζωντανα στη ζωη μου ( τη μια με τον Carlos Kleiber στη τελευταια του συναυλια αν δεν κανω λαθος- ουδεμια η συγκριση ). Δεν μπορω να πω πως ενθουσιαστηκα απο την στιγμη που ελειπε το σωστα κατευθυνομενο και συγχρονισμενο νευρο και η πραγματικη μουσικη αφοσιωση σε ενα τετοιο εσωτερικο και μεγαλειωδες εργο.Ο La Vecchia, και ΟΧΙ η ορχηστρα, δεν μου μετεδωσε το συναισθημα που περιμενα.
Απο την αλλη το κοντσερτο για δυο πιανα του Mozart,ηταν μια ευχαριστη εκπληξη απο την πλευρα των πιανιστων. Ο La Vacchia, για αλλη μια φορα εδειχνε να μην νοιαζεται ιδιαιτερα για την συνοχη της ορχηστρας , οι Σταματελατος και Εμμανουηλ ομως εφεραν μια φρεσκαδα....της νιοτης, ισως. Ηταν ενα απολυτα συγχρονισμενο ντουο, σε μια εκτελεση σοβαρη με ακεραιη τεχνικη και "Μοτσαρτιο" ηχο.
Αυτα σε γενικες γραμμες και μη ξεχνατε, πως ενα τετοιο προγραμμα με 2 προβες οπως πολυ σωστα ειπε και η logia ηταν αθλος.
Συγχωρειστε μου την ελλειψη τονων στο κειμενο αλλα ειμαι ακομα ‘εκπαιδευομενη’. Ευχαριστω
οκ, αμα ξέρεις το παρασκήνιο μπορείς να κάνεις τέτοιες εκλογικεύσεις, αλλά δεν μπορείς πως φταίει ο μαέστρος μόνο.
Αν η ορχήστρα ήταν άψογη τεχνικά, έμπαινε σωστά ήταν συντονισμένη και απλά έπαιζε εντελώς μηχανιστικά και άψυχα (δεν μετέφερε κανένα συναίσθημα με άλλα λόγια) θα μπορούσες να πεις πως ο μαέστρος έκανε χάλια δουλειά. Αλλά δεν ήταν τέτοιο το case που άκουσα.
Το συμπέρασμα που βγάζω εν τέλει από όλο αυτό συνοψίζεται στο "ήτανε στραβό το κλήμα το 'φαγε και ο γάϊδαρος"
Το πτηνό ετοιμάζει εκστρατεία επ'αυτού με σύνθημα "Δώστε τη μπαγκέτα στη Μανωλίδου!"
Δημοσίευση σχολίου
<< Home