Solo for three

Δεν το είχα στο πρόγραμμα να πάω στο Μπάντμιντον για το μπαλέτο του Εθνικού Θεάτρου της Πράγας. Κυρίως λόγω του μενταλιτέ που αποπνέει το θέατρο. Όμως τύχη αγαθή με πρόκρινε και έπιασα γραμμή στην εκπομπή του Διονύση Μαλούχου στο Τρίτο, που μοίραζε προσκλήσεις. Έτσι πήρα την δωρεάν πρόσκληση και πήγα.

Η βραδυά ξεκίνησε όπως περίμενα με τις χειρότερες προϋποθέσεις. Η παράσταση, με τον απαράμιλλο σεβασμό που δείχνουν στο κοινό, ξεκίνησε εννιά και εικοσιπέντε μετά από παρατεταμμένα χειροκροτήματα – ήταν να αρχίσει στις 9. Μάλιστα μετά τις 9:10 κάθε 5 λεπτά έβγαζαν ένα ηχογραφημένο μήνυμα του Κωστάλα που έλεγε πως η παράσταση θα αρχίσει σε 3 λεπτά. Anyway, αναμενόμενα αυτά και ένας από τους λόγους που αποφεύγω το συγκεκριμένο χώρο.

Παρόλο όμως το μετριότατο περιβάλλον, η παράσταση ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Μια από τις καλύτερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει φέτος. Ο Petr Zuska δημιούργησε μια καταπληκτική παράσταση με αρωγούς τους εξαιρετικούς χορευτές του μπαλέτου του Εθνικού Θεάτρου της Πράγας. Χρησιμοποιώντας τραγούδια των Jacques Brel (1929-1978), Vladimir Vysotsky (1938-1980) & Karel Kryl (1944-1994) δημιούργησε ένα χοροθέαμα όπου κάθε τραγούδι ήταν μια μικρή παράσταση, κάθε μια καλύτερη από την άλλη, κάθε μια ένα μικρό διαμαντάκι. Άλλοτε μόνο χορευτική, άλλοτε χορο-θεατρική, με αρκετά μοντέρνα χορογραφία αλλά με πολλά κλασικά στοιχεία δεν νομίζω να άφησε αμφιβολίες για την κλασική παιδεία τόσο του χορογράφου όσο και των χορευτών.



Η επιλογή των τριών μουσικών έγινε σίγουρα με βάση τα κοινά τους χαρακτηριστικά. Ο βέλγος Brel, o ρώσος Vysotsky και ο τσέχος Kryl, ήταν και οι τρείς βάρδοι. Τα τραγούδια τους τραγούδια βάρδων, μια κιθάρα και η φωνή. Και οι τρείς πέθαναν νέοι, κυρίως λόγω του ιδιαίτερου τρόπου ζωής των (οι 2 στους 3 τουλάχιστον ήταν αλκοολικοί). Ανάμεσα από κάθε τραγούδι υπήρχε glue κείμενο και στις τρεις γλώσσες, προκειμένου να υπάρχει η αίσθηση της μιας ενότητας. Μια κιθάρα περιφέρονταν πάντα στη σκηνή, μιας και ο ήχος της ήταν πανταχού παρών στην μουσική και των τριών τροβαδούρων.

Η παράσταση άρχισε με την Zuzana Susová να σηκώνεται από την πρώτη σειρά της πλατείας και να ανεβαίνει στη σκηνή, όπου υπήρχαν μόνο μια κιθάρα και μια υπερυψωμένη μικρή εξέδρα. Συχνά τόσο αυτή όσο και ο Alexandre Katsapov όταν δεν έπαιρναν μέρος στα δρώμενα κάθονταν σε αυτή τη θέση. Και οι δύο ιδιαίτερα καλοί, τόσο στο χορευτικό όσο και θεατρικο παρτ – ιδιαίτερα ο Katsapov. Το σώμα των χορευτών του Εθνικού Θεάτρου της Πράγας ήταν επίσης ιδιαίτερα καλό. Κλάσεις ανώτεροι από την το αντίστοιχο εγχώριο είδος. Και σίγουρα η διαφορά δεν είναι λόγω μπάτζετ.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Μουσική Jacques Brel, Vladimir Vysotsky, Karel Kryl, Σύλληψη, Χορογραφία και Σκηνοθεσία Petr Zuska, Σκηνικά Jan Dušek, Κοστούμια Lucie Loosová, Σχεδιασμός Φωτισμού Petr Zuska, Pavel Kremlík, Σχεδιασμός Ήχου Zbyněk Perla

Χορευτές Alexandre Katsapov, Zuzana Susová, Nikola Márová, Ivana Mikešová, Klára Kutilová, Jiří Kodym, Oleksandr Kysil, Gerald Neeb, Viktor Konvalinka, Michaela Wenzelová, Jade Clayton, Lenka Šnellerová, Tomáš Kopecký, Edita Raušerová, Marta Drastíková, Nicole Delacretaz, Camille Erskine, Pavla Mráziková, Karel Audy, Michal Jurisa, Jiří Urban, Mario Bakuš, Mattia Mantellato, Radim Kafka, Tereza Ulrichová

Επίσης ακούγονται οι φωνές των: Frederica Smetana, Lilian Mankina, Tatjana Medcecká

Αυτά. Εν κατακλείδει μια πολύ καλή όσο και αναπάντεχη παράσταση (που ίιιιιιιισως και να μου φάνηκε τόσο καλή λόγω του αναπάντεχου της ποιότητας)