Christian Lindberg
Μια αρκετά ενδιαφέρουσα συναυλία παρακολούθησα την περασμένη Δευτέρα 20-10-8, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (73). Συγκεκριμένα, παρακολούθησα μια συνεργασία της συμφωνικής ορχήστρας της ΕΡΤ, με τον Christian Lindberg.
Από τους πιο γνωστούς τρομπονίστες του καιρού μας ο Lindberg, έχει επισκεφτεί την χώρα μας 1-2 φορές στο παρελθόν στα πλαίσια των Ionian Concerts. Αυτή την φορά όμως, δεν ήλθε μόνο σαν σολίστας αλλά και σαν αρχιμουσικός. Εκτός όμως από τον Lindberg, αρκετό ενδιαφέρον είχε για μένα και η ορχήστρα της ΕΡΤ, μιας και είχα πολλά χρόνια να την παρακολουθήσω ζωντανά.
Αρκετά χαρωπός και casual ο Lindberg, εμφανίστηκε με στενό μαύρο παντελόνι, μυτερό μαύρο παπούτσι και μαύρο εφαρμοστό πουκάμισο, με τα τρία πρώτα κουμπιά ανοιχτά και στη μέση ένα μεγάλο κρεμαστό – κάτι σαν μενταγιόν. Λίγο obsolete το γούστο του, κάτι ανάμεσα σε ροκαμπίλυ και κρητικό καμάκι των ‘70s και με λίγη δόση new age. Anyway, μπήκε μέσα τροχάδην και είχε μια ζωντάνια και καλή μια διάθεση που αναμφίβολα μετάδωσε, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος, και στο ακροατήριο. Γενικώς ακτινοβολούσε θετική ενέργεια και καλή διάθεση.
Στην αρχή μας έπαιξαν το κοντσέρτο για τρομπόνι και ορχήστρα του Leopold Mozart. Έργο στο μεταίχμιο μεταξύ μπαρόκ και κλασικής τεχνοτροπίας και αρκετά ζωντανό, ήταν νομίζω μια πολύ καλή εισαγωγή στην τέχνη του Lindberg. Εντυπωσιακός, με ιδιαίτερα σαφές και ακριβές attack αλλά και αλάνθαστος στα γρήγορα μέρη, έβγαλε μια μουσικότητα από το όργανο που δύσκολα ακούς από μπάσα χάλκινα. Ήταν και το μοναδικό κομμάτι που έπαιξε ο Lindberg, μιας και στα υπόλοιπα μόνο διεύθυνε.
Στη συνέχεια ακούσαμε το κοντσέρτο για κουιντέτο χάλκινων του Frigyes Hidas. Από την παράδοση της ουγγρικής μουσικής σκηνής του 20ου αιώνα ο Hidas, έγραψε ένα έργο που «κινείται στην περιοχή του ήπιου μοντερνισμού», όπως λέει και το booklet της συναυλίας. Αρκετά ενδιαφέρον έργο, με πολύ όμορφο αργό μέρος. Θα σταθώ ιδιαίτερα στο σημείο όπου η ίδια μουσική φράση περνά από το ένα στο άλλο από όλα τα όργανα του κουιντέτου, στο αργο 2ο μέρος αν θυμάμαι καλά. Πολύ καλό, όπως σχεδόν πάντα, το κουιντέτο Melos Brass.
Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε την συμφωνία του Νέου Κόσμου, του Antonin Dvorak. Δεν θα έλεγα πως μου πολυάρεσε. Η ορχήστρα μου φάνηκε να έχει μεγάλα προβλήματα συνοχής και μέτρια πνευστά. Τα έγχορδά της ήταν αξιοπρόσεκτα και θα πρέπει να πω πως το αργό 2ο μέρος απορροφήθηκα ακούγοντάς το. Το έπαιξαν πολύ καλά. Αλλά overall δεν θα έλεγα πως ήταν άξια λόγου ερμηνεία. Μερικά πολύ γνωστά σημεία είχα μάλιστα δυσκολία να τα αναγνωρίσω.
Εν πάσει περιπτώσει, το κοινό στο τέλος χειροκρότησε με μεγάλο ενθουσιασμό και ο Christian Lindberg μπίζαρε με ένα σόλο τρομπόνι κομμάτι. Δεν μπορώ να πω πως το αναγνώρισα, ωστόσο ήταν ένα πολύ όμορφο αργο κομμάτι το οποίο το έπαιξε καταπληκτικά! Με πολύ συναίσθημα και ευαισθησία από τις κορυφαίες στιγμές της βραδυάς.
Αυτά. Εν κατακλείδει, θαρρώ πως θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχαμε πιο πολύ Lindberg και λιγότερη ΕΡΤ.
Από τους πιο γνωστούς τρομπονίστες του καιρού μας ο Lindberg, έχει επισκεφτεί την χώρα μας 1-2 φορές στο παρελθόν στα πλαίσια των Ionian Concerts. Αυτή την φορά όμως, δεν ήλθε μόνο σαν σολίστας αλλά και σαν αρχιμουσικός. Εκτός όμως από τον Lindberg, αρκετό ενδιαφέρον είχε για μένα και η ορχήστρα της ΕΡΤ, μιας και είχα πολλά χρόνια να την παρακολουθήσω ζωντανά.
Αρκετά χαρωπός και casual ο Lindberg, εμφανίστηκε με στενό μαύρο παντελόνι, μυτερό μαύρο παπούτσι και μαύρο εφαρμοστό πουκάμισο, με τα τρία πρώτα κουμπιά ανοιχτά και στη μέση ένα μεγάλο κρεμαστό – κάτι σαν μενταγιόν. Λίγο obsolete το γούστο του, κάτι ανάμεσα σε ροκαμπίλυ και κρητικό καμάκι των ‘70s και με λίγη δόση new age. Anyway, μπήκε μέσα τροχάδην και είχε μια ζωντάνια και καλή μια διάθεση που αναμφίβολα μετάδωσε, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος, και στο ακροατήριο. Γενικώς ακτινοβολούσε θετική ενέργεια και καλή διάθεση.
Στην αρχή μας έπαιξαν το κοντσέρτο για τρομπόνι και ορχήστρα του Leopold Mozart. Έργο στο μεταίχμιο μεταξύ μπαρόκ και κλασικής τεχνοτροπίας και αρκετά ζωντανό, ήταν νομίζω μια πολύ καλή εισαγωγή στην τέχνη του Lindberg. Εντυπωσιακός, με ιδιαίτερα σαφές και ακριβές attack αλλά και αλάνθαστος στα γρήγορα μέρη, έβγαλε μια μουσικότητα από το όργανο που δύσκολα ακούς από μπάσα χάλκινα. Ήταν και το μοναδικό κομμάτι που έπαιξε ο Lindberg, μιας και στα υπόλοιπα μόνο διεύθυνε.
Στη συνέχεια ακούσαμε το κοντσέρτο για κουιντέτο χάλκινων του Frigyes Hidas. Από την παράδοση της ουγγρικής μουσικής σκηνής του 20ου αιώνα ο Hidas, έγραψε ένα έργο που «κινείται στην περιοχή του ήπιου μοντερνισμού», όπως λέει και το booklet της συναυλίας. Αρκετά ενδιαφέρον έργο, με πολύ όμορφο αργό μέρος. Θα σταθώ ιδιαίτερα στο σημείο όπου η ίδια μουσική φράση περνά από το ένα στο άλλο από όλα τα όργανα του κουιντέτου, στο αργο 2ο μέρος αν θυμάμαι καλά. Πολύ καλό, όπως σχεδόν πάντα, το κουιντέτο Melos Brass.
Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε την συμφωνία του Νέου Κόσμου, του Antonin Dvorak. Δεν θα έλεγα πως μου πολυάρεσε. Η ορχήστρα μου φάνηκε να έχει μεγάλα προβλήματα συνοχής και μέτρια πνευστά. Τα έγχορδά της ήταν αξιοπρόσεκτα και θα πρέπει να πω πως το αργό 2ο μέρος απορροφήθηκα ακούγοντάς το. Το έπαιξαν πολύ καλά. Αλλά overall δεν θα έλεγα πως ήταν άξια λόγου ερμηνεία. Μερικά πολύ γνωστά σημεία είχα μάλιστα δυσκολία να τα αναγνωρίσω.
Εν πάσει περιπτώσει, το κοινό στο τέλος χειροκρότησε με μεγάλο ενθουσιασμό και ο Christian Lindberg μπίζαρε με ένα σόλο τρομπόνι κομμάτι. Δεν μπορώ να πω πως το αναγνώρισα, ωστόσο ήταν ένα πολύ όμορφο αργο κομμάτι το οποίο το έπαιξε καταπληκτικά! Με πολύ συναίσθημα και ευαισθησία από τις κορυφαίες στιγμές της βραδυάς.
Αυτά. Εν κατακλείδει, θαρρώ πως θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχαμε πιο πολύ Lindberg και λιγότερη ΕΡΤ.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 14:58
8 Comments:
Spireto,
Μην χάσεις τις συναυλίες της Mahler Chamber Orchestra. Πήγα σήμερα και το απόλαυσα.
Έπαιζαν και χτες? Εγώ μάλλον θα πάω σήμερα. Χτες πήγα στη διάλεξη του Κουρουπου για τον Messiaen - μέτρια ήταν, καλύτερα να είχα πάει στον Villazon
Πέρασαν απο την Θεσσαλονίκη πρώτα και ακολουθούν 2 συναυλίες στην Αθήνα.
Τόσο χαλία ήταν η διάλεξη; Με πτηνά ασχοήθηκαν μήπως;
Χμ... ο Κουρουπός είχε γράψει ένα κείμενο με τια αναμνήσεις του από τον Messian, από τον καιρό που ήταν στο παρίσι. Αυτό λοιπόν το διάβαζε με μια άχρωμη φωνή. Μπορούσαν να μας το μοιράσουν σε hard copy να γλυτώναμε και χρόνο. Το μόνο καλό ήταν πως είχε 5 live αποσπάσματα από έργα του Messiaen που μπήκαν εμβόλιμα και έσπασαν λίγο την μονοτονία.
Anyway, ίσως έφταιγα και εγώ που περίμενα ένα λίγο πιο "μουσικό/μουσικολογικό" insight
Αν το context ήταν όπως το περιγράφεις δεν θα πήγαινα. Αν και προτιμώ να μιλά η μουσική πάρα να μιλούν κάποιοι για την μουσική.
Αντίδοτο. Τρέχα και πάρε το καινούργιο CD του Myung-Whung chung να ερμηνεύει Messiaen. Για πρώτη φορά ακούω αυτά τα έργα και είναι υπέροχα.
Μας αρέσει και ο Chung αν θυμάμαι καλά. Είχε και φίλο και δάσκαλο τον Messiaen. Πάρτο (ή πες μου) και θα ακούσεις πολλά περισσότερα
jpc?
Metropolis αν είναι πιο κοντά σε σένα ;-) Αλλιως mail me...
got it :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home