BBC Prom 74
Ομολογουμένως προσπάθησα να βρω εισιτήρια για το all-dancing-and-singing Prom 76, χωρίς όμως επιτυχία. Ωστόσο επισκέφτηκα το Royall Albert Hall δύο μέρες προτού και παρακολούθησα το Prom 74 (83).
Ήμουν αρκετά τυχερός να πετύχω την Ορχήστρα του Παρισιού υπό τον Cristoph Eschenbach σε πολύ καλή μέρα. Μιας και δεν κατάφερα να τους παρακολουθήσω στο Ηρώδειο (αλήθεια, πως ήταν;) τους πέτυχα στο Λονδίνο :-)
Νομίζω πως θα ήταν πολύ καλύτερα σε έναν άλλο χώρο πάντως. Ο αχανής χώρος του Albert Hall ταιριάζει περισσότερο θαρρώ σε … λιγότερο intimate καταστάσεις. Ίσως κανένα ροκ κοντσέρτο ή ποπ συναυλίες. Παρόλο που ήμουν αρκετά κοντά ήθελα να βρισκόμουν πιο κοντά και να άκουγα την ορχήστρα δυνατότερα.
Στο πρώτο μέρος ακούσαμε ένα σύγχρονο έργο του Matthias Pintscher. Το έργο Herodiade-Fragmente είναι μια πολύ έντονη δραματική σκηνή για σοπράνο. Μια γυναίκα (η Ηρωδιάδα, σύζυγος του Ηρώδη και μητέρα της Σαλώμης) ξεσπάει σε ένα έντονα δραματικό μονόλογο διάρκειας 22 λεπτών. Ο μονόλογος είναι από ένα έργο τoυ Stephane Mallarme, στο οποίο έργο η Ηρωδιάδα θεωρείται σαν μια φιγούρα απόλυτης παρακμής. Πολύ ενδιαφέρον έργο, το οποίο έγινε ακόμη καλύτερο από την συγκλονιστική ερμηνεία της Marisol Montalvo. Πρώτη φορά την άκουγα και την βρήκα εντυπωσιακότατη. Θα πρέπει μάλιστα να άρεσε και στον Pintscher πολύ η ερμηνεία της, αν κρίνω από τις χαρές που έκαναν στο τέλος αγκαλιασμένοι, υπό τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του κόσμου.
Στο δεύτερο ακούσαμε την 1η του Μάλερ. Από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει, με τον Eschenbach να δίνει νομίζω ρεσιτάλ ερμηνείας. Εξαιρετική η ορχήστρα, με πολύ καλά χάλκινα και ιδιαίτερα εύπλαστα έγχορδα μας έδωσε μια ιδιαίτερα υποβλητική απόδοση ενός έργου από τα πιο πολυπαιγμένα του ρομαντικού ρεπερτορίου. Υπνωτιστική εισαγωγή και θριαμβευτικό φινάλε (με τα κόρνα να σηκώνονται όρθια στο τέλος - as Mahler have instructed), δημιούργησαν ένα αρκετά μαγευτικό post-effect που με συντρόφευσε για σχεδόν όλο το διάστημα της βόλτας μέχρι το σταθμό του υπόγειου.
Πολύ έντονα τα χειροκροτήματα στο τέλος, ανάγκασαν την ορχήστρα να μπιζάρει και μια φορά με κάτι που δυστυχώς αδυνατώ να θυμηθώ.
Αυτά.
Ήμουν αρκετά τυχερός να πετύχω την Ορχήστρα του Παρισιού υπό τον Cristoph Eschenbach σε πολύ καλή μέρα. Μιας και δεν κατάφερα να τους παρακολουθήσω στο Ηρώδειο (αλήθεια, πως ήταν;) τους πέτυχα στο Λονδίνο :-)
Νομίζω πως θα ήταν πολύ καλύτερα σε έναν άλλο χώρο πάντως. Ο αχανής χώρος του Albert Hall ταιριάζει περισσότερο θαρρώ σε … λιγότερο intimate καταστάσεις. Ίσως κανένα ροκ κοντσέρτο ή ποπ συναυλίες. Παρόλο που ήμουν αρκετά κοντά ήθελα να βρισκόμουν πιο κοντά και να άκουγα την ορχήστρα δυνατότερα.
Στο πρώτο μέρος ακούσαμε ένα σύγχρονο έργο του Matthias Pintscher. Το έργο Herodiade-Fragmente είναι μια πολύ έντονη δραματική σκηνή για σοπράνο. Μια γυναίκα (η Ηρωδιάδα, σύζυγος του Ηρώδη και μητέρα της Σαλώμης) ξεσπάει σε ένα έντονα δραματικό μονόλογο διάρκειας 22 λεπτών. Ο μονόλογος είναι από ένα έργο τoυ Stephane Mallarme, στο οποίο έργο η Ηρωδιάδα θεωρείται σαν μια φιγούρα απόλυτης παρακμής. Πολύ ενδιαφέρον έργο, το οποίο έγινε ακόμη καλύτερο από την συγκλονιστική ερμηνεία της Marisol Montalvo. Πρώτη φορά την άκουγα και την βρήκα εντυπωσιακότατη. Θα πρέπει μάλιστα να άρεσε και στον Pintscher πολύ η ερμηνεία της, αν κρίνω από τις χαρές που έκαναν στο τέλος αγκαλιασμένοι, υπό τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του κόσμου.
Στο δεύτερο ακούσαμε την 1η του Μάλερ. Από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω ακούσει, με τον Eschenbach να δίνει νομίζω ρεσιτάλ ερμηνείας. Εξαιρετική η ορχήστρα, με πολύ καλά χάλκινα και ιδιαίτερα εύπλαστα έγχορδα μας έδωσε μια ιδιαίτερα υποβλητική απόδοση ενός έργου από τα πιο πολυπαιγμένα του ρομαντικού ρεπερτορίου. Υπνωτιστική εισαγωγή και θριαμβευτικό φινάλε (με τα κόρνα να σηκώνονται όρθια στο τέλος - as Mahler have instructed), δημιούργησαν ένα αρκετά μαγευτικό post-effect που με συντρόφευσε για σχεδόν όλο το διάστημα της βόλτας μέχρι το σταθμό του υπόγειου.
Πολύ έντονα τα χειροκροτήματα στο τέλος, ανάγκασαν την ορχήστρα να μπιζάρει και μια φορά με κάτι που δυστυχώς αδυνατώ να θυμηθώ.
Αυτά.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 11:26
2 Comments:
Μην σου πώ ότι η συναυλία που διάλεξες μπορεί να ήταν και η καλύτερη.
Στην Αγγλία που βρέθηκες δεν είδες καθόλου τηλεόραση το Maestro Series του BBC. Αντροπή σου! ;-)
Τι λες;! Παίζονταν κάτι τέτοιο; Δεν το πήρα χαμπάρι :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home