Πέμπτη, Ιουλίου 17, 2008

Boris Godunov


Την Τετάρτη 16-7-8, στην αίθουσα Τριάντη, παρακολουθήσαμε στα πλάισια του φεστιβάλ Αθηνών την όπερα του Modest Mussorgsky Boris Godunov (77). Μια παράσταση που δημιούργησε αρκετό hype, μιας και θα παρουσιάζονταν από το Bolshoi (δικιά τους παραγωγή) και έχει σκηνοθετήσει ο Alexander Sokurov (ο σκηνοθέτης της Ρωσικης Κιβωτού).

Δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα. Μεγαλειώδης και άψογη η παραγωγή, εντυπωσιακά και απαστράπτοντα τα κουστούμια, εντυπωσιακά – εν μέρει – τα σκηνικά (σε αρκετά σημεία δημιούργησαν μια αίσθηση φτήνιας – ίσως δεν ήταν και δυνατό να δημιουργηθεί πιο αληθοφανές σκηνικό σε αυτή τη σκηνή), πολύ καλοί οι τραγουδιστές αλλά απογοητευτική η legacy προσέγγιση. Ίσως σαν άσκηση ύφους και ανάπλασης ιστορικής παραγωγής να στέκονταν μια χαρά αλλά για παραγωγή του 2007 μου φάνηκε λίγο άστοχη. Ιδιαίτερα άμα συγκριθεί με το καταπληκτικό Όνειρο Καλοκαιρινής Νυκτός, που είδαμε πριν λίγες μέρες από την Όπερα της Λυόν. Νομίζω πως η παλιομοδίτικη προσσέγιση ήταν αποτυχία. Το να ανεβάσεις μια όπερα τέτοιου είδους στηριζόμενος στα κουστούμια και στα σκηνικά, σε μένα τουλάχιστον φέρνει στο νου εκτός από συντηρητισμό και έλλειψη έμπνευσης.

Αλλά ας πούμε και τα καλά, γιατί αν και ξεκινήσαμε από τα κακά υπήρχαν και πολλά καλά. Και πρώτα-πρώτα η καταπληκτική απόδωση της ορχήστρας! By far η καλύτερη που έχω ακούσει σε όπερα της αίθουσας Τριάντη. O Alexander Vedernikov πήγε ένα επίπεδο παραπάνω από την πολύ καλή πρώτη εμφάνιση στο Ηρώδειο και μας χάρισε πραγματικά μια μουσική πανδαισία που θα θυμόμαστε για πολύ-πολύ καιρό. Αν άκουγα την όπερα από το ραδιόφωνο ή από cd (άμα έλειπε δηλαδή το μέτριο εικαστικό παρτ) νομίζω πως θα ήμουν ενθουσιασμένος.

Η αίσθηση αυτή επιτείνετε και από την πολύ καλή απόδοση των πρωταγωνιστών. Ολόκληρο το cast στάθηκε σε πολύ ψηλό επίπεδο. Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον θα ξεχώριζα τον Mikhail Kazakov. Μας έδωσε έναν εξαιρετικό Boris Godunov, με δυνατή, ξεκάθαρη φωνή και γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή, πολύ καλός και ως προς το acting part του ρόλου του. Μεγάλη τύχη που τραγούδησε και την δεύτερη μέρα. Πολύ καλές φωνές επίσης οι Valery Gilmanov ως Varlaam, Elena Manistina ως Marina Mnishek, Vladimir Krasov ως Nikitich και ο Roman Muravitsky στο ρόλο των Dimitri/Grigory Otrepiev.

Δεν θα έλεγα πως βρήκα πετυχημένη την ιδέα να παίξει τον ρόλο του τσάρεβιτς Fyodor ένα παιδί και να ακούγεται να τραγουδάει κάποιος άλλος. Ο ρόλος είναι γραμμένος για γυναικεία φωνή και θα μπορούσε κάλλιστα να παιχτεί από γυναίκα (άλλωστε κάτι τέτοιο είναι πολύ συνηθισμένο στο χώρο της όπερας)

Οι κυριότεροι συντελεστές:

Music Director - Conductor Alexander Vedernikov, Director Alexander Sokurov, Set design Yuri Kuper, Costume design Pavel Kaplevich, Choreography Yekaterina Mironova, Lighting design Damir Ismagilov, Boris Godunov Mikhail Kazakov, Xenia (his daughter) Anna Aglatova, Fyodor (his son) Sergey Belyaev / Alexandra Trubitsina, Xenia's Nurse Evgenia Segenyuk, Prince Vasily Ivanovich Shuisky Mikhail Gubsky, Andrei Shchelkanov (secretary to the Duma) Yuri Laptev, Pimen (hermit chronicler) Alexander Naumenko, Dimitri/Grigory Otrepiev Roman Muravitsky, Marina Mnishek (daughter of the Sandomierz commander) Elena Manistina, Varlaam Valery Gilmanov, Missail Alexander Zakharov, Innkeeper Oxana Kornievskaya, Simpleton Vitaly Panfilov, Nikitich Vladimir Krasov, Mityusha (a peasant) Nikolai Kazansky, Police officer Vladimir Ognev, Rangoni Vadim Lynkovsky, Court Boyar Alexander Arkhipov

And last but not least, η αίθουσα πάσχει από ένα major deficiency. Καθόμουν πάνω ακριβώς από την κονσόλα στην οποία υπήρχαν 4 άτομα. Δεν ξέρω πως τους ήλθε η ιδέα να χώσουν στην μέση της αίθουσας μια τεράστια κονσόλα με πολλά λαμπάκια που αναβοσβήνουν σε όλη την διάρκεια της παράστασης, αλλά είναι πολύ distracting. Επίσης στην κονσόλα υπήρχε κόσμος που δούλευε και κινιόνταν συνέχεια, μιλούσε κλπ, κλπ. Δεν ξέρω κατά πόσον ήταν απαραίτητοι όλοι αυτοί μιας και η μία κοπέλα διάβαζε για να δώσει εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Απόφοιτη μουλτιμήντια από τα ΙΕΚ Στασινοπούλου υποθέτω, είχε κάποιο γνωστό στο Μέγαρο και ήλθε να παίξει.

Ετικέτες

buzz it!

18 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

spireto simfwnw se ola mazi sou!poli kali kritiki!

17/7/08 15:06  
Blogger Parsifal said...

Kai gw kai gw! Αυτό το "αποφοιτη μουλτιμήντια απο τα ΙΕΚ Στασινοπουλου " με σκότωσε!!!

17/7/08 15:34  
Blogger SofiaX said...

Oraio arthraki.
H teleytaia paragrafos ola ta lefta!

17/7/08 17:06  
Anonymous Ανώνυμος said...

Επτά παρά πέντε είχα παρκάρει σε πάρκινγκ και την είδα την παράσταση.

Παραδόξως, εμένα μ'αρεσαν τα σκηνικά. Προτιμώ φυσικά παραδοσιακές σκηνοθεσίες (δεν θα ήθελα να δω π.χ τον Boris στο ρόλο ενός τσάτσου-τσάρου σε ένα κωλοχανείο π.χ. με κόκκινα λαμπακια και πινακίδες νέον να σχηματίζουν Cremlin Moscow).

Τα σκηνικά δεν ήταν "προκλητικά" πλούσια, σε σύγκρισή πάντα με αυτή του Kirov σε DVD που κυκλοφορεί. Ίσως χρειαζόταν μεγαλύτερη σκηνή, αλλά σκηνοθέτης δεν είμαι, το λάτρεψα συνολικά το θέαμα.

Εκείνο που μ' έκανε φοβερή εντύπωση, είναι ότι δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω συντελεστή (μαέστρο, ορχήστρα, σολίστ χορωδία κ.λπ). Σταρ της βραδιάς για μένα, ήταν ο συνθέτης. Πραγματικά όλη η προσπάθεια ανέδειξε το έργο και τον συνθέτη και μ' άφησε απόλυτα ικανοποιημένο αυτό το γεγονός.

Και εσύ ρε σπιρέτο, την κονσόλα και την σπουδάστρια κοίταζες (ήταν καλή τουλάχιστο?). Εδώ Boris Godunov είχε στα λαμπάκια κόλλησες; Στο Μέγαρο μουσικής φυσικά υπάρχουν ευτράπελα που μπορούν να σε εκνευρίσουν αφάνταστα αλλά ευτυχώς έχω firewall που τα απορρίπτει. Αλλά στο διάλειμμα που απομονώθηκα είδα άπειρα ευτράπελα.

Ευτράπελον Νο. 1: Βγάζουμε τα παπούτσια μας εις την αίθουσα. Απλώνομαι δε τας ποδάρας στην πλάτην του μπροστινού καθίσματος; Αι οσμαί είναι φιλικαι προς το περιβάλλον; H Greenpeace τι κάνει; Μόνο παιδάκια με ντοσιέ σε κεντρικα σημεία για ενημέρωση. Ακτιβισμός στο Μέγαρο εδώ και τώρα!

Ευτράπελον Νο. 2: Αυτή η (υπο)κουλτούρα των κινητών τηλεφώνων τι θα γίνει; Μέχρι που θα πάει; Με το που τελειώνει και έχουμε διάλειμμα, μέγα έγνοια και καημός ο έλεγχος των κινητών. Αυτοσκοπός ήτο να κάτσωμε εις την αίθουσαν μέχρι το διάλειμμα και το τέλος, έτσι ώστε να πάρομεν τον οιονδήποτε δια ενημέρωση. Λιγότερο σαν μου φαινόταν ότι ήταν το έργο που μας ενδίεφερε. Πάντως το δικό μου κινητό λούεται εδώ και 3 έτη εις τον Θερμαϊκόν.

Ευτράπελον Νο.3: Επαληθεύεται ο κανόνας 80-20. Το 80% ήρθε για να έρθει (προς κάλυψη των αναγκών αυτοπραγμάτωσης που λέει και ο Maslow) και το 20% για την παράσταση πραγματικά.

Κάποια άλλα πράγματα που παρατήρησα: Μπέρδεψαν τις πράξεις με τις σκηνές, στους υπέρτιτλους. Επίσης η εκδοχή ήταν του 1872 του ίδιου του Mussorgksy, άλλα... μου φάνηκε ότι η Πολωνέζα στην 3η πράξη (4η κατά τους υπέρτιτλους, διότι η 2 σκηνή της 2ης πράξης έγινε 3η πράξη και από εκεί χάθηκε η μπάλα) έχω την αίσθηση ότι ήταν σε ενορχήστρωση του Rimsky-Korsakov
(not quite sure).

Αυτά!

ΥΓ1: To Boris Godunov προφέρεται "Μπαρίς Γκαντουνώφ" στα Ρώσικα. Το "ο" όταν δεν έχει τονισμό προφέρεται σαν "α". Σαν "ο" το προφέρουν οι "επαρχίώται" της Ρωσσίας. Το αντίθετο δηλαδή με εμάς όπου η επαρχία μας προφέρει "α" το "ο" πολλές φορές, π.χ. "Που είσαι μαρή" αντί "Που είσαι μωρή". Σχόλιο ότινον ανέπτυξα όταν μου ανέφεραν την ρώσικη προφορά και το γιατί.

ΥΓ2: Νομίζω ότι είδα τον Μπαρίζνικωφ (2 φορές).

ΥΓ3: Καμμένα Βούρλα με τις παρακάμψεις δεν είδα. Καμμένα Τέμπη, δυστυχώς είδα :-(

17/7/08 22:15  
Anonymous Ανώνυμος said...

Σε όλες τις αίθουσες του κόσμου υπάρχει κονσόλα στο κέντρο της πλατείας. Πως τη χρησιμοποιούν και τι μέγεθος έχει, είναι άλλη υπόθεση...

Ιστορία από μέγα δάσκαλο καλλιτεχνικής διαχείρησης: υπολογισμός μεγέθους κονσόλας και χαμένων εισιτηρίων (προϋποθέτει πλήρεις αίθουσες) απέδειξε -σε συγκεκριμμένο αίθουσα στις ΗΠΑ- ότι μικρότερη (και ακριβότερη) κονσόλα κοστίζει σε 10 χρόνια λιγότερο από τη φθηνότερη (και μεγαλύτερη), λόγω πώλησης περισσότερων εισιτηρίων (από τις θέσεις που η μικρότερη κονσόλα ΔΕΝ καλύπτει...)

18/7/08 00:30  
Blogger Alex said...

Χαίρομαι που σας αρέσει ο Vedernikov.Είχαμε κανει μια συναυλία πέρσι μαζί του(BBC SO) και τον βρήκα υπέροχο σαν μαέστρο...και πολύ αστείο στις πρόβες επίσης.Φήμες λένε οτι δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητός στη Ρωσσία γιατι επιλέγει ασυνηθιστο ρεπερτόριο και πολλή σύγχρονη μουσική.Τον βρίσκω άψογο οσον αφορά την συμπεριφορά και την ψυχολογία στην πρόβα και πολύ δημιουργικό στις συναυλίες.Eλπίζω να μας ξανάρθει.

18/7/08 01:51  
Blogger spiretos72 said...

stefanos nasos, νομίζω πως κάνετε λάθος. Δεν έχω πάει σε όλες τις αίθουσες του κόσμου αλλά έχω πάει σε αρκετές και τέτοιο όγκο απαστράπτοντα στην μέση της αίθουσας δεν συνάντησα πουθενα.
Πάντως έτσι όπως την έχουν βάλει δεν κόβει πολλές θέσεις. Λιγότερο από μια ολόκληρη σειρά.

νεκο
Μα καθόμουν ακριβώς αποπάνω! Και δεν ήταν μόνο αυτό. είχαν και ένα tabletpc και σέρφαραν στο δίκτυο και χαχάνηζαν πολύ συχνά.

Και εγώ μπερδέυτηκα με το ποιά version έπαιξαν. Δεν έβγαλα άκρη

18/7/08 08:35  
Blogger Parsifal said...

Αααα δηλαδή δεν είμαι ο μόνος που είχε σεληνιασμένους συν-ακροατές εεε? Γιατί κ μένα η απο πίσω μου δε με άφησε λεπτό να ησυχάσω με τα πόδια της. Να 'ταν και καμια ψηλή, το μπάζο.

Ο Μπαρίσνικοφ πρέπει να περνάει τρέλα στη Αθήνα. Ήταν κ στη Φλέμινγκ, εθεάθη προσφάτως να τρώει χοχλιούς μπουμπουριστούς στο Αλάτσι (κρητικό εστιατόριο για τους μη αθηναίους), είναι δε εδώ απο τις 30 Ιουνίου περίπου. Μάλλον δεν έχει πολλά πράγματα να κάνει μετά...

Όσον αφορά την κονσόλα, νομίζω οτι είναι παρούσα όταν το απαιτεί η παραγωγή. Θυμάμαι κ στον Μποκανέγκρα κονσόλα, θυμάμαι κ στο Ηρώδειο κονσόλα, δεν μπορώ να θυμηθώ την ύπαρξη κονσόλας σε αίθουσα εξωτερικού....

18/7/08 12:37  
Anonymous Ανώνυμος said...

parsifal

ουτε εγω θυμάμαι γι αυτό λέω μήπως κάνει λάθος o stefanos nasos.

Στο Ηρώδειο στη μέση των κερκίδων κονσόλα;;; (άμα ειναι σβηστή και καλυμένη δεν ενοχλεί κανέναν :-)

18/7/08 13:46  
Anonymous Ανώνυμος said...

spireto, όπως πάντα εύστοχος, είστε τα αφτιά μας και τα μάτια μας όποτε χάνουμε κάτι (μη σας πω και όταν είμαστε εκεί). Σας καταλαβαίνω με την κονσόλα, ίσως να ήταν απαραίτητη, αλλά θα μπορούσε να μην είναι τόσο αποπροσανατολιστική.

neco73, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τις πληροφορίες που μας δώσατε σχετικά με την προφορά των ρωσικών. Μια ζωή τα βλέπουμε γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες και στις εφημερίδες γραμμένα όπως-όπως, ε, καιρός είναι να μάθουμε να τα προφέρουμε. Μήπως ξέρετε και πού στο καλό πάει ο τόνος στο Mussorgksy; Γιατί τελευταία έχουμε δει όλες τις παραλλαγές και έχουμε αρχίσει να αμφιβάλλουμε και για εκείνα που (νομίζουμε ότι) ξέρουμε.

neco73, γιατί όμως είστε τόσο αυστηρούλης με τους συμπολίτες μας που διανύουν τα πρώτα στάδια της αστικοποίησης; Εμένα με συγκινούν ειλικρινά με τις προσπάθειές τους, όταν δεν γίνονται εξόχως ενοχλητικοί. Κανένας δεν γεννήθηκε γνώστης, πού θα πάει, κάποια στιγμή θα εκπαιδευθούμε και οι Έλληνες. Στο μεταξύ, ψυχραιμία :)

18/7/08 15:04  
Anonymous Ανώνυμος said...

Spiretos,

H εκδοχή ήταν μια περίεργη - μικτή 1872-1869. Η ύπαρξη της σκηνής στον ναό του Αγίου Βασιλείου με τον άγιο- τρελό, είναι από την 1869 εκδοχή (την οποία διατήρησε ο Rimsky-Korsakov στην δική του εκδοχή). Στην εκδοχή του 1872 δεν υπάρχει. Επίσης έλλειπε η τελική σκηνή της επανάστασης,με τον ψευτο-Δημήτρη να θριαμβεύει, ρόλοι του Varlaam του Μισαήλ να επανεμφανίζονται και τον άγιο-τρελό να θρηνεί για τα δεινά που περιμένουν την Ρωσία (για πρώτη και τελευταία φορά στην 1872 εκδοχή).

Έτσι τελειώνει η όπερα στην 1872 αλλά και η εκδοχή Rimsky-Korsakov.

H εκδοχή του 1869 τελειώνει όπως τελειώνει με τον θάνατο του Boris όπως την είδαμε χθές αλλά δεν έχει σχεδόν όλη την 3η πράξη με την Μαρίνα (την "Πολωνέζικη" πράξη).

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν μια "υβριδική" παράσταση. Μια παράσταση βασισμένη στην εκδοχή του 1869 με την Πολωνέζικη πράξη και σφήνες από την 1872 (πρόλογος και οι σκηνές της νταντάς και τα παιδικά τραγούδια που είναι "μειωμένα" στην 1869 εκδοχή). Ή αν προτιμάτε η εκδοχή του 1872 με την προσθήκη της σκηνής του Αγ. Βασιλείου (με τον τρελό) και το φινάλε της επανάστασης να μην υφίσταται.

Να κάνω ή να μην κάνω μια "δημοσίευση" για αυτά τα "μπερδέματα". Γιατί είναι εντυπωσιακό και το τι έχουν γίνει στις διάφορες ερμηνείες...

18/7/08 16:17  
Anonymous Ανώνυμος said...

arttelltale,

Αυστηρός; Εγώ; Απλά αυτά που είδα είπα και εξέφρασα. Δεν έκανα καμμιά κριτική για να είμαι αυτστηρός. Και για να πω την αλήθεια και εγώ είμαι ομοίως αναίσθητος, διότι όταν συγκεντρωθηκα στην παράσταση δεν έβλεπα και άκουγα τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα τα παρατήρησα στο διάλειμμα και στο τέλος της παράστασης.

Στο "ο" πάει ο τόνος. Όλα τα άλλα περί προφοράς εκεί τα έμαθα. Ούτως ή άλλως όποιος άκουγε τους Ρώσσους που τραγουδούσαν "Μπαρίς" (Μπαρίσα πρέπει να είναι η γενική αν κατάλαβα καλά)

18/7/08 16:32  
Anonymous Ανώνυμος said...

Βρήκα μια καλή περιγραφή των διαφορετικών εκδόσεων εδώ. Ωστόσο ψάχνοντας στο σάϊτ του Μπολσόϊ είδα ότι αναφέρεται μια έκδοση του 1871 και βέβαια η του Ρίμσκυ Κόρσακωφ του '69. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ η σύνοψη της όπερας αναφέρει πρόλογο και 4 πράξεις - είδαμε 5 πράξης χωρίς πρόλογο. Άμα καταφέρεις να ξεδιαλύνεις το κουβάρι πες τα μας και μας :-)

18/7/08 16:59  
Anonymous Ανώνυμος said...

Χμ... To πρόγραμμα του Festival καλά λέει για 4 πράξεις και πρόλογο, έτσι ορίζεται και 1872 εκδοχή. Ήταν όμως "υβριδική" αυτή που είδαμε. Φαίνεται από το site του Bolshoi που έχει περιγραφή της όπερας. Εκεί φυσικά μιλάει για 5 πράξεις. Αν μας παρουσίασαν 5 πράξεις, είναι εντάξει με βάση την "υβριδική" μορφή του Bolshoi. Άλλα εγώ νομίζω ότι παρουσίασαν 5 πράξεις και πρόλογο (την λέξη πρόλογο την θυμάμαι). Τέλος πάντων, το μπέρδεμα ήταν λογικό πιστεύω μια και δεν ήταν 100% 1872 εκδοχή. Διάβασε την τελευταία παράγραφό της σύνοψης από το πρόγραμμα και πες μου αν είδαμε τέτοια σκηνή.

18/7/08 21:17  
Blogger Parsifal said...

Να σχολιάσω και κάτι άλλο που μου κανε εντύπωση??? Τόσο δύσκολο ήταν στο Φεστιβάλ να βγαλει ένα Πρόγραμμα για τον Μπορίς, για το Όνειρο, για το Ποτάμι??? Δηλαδή όλες οι πληροφορίες που έχει το Φεστιβάλ να μας δώσει περιορίζονται στη 1 σελίδα του συνόλικου προγράμματος των 10 ευρώ? Γιατί αν πχ είχαν βγάλει ενα γ&μο-πρόγραμμα θα έγραφε και 10 αράδες για την χρησιμοποιούμενη έκδοση, για το έργο, για το ιστορικό πλαίσιο κτλ. Δεν είναι κ η ευκολότερη όπερα του κόσμου στο κάτω κάτω....Νομίζω οτι ήταν δείγμα προχειρότητας. Στον Φιλοκτήτη του Λάνγκχοφ που είδα στη Μικρή Επίδαυρο πχ. είχε μια χαρά πρόγραμμα, με σημειώματα του σκηνοθέτη κ αναλύσεις κτλ κτλ...

Και όσον αφορά την κονσόλα, στο Ηρώδειο μπαίνει στο Άνω Διάζωμα, στην Κεντρική Κερκίδα στην πρώτη σειρά και οποιος κάθεται κοντά είναι καταδικασμένος γιατί δεν είναι καλυμμένη, είναι φουλ στο φωτάκι και οι χειριστές της δεν το βουλώνουν ποτέ....

19/7/08 02:15  
Anonymous Ανώνυμος said...

Η σύνοψη αυτού που είδαμε εδώ. Info για το Όνειρο στο site της όπερας της Λυόν. Για τις Τουρλίδες στο site του φεστιβαλ του Εδιμβούργου. Δεν μας δίνουν ινφο επίτηδες για να τα ανακαλύψουμε μόνοι μας. Homework είναι, για το καλό μας :-)

19/7/08 06:47  
Blogger Parsifal said...

To homework mou to eixa kanei apo prin, siga mhn phgaina perimenontas na diavasw ta geloia tous programmata (ksypnhsa strava).

19/7/08 13:46  
Blogger alberich said...

Η παράσταση ήταν έξοχη τόσο μουσικά όσο και σκηνοθετικά. Νισάφι πια με τις "μοντερνιές" των ατάλαντων που έχουν κατακρεουργήσει δεκάδες αριστουργήματα. Φωνητικά και υποκριτικά το καστ ήταν υψηλού επιπέδου με προεξάρχοντα τον θαυμάσιο Μιχαήλ Καζακόφ. Κι είναι μόλις 30 ετών!... Μοναδική παραφωνία ο ανεπαρκής Μουραβίτσκυ στον ρόλο του σφετεριστή. O Bεντέρνικωφ συνεχίζει επάξια την λαμπρή παράδοση των μεγάλων Ρώσων αρχιμουσικών.

Όσο για το ποια εκδοχή είδαμε παρά τις πολύ σωστές πληροφορίες του νέκο73, ας μου επιτραπεί να εκφράσω μια απορία: με ποια λογική πετσοκόβεται η ωραιότερη σκηνή του έργου στο όνομα της όποιας «αυθεντικότητας»; Δεν είναι μόνο ότι στερηθήκαμε το εκπληκτικής ομορφιάς χορωδιακό της σκηνής της εξέγερσης στο δάσος του Κρόμι· αλλοιώθηκε ταυτόχρονα όλο το νόημα του έργου. Υπάρχει μια κυκλική συμμετρία στην δομή της όπερας: αρχίζει με την εικόνα ενός λαού υποταγμένου και ικέτη για να κλείσει με το ξέσπασμα του ίδιου λαού που επαναστατεί, αλλά και με μια διορατική προειδοποίηση – προφητεία για τα επερχόμενα δεινά που θα φέρει η λαίλαπα της επανάστασης κι η ανάμειξη ξένων εισβολέων. Που πήγαν όλ’ αυτά; Η παράλειψη της τελικής σκηνής μετατρέπει ένα ιστορικό λαϊκό έπος σε υπαρξιακό δράμα δωματίου. Επιλογή του Σοκούρωφ; Ίσως, λόγω του γνωστού πολιτικού συντηρητισμού του, αλλά αμφιβάλλω. Μάλλον στις μέρες μας οτιδήποτε θυμίζει ή παραπέμπει σε επανάσταση πρέπει να εξοβελίζεται. Μη μας μπαίνουν και τίποτα ιδέες δηλαδή… Αν μάλιστα η λογοκρισία βαφτιστεί αυθεντικότητα τότε μ’ ένα σμπάρο έχουμε δυο τρυγόνια…

23/7/08 19:43  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home