Τρίτη, Ιουλίου 22, 2008

Ο Ορφέας και η Ευρυδίκη στην Επίδαυρο


Μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω την χορογραφημένη όπερα Ορφέας και Ευρυδίκη, την Κυριακή 20-7-8 στην Επίδαυρο (91). Πρόκειται για την γνωστή όπερα του Christoph Willibald Gluck, σε χορογραφία Pina Bausch.

Να πω την αλήθεια δεν είχα στο νου μου να πάω, περισσότερο επειδή ήθελα να αποφύγω την ταλαιπωρία και επειδή το να μείνω εκεί το βράδυ is not an option (το έχω κάνει 1-2 φορές και είναι αρκετό). Βέβαια και το ... dumbness της περσινής μου εμπειρίας με έκαναν διστακτικό στο να πάω. Αλλά η μοίρα και οι θεοί είχαν άλλα σχέδια: 2-3 μέρες προτού, ακούγοντας Τρίτο (νομίζω μια εκπομπή της Τζουλιέτας Καρόρη) ακούω πως δίνουν προσκλήσεις για την παράσταση της Κυριακής. Ε λέω, ας προσπαθήσω, δεν χάνω και τίποτε. Και, ώ του θαύματος, βγάζω γραμμή! Οπότε πια αυξήθηκαν οι πιθανότητες να πάω :-) Πήγα βέβαια αυθημερόν.

Πρέπει να είναι η τέταρτη ή πέμπτη φορά που βλέπω έργο της Πίνα Μπάους καλοκαίρι στην Αθήνα. Και πάντα είναι το ίδιο mind-provocative καθηλωτικές δημιουργίες. Αυτή τη φορά ο χορός είχε το add-on του συνδυασμού με μια πολύ όμορφη όπερα της μπαρόκ περιόδου (αν θέλουμε να είμαστε ακριβής ίσως να λέγαμε πως είναι στο μεταίχμιο μεταξύ μπαρόκ και κλασικής περιόδου, όμως ακούγοντάς την φαίνεται ο ήχος να είναι πολύ περισσότερο μπαρόκ). Η Μπάους δεν πήρε και χορογράφησε ολόκληρη την όπερα αλλά πήρε μεγάλα μέρη και δημιούργησε 4 εικόνες-σκηνές: το Πένθος, τη Βία, την Ειρήνη και τον Θάνατο. Ουσιαστικά δηλαδή πήρε το μεγαλύτερο κομμάτι της όπερας, χωρίς ωστόσο να την ακολουθήσει κατά γράμμα. Το έργο τελειώνει με τον θάνατο της Ευρυδίκης (αφού ο Ορφέας δεν μπόρεσε να μην γυρίσει να την κοιτάξει φεύγοντας από τον Άδη) και δεν συνεχίζετε μέχρι την λύτρωση από τους θεούς. Ουσιαστικά τελειώνει στην μέση της 3ης πράξης, χωρίς το happy end.

Το έργο φτιάχτηκε το 1975 – από τα πρώτο της Μπάους – και βλέπουμε πολύ καθαρά τις περισσότερες από χαρακτηριστικές κινήσεις τον χορευτών που αργότερα θα γίνουν σήμα κατατεθέν των χορογραφιών της. Το έργο εντάχθηκε στο ρεπερτόριο του μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού το 2005, και αυτή την παραγωγή παρακολουθήσαμε.

Κάθε ένας από τους κυρίως πρωταγωνιστές – ο Ορφέας, η Ευρυδίκη και ο Έρωτας – παίζονταν από δυο, έναν τραγουδιστή και έναν χορευτή. Πολύ πετυχημένο εύρημα που το είχαμε δει και στην παραγωγή της Λυρικής πριν ενάμιση χρόνο – βέβαια εκεί ο χορευτής είχε ένα ρόλο «σκιάς». Συγκλονιστικοί οι Yann Bridard & Marie-Agnès Gillot ως Ορφέας και Ευρυδίκη αντίστοιχα. Ένα μικρό παραπάτημα της Marie-Agnès Gillot στην Ειρήνη δεν επηρέασε καθόλου την overall εικόνα. Εξαιρετικές και οι 4 σκηνές, η μία καλύτερη από την άλλη, εμένα ωστόσο με καθήλωσαν η Βία και ο Θάνατος με το συγκλονιστικό φινάλε.

Πολύ ευχάριστη έκπληξη ο ήχος! Καμιά σχέση με πέρσυ και προφανώς για αυτό έπαιξε ρόλο η θέση της ορχήστρας – στο μπροστινό μέρος της ορχήστρας και ξεσκέπαστη – όσο και η σχεδόν παντελής απουσία αέρα. Καθόμουν στο μπροστινό μέρος του πάνω διαζώματος και ο ήχος – τόσο από την ορχήστρα όσο και από τους τραγουδιστές – έφτανε στα αυτιά μου εξαιρετικά.

Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε την απόδοση τόσο της ορχήστρας όσο και της χορωδίας. Πολύ καλό το μουσικό σύνολο Balthasar Neumann και ο αρχιμουσικός τους Thomas Hengelbrock. Μας πρόσφεραν μια εξαιρετική απόδοση της μουσικής, και μιας και ήταν σε πρώτο πλάνο, ήταν συνέχεια παρών ο «κίνδυνος» να αποσπώνταν κανείς από το χορό και να συγκεντρώνονταν μόνο στη μουσική. Να πω την αλήθεια δεν κατάλαβα αν έπαιζαν με όργανα περιόδου. Τα κόρνα που μπορούσα να τα δω δεν ήταν και πιθανολογώντας με βάση την ένταση και την διάυγεια του ήχου θα έλεγα πως δεν ήταν.

Εξαιρετικοί ήταν επίσης οι «τραγουδιστοί» Ορφεας και Ευρυδίκη. Η Maria Riccarda Wesseling μας έδωσε ένα πολύ-πολύ όμορφο J’ai perdu mon Eurydice (στην γερμανική εκδοχή).

Τελειώνοντας να πω πως ήταν μια από τις πολύ λίγες περιπτώσεις που θα έλεγα πως η χρήση αρχαίου θέατρου ήταν προς όφελος της παράστασης. Χαλάλι το 4ωρο ταξίδι και το συνολικότερο στρακόλο.

Αυτά.

Οι κυριότεροι συντελεστές:

Ορφέας Yann Bridard (χορός) / Maria Riccarda Wesseling (τραγούδι)
Ευρυδίκη Marie-Agnès Gillot (χορός) / Svetlana Doneva (τραγούδι)
Έρωτας Miteki Kudo (χορός) / Sunhae Im (τραγούδι)

Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού
Διευθύντρια χορού: Brigitte Lefèvre

Μουσική: Christoph Willibald Gluck
Χορογραφία – Σκηνοθεσία: Pina Bausch
Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί: Rolf Borzik
Μουσική διεύθυνση: Thomas Hengelbrock

Ps. Πλήρες φωτογραφικό ρεπορτάζ στου Πάρσιφαλ

Ετικέτες ,

buzz it!

1 Comments:

Blogger Parsifal said...

Yupi! Xairomai pou perases k sy toso kala! M 'aresei pou phgainoume panta diaforetikes meres, na to kathierwsoume epishma k na synennooumaste apo prin! Xexee.

22/7/08 18:30  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home