Turk Yunan Genclik Orkestrasi

Ο τίτλος λέει Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων (μετά από κάποια simplifications βέβαια, μιας και βαρέθηκα ψάξω φοντς με τις απαραίτητες «ουρίτσες»). Την ορχήστρα αυτή, υπό την διεύθυνση του Vladimir Ashkenazy, την ακούσαμε την περασμένη Τρίτη 29-7-8, στο Ηρώδειο (66).

Ήταν μια συναυλία που με προβλημάτισε αρκετά για το αν θέλω να πάω ή όχι. Τελικά, και μιας και οι επιλογές είναι ανύπαρκτες αυτό τον καιρό, αποφάσισα να πάω. Σκέφτηκα νέοι μουσικοί θα είναι, καλοί θα είναι. Τώρα τον Ashkenazy τον είχα δει με την ορχήστρα της Στοκχόλμης πέρσυ τον Δεκέμβρη (όπου άκουσα τον καταπληκτικό Martin Fröst στο κοντσέρτο για κλαρινέτο του Νίλσεν) και δεν με είχε ενθουσιάσει. Ούτε τώρα μου πολυάρεσε αν και πρέπει να ομολογήσω πως στο δεύτερο μέρος ήταν αρκετά καλός.

Η ορχήστρα μου φάνηκε να έχει μια παράξενη δομή. Άπειρα βιολιά και ελάχιστοι άνδρες. Πάνω από 80% γυναίκες λες και υπήρχε καμμιά υποχρεωτική ποσόστωση. Και μια θάλασσα βιολιά. Σαν να έπρεπε να ενδυναμωθεί ο ήχος και μιας και δεν υπήρχε δύναμη επιλέχτηκε να υπάρχει πλήθος.

Η συναυλία ξεκίνησε με ένα ολίγον πανηγυριώτικο κομμάτι, τούρκικη σύνθεση που δεν θα έλεγα πως θα ήθελα να το ξανακούσω. Μάλλον επειδή η ορχήστρα στις συναυλίες που έδωσε στην Τουρκία ξεκινούσε με Σκαλκώτα, είπαν εδώ να ξεκινήσουν με κάτι τούρκικο.

Συνέχισαν με το πασίγνωστο κοντσέρτο για πιάνο σε a του Edvard Grieg, με την Gülsin Onay στο πιάνο. Ψιλομέτρια εκτέλεση, με την ορχήστρα να δείχνει πως της λείπουν αρκετές πρόβες ακόμη και τους μουσικούς να φαίνονται μάλλον ανώριμοι. Σε παρόμοιο mood ήταν και η Gülsin Onay. Εντάξει καλά το έπαιξε, αλλά δεν μου φάνηκε σε καμμιά στιγμή πως το είχε. Στο αργό δεύτερο μέρος μάλιστα, αυτό φάνηκε αρκετά έντονα. Σκεφτόμουν τα ηχοχρώματα του Grieg και τα φιόρδ του Bergen και δεν μου κόλλαγαν καθόλου με το παίξιμο της Onay. Αντιθέτως, έπαιξε πολύ ωραία τα δύο κομμάτια που μπίζαρε στο τέλος. Ίσως δεν της ταίριαζε το έργο και ήθελε κάτι πιο μεσογειακό.

Στο δεύτερο μέρος τα πράγματα βελτιώθηκαν αρκετά. Φάνηκε να είχαν προετοιμάσει αρκετά περισσότερο τα έργα και τα έπαιξαν αρκετά καλά. Φάνηκε και ο όγκος των έγχορδων και οι δυνατότητες των πνευστών. Νομίζω πως άρεσε και στον Ashkenazy περισσότερο το πρόγραμμα του δεύτερου μέρους και αυτό πέρασε θαρρώ και στην ορχήστρα. Ιδιαίτερα το έργο του Franck νομίζω πως το έπαιξαν πάρα πολύ καλά.

Το πρόγραμμα:

Α’ Μέρος

Ulvi Cemal Erkin (1906-1972), öçekçe

Edvard Grieg (1843-1907),Κοντσέρτο για πιάνο σε λα ελάσσονα, έργο 16

• Allegro molto moderato
• Adagio
• Allegro moderato molto e marcato – Andante maestoso

Β’ Μέρος

César Franck (1822-1890),Ψυχή, συμφωνικό ποίημα για ορχήστρα και χορωδίες
Τέσσερα αποσπάσματα για ορχήστρα

1. Sommeil de Psyché – Το όνειρο της Ψυχής. Lento
2. Psyché enlevée par les Zéphyrs – Οι Ζέφυροι απάγουν την Ψυχή. Allegro vivo – Poco più lento – Tempo I – Poco più lentο
3. Les jardins d’Éros – Οι κήποι του Έρωτα. Poco animato – Un peu plus large
4. Psyché et Éros – Ψυχή και Έρως. Allegretto modéré – Poco più lento

Ίγκορ Στραβίνσκι (1882-1971), Το πουλί της φωτιάς, σουίτα για ορχήστρα (εκδοχή 1919)

• Introduction – Εισαγωγή
• Danse de l’oiseau de feu – Το πουλί της φωτιάς και ο χορός του
• Khorovode des princesses – O κυκλικός χορός των πριγκιπισσών
• Danse infernale de Kachtcheï – Ο διαβολικός χορός του βασιλιά Καστσέι
• Berceuse – Νανούρισμα
• Finale

Εvent προβοκατόρικο, ως εκ τούτου δεν έλειψαν οι διάφοροι πολιτικοί και οι κουστωδίες τους, μαζί με όλους του φωτογράφους που θεωρούν πως η δουλειά τους πρέπει να γίνετε ανεξάρτητα του πόσο ενοχλούν. Αλλά τι να τα λέμε και να τα ξαναλέμε, στην Ελλάδα είμαστε…