Σπύρος Μουρίκης et al

Την Δευτέρα 27-11-8, παρακολούθησα μια συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων (70). Η συναυλία δόθηκε στο θέατρο Ιλίσια, χώρος κάθε άλλο για τέτοιου είδους εκδηλώσεις, που απαιτείται space για μια full blown ορχήστρα. Ο λόγος που βασικά πήγα ήταν για να ακούσω τον Σπύρο Μουρίκη στο 2ο κοντσέρτο για κλαρινέτο του Weber.

Η συναυλία ξεκίνησε με μια αναγγελία του μαέστρου Μιχάλη Οικονόμου, που μας είπε θα ότι θα ξεκινούσαν με την εισαγωγή του Ντον Τζιοβάννι αντί για την εισαγωγή της Δύναμης του Πεπρωμένου (για «τεχνικού λόγους» - αναγγελία της ολυμπιακής για καθυστέρηση μου θύμισε αυτό :-))) Στην συνέχεια μας έπαιξαν το κοντέρτο του Βέμπερ και στο 2ο μέρος την 8η του Dvorak.

Η ορχήστρα στάθηκε στο σταθερά καλό επίπεδο που έχει τα τελευταία χρόνια. Γεμάτο σώμα εγχόρδων και πνευστά με αρκετή αυτοπεποίθηση έφτιαξαν ένα όμορφο μπλέντ. Τον Μιχάλη Οικονόμου πρώτη φορά τον άκουγα και μου άφησε θετικότατες εντυπώσεις.

Στο απαιτητικότατο κοντσέρτο του Weber θα έλεγα πως ένα περίμενα κάτι καλύτερο από τον Μουρίκη. Ok, σχεδόν αλάνθαστος ήταν και η μουσικότητα του ήταν σε πολύ ψηλό επίπεδο (το αργό 2ο μέρος ήταν νομίζω καταπληκτικό) αλλά κάποια άγαρμπα τελειώματα στο πρώτο μέρος ακούστηκαν και κάποια γρήγορα περάσματα στο τρίτο μέρος μου φάνηκαν επίσης λίγο απρόσεκτα. Πάντως η τεχνική του είναι εντυπωσιακή και νομίζω πως πως αν έπαιζε σε κάποιο άλλο χώρο θα ήταν και αυτός καλύτερος. Γιατί όπως και να το κάνουμε ο χώρος επηρεάζει τους μουσικούς. Οψώμεθα για το session μαζί με τον Γραμμένο :-)

Γεμάτη πάντως η αίθουσα η πλατεία του θεάτρου. Δεν ξέρω αν η πολυκοσμία οφείλονταν στο δωρεάν της εισόδου. Αν και υποπτεύομαι πως η μεγαλή πλειοψηφία (όπως και στις συναυλίες της ΚΟΑ) είναι φίλοι και συγγενείς που φάνηκαν πολλοί γιατί είναι λίγο μικρή η αίθουσα.

Αυτά