Η Συμφωνική Ορχήστρα της Βαμβέργης

Το Σάββατο 6-12-8 βρέθηκα στο Bamberg, και είπα να μην παραλείψω να ακούσω την περίφημη συμφωνική ορχήστρα της πόλης (93). Μας έπαιξαν την λειτουργία του JS Bach, σε σι ελάσσονα (BWV 232), υπό την διεύθυνση του Sir Roger Norrington.

Βέβαια, για να βρώ εισιτήρια είχα μια μικρή περιπέτεια. Originally, δεν είχα στο νου μου παρά να κάνω απλώς μια μικρή βόλτα στο Bamberg. Ψάχνοντας όμως περισσότερες λεπτομέρειες για την πόλη, ανακάλυψα πως έχει μια περίφημη φιλαρμονική και μάλιστα πως την ημέρα πως θα πήγαινα θα έπαιζαν στο καινούργιο τους concert hall (δηλ. όχι και πολύ καινούργιο, του ’93 – ίσως όμως για το Bamberg να θεωρείται brand new :-), την μεγαλύτερη σε διάρκεια (αν δεν κάνω λάθος) λειτουργία του Bach και μάλιστα υπό τον Roger Norrington.

Δυστυχώς όμως το online σύστημά τους έδειχνε πως ήταν sold out. Μετά 2-3 μέρες πάντως, μου πέρασε από το μυαλό πως αρκετές αίθουσες δεν βγάζουν όλες τις διαθέσιμες θέσεις online και σκέφτηκα δεν τους στέλνω ένα mail?, τι έχω να χάσω. Well, την άλλη μέρα το πρωΐ μου απάντησαν πως μου κράτησαν τα δύο τελευταία και να πάω να τα πάρω μισή ώρα προτού την συναυλία :-))))))

Ήμουν στην ώρα μου και ίσως και λίγο νωρίτερα :-) Εντυπωσιακή η αίθουσα, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε πως το Bamberg έχει περί τις 70.000 κατοίκους. Σε πολύ ωραίο σημείο δίπλα από το ποτάμι, σε μια πεζογέφυρα να την συνδέει με το παλιό κομμάτι της πόλης.


Η φιλαρμονική του Bamberg είναι τέκνο του πολέμου. Δημιουργήθηκε από μέλη της γερμανικής ορχήστρας της Πράγας, που την έκαναν από την Πράγα λίγο προτού πέσει το iron curtain. Δεν επρόκειτο για καμμιά ιστορική ορχήστρα μιας και δημιουργήθηκε μόλις το 1938, αλλά στο Bamberg εξελίχτηκε σε μια από τις καλύτερες γερμανικές ορχήστρες.

Η λειτουργία που μας έπαιξαν θεωρείται μια best of συλλογή από τα καλύτερα κομμάτια θρησκευτικής μουσικής που έγραψε ο Μπαχ. Μικρή η ορχήστρα (αλλωστε πρόκειται για λειτουργία) και δεν παρατήρησα όργανα εποχής.

Να πω προς πήγα αρκετά επηρεασμένος από το hype που μου δημιούργησε η υπέροχη πόλη και ήμουν αρκετά έτοιμος να μπω μέσα σε μια μυσταγωγία. Την οποία μας προσέφεραν με το παραπάνω, τόσο ο Norrington, όσο και η ορχήστρα και η χορωδία της πόλης. Θεωρούσα δεδομένο τον άψογο ήχο και την ψηλή τεχνική της ορχήστρας αλλά αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η χορωδία και ο χειρισμός της από τον Norrington, τον οποίον βρήκα εντυπωσιακό.

Δεν ξέρω αν είθισται (εγώ πάντως πρώτη φορά το είδα) αλλά είχε χωρίσει την χορωδία σε κάθετους τομείς, ο καθένας με τα πρίμα του και τα μπάσσα του. Μάλιστα οι τομείς δημιουργούνταν σε κάθε φορά διαφορετικοί πριν από την έναρξη κάθε μέρους, μετά από νεύματα του μαέστρου. Το εντυπωσιακότερο όλων ήταν κάποιο σημείο μιας φούγκας, όπου είχε χωρίσει την χορωδία σε 6-7 μέρη, όχι διαδοχικά, και έμπαζε το ένα μετά το άλλο και ακούγονταν οι φωνές από διαφορετικά σημεία της σκηνής κάθε φορά. Φαντάζομαι δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει αυτό και ενδεχομένως να το κάνει με όλες τις χορωδίες με τις οποίες παίζει το έργο. Nonotheless, εγώ εντυπωσιάστηκα :-)

Εν γένει ο όλος χειρισμός της ορχήστρας ήταν πολύ καλός. Παρόλο που χρειάστηκε να έχει μια καρέκλα για να ξεκουράζετε από καιρού εις καιρόν (τα έχει τα χρονάκια του), διάνυσε τις διόμισι-τρείς ώρες της συναυλίας με απίστευτη ζωντάνια. Ανυπομονώ να τον ξαναδώ στο Μέγαρο, όπου θα έλθει με την ορχήστρα της Στουτγκάρδης (νομίζω κάπου στο Μάρτη).

Εξαιρετικοί και οι 4 μονωδοί η σοπράνο Dominique Labelle, η άλτο Marie-Claude Chappuis, ο τενόρος James Taylor και ο βαρύτονος Mark Stone.

Αυτά. Μια μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη.

Ps. Αν βρεθεί ποτέ κανείς στη γειτονιά μην παραλείψει να επισκεφτεί την πόλη. Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες πόλεις της Γερμανίας που δεν έχει βομβαρδιστεί (αν όχι η μοναδική) και από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω δεί.