Leipziger Streichquartett
Πολύ μου αρέσει η φετινή ιδέα του Μεγάρου να συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του αρκετά γνωστά κουαρτέτα εγχόρδων. Ελπίζω μάλιστα η ιδέα να έχει αρκετή ζωή μπροστά της, μιας και, για μένα τουλάχιστον, αυτά τα μικρά σύνολα είναι το essence της προσωπικής μουσικής απόλαυσης. Έτσι το Σάββατο 29-11-8, στην αίθουσα Μητρόπουλος, απολαύσαμε ένα από τα πιο γνωστά σύγχρονα σύνολα, το Κουαρτέτο Εγχόρδων της Λειψίας (85).
Μας έπαιξαν στο Α’ μέρος, στην αρχή το 16ο, και τελευταίο αν θυμάμαι καλά, κουαρτέτο του Μπετόβεν και μετά το κουαρτέτο αρ.2 «Mémoires 1970» του Cristóbal Halffter. Στο Β’ μέρος ακούσαμε το 2ο κουαρτέτο του Mendelssohn.
Βρήκα εξαιρετική την απόδοση και την ερμηνεία του κουαρτέτου του Μπετόβεν. Έργο το οποίο δεν μοιάζει και πολύ για Μπετόβεν, εξερευνά άλλα μονοπάτια και μου φάνηκε αρκετά απαιτητικό στην ερμηνεία του. Νομίζω πως με τα πρώτα μέτρα του έργου έγινε φανερό πως έχουμε μπροστά μας 4 βιρτουόζους σε άψογη συνεργασία.
Το έργο του Halffter ήταν το σύγχρονο κομμάτι της βραδυάς. Δεν θα έλεγα πως με ενθουσίασε, από τα έργα που σε αφήνουν μάλλον αμήχανο στο πρώτο άκουσμά τους. Ενδιαφέρον θα το χαρακτήριζα αλλά μου φάνηκε αρκετά περίπλοκο και λίγο mind-boggling – πρέπει να το ακούσει κανείς αρκετές φορές για να μορφώσει άποψη.
Πολύ καλό ήταν και το κουαρτέτο του Mendelssohn. Άψογες και καθαρές μουσικές φράσεις, όμορφη και άνετη η εναλλαγή στο προσκήνιο, γενικώς μου έφεραν στο νου χορευτές που εκτελούν με άνεση ένα νούμερο, δύσκολο μεν αλλά με χάρη και άνεση.
Το κουαρτέτο της Λειψίας ιδρύθηκε το 1998, και οι 3 στους 4 μουσικούς του (εκτός από το τσέλλο) είναι μέλη της περίφημες Gewandhaus Orchestra. Το σύνολο αποτελείτε από τους Stefan Arzberger, 1st violin (παίζει σε ένα βιολί του Giovanni Francesco Pressenda, Turin 1824), Tilman Büning, 2nd violin (το βιολί του κατασκευάστηκε από τον Michele Deconet, Venice 1763), Ivo Bauer, viola (παίζει σε ένα σύγχρονο όργανο φτιαγμένο από τον Michael Ledfuß, 2003) και Matthias Moosdorf, cello (Andrea Guarneri, Cremona 1697).
Αυτά.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 13:27
2 Comments:
Μόλις χθές άκουγα ένα καταπληκτικό CD αυτού του κουαρτέτου με τα έργα του Alban Berg (CD του 2000). Έχω την αίσθηση ότι καταθέσαν τις καλύτερες ερμηνείες (ειδικά στην Λυρική Σουίτα).
Μεγάλος ανταγωνισμός για κουαρτέτα στην Λειψία. Εκτός από το "Leipsiger Streichquartett" υπάρχει και το Gewandhaus Streichquartet ή Octet me τους εξάρχοντες της Gewandhaus. 2 top σύνολα από μια ορχήστρα.
Θα ήθελα να ακούσω τον σύγχρονο. Όσο για τον Mendelssohn. Είναι προσωπική υπόθεση η ερμηνεία όλων των έργων του στην Λειψία, για ιστορικούς λόγους.
Από το booklet της παράστασης:
ΓεννιlθΠKε στπ Μσδρίτπ το 1930 και θεωρείται από πολλούs ο πιο σnµαντικόs ισπσνόs συνθέτns τπs γενιάs του. Σπούδασε σύνθεσπ µε ίΟν Κονράντο Ντελ Κάµπο στο Ωδείο τns Μαδρίτns. όπου δίδαξε κι ο ίδιοs ίΟ διάστπµα 1960-1966.
Στα πρώτα του έργα ο Χάλφτερ εππρεόστπκε έντονα από το φολ¬κλορισµό ίΟυ συµπατριώτπ ίΟυ Μανουέλ ντε Φάλλια. αλλά και από ίΟ νεοκλασικισµό ίΟυ Στραβίνσκι και ίΟυ ΜπάρίΟΚ στπ συνέΧεια. Στα µέσα τns δεκαετίαs ίΟυ '50 στράφπκε στπ σύνθεσπ δωδεκάφθογγns και σειραϊκns µουσικns. ακολουθώνταs τπν πορεία που χάραξαν ο Σαίνµπεργκ και ο Βέµπερν. ενώ τπ δεκαετία του '60 συνέθεσε το πρώίΟ ίΟυ πλεκτρακουστικό έργο. Ο Χάλφτερ απέρριψε σΧετικά νω¬ρίs το ισπανικό φολκλόρ. που κυριαρχούσε στπ µουσικΓΊ προγενέ¬στερων ισπανών συνθετών. και ακολούθπσε τιs τάσειs TnS διεθνούs αβανγκάρντ. χρnσιµοποιώνταs όλεs σΧεδόν τιs σύγχρονεs τεχνικέs σύνθεσns.
ΈΧει συνθέσει πολυάριθµα έργα για ορχΓΊστρα. για µεικτΓΊ χορωδία, τρία κοντσέρτα (για βιολοντσέλο. βιολί και φλάουίΟ), πολλά έργα µου¬aIKnS δωµατίου -µεταξύ των οποίων και 7 κουαρτέτα εγΧόρδων-. µουσικΓΊ για µπαλέτο, έργα για σόλο πιάνο. καθώs επίσns και δύο όπερεs. ίΟν Δον Κιχώτπ (1999) και ίΟν Λάζαρο (2007).
Ο Χάλφτερ θεωρείται πγετικΓΊ µορφΓΊ στπ µουσικΓΊ Tns Ισπσνίαs και έΧει αποσπάσει πολλά βραβεία. Επιπλέον, ws µαέστροs. έΧει διευ¬θύνει σnµαντικέs opxnaτpEs τόσο στπν Ευρώππ όσο και στιs Η.Π.Α.
(Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 2 «Memoires 1970»)
Το Κουαρτέro αρ. 2 γράφτπκε µεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου του 1970. ύστερα από παραγγελία του Ιδρύµατοs Coolidge τns Βιβλια¬enKnS του Κογκρέσου, στπν Ουάσιγκτον. Παρουσιάστπκε στιs 31 Οκτωβρίου του ίδιου έτουs από το ΚουαρτέίΟ Claremont. στπν Αί¬θουσα Tns Βιβλιοθnκns του Κογκρέσου. στο πλαίσιο του 140υ Φε¬στιβάλ MouaIKns Δωµατίου του ΙδρύµαίΟS Coolidge. Το Κουαρτέro αρ. 2 είνσι n κατάλπξπ µιαs διαδροµns που ξεκίνπσε από τπν ΩδιΊ (1969), Στπν ΩδιΊ εκφράζονται διάφορεs τάσειs µε διαφορετικούs τρόπουs από αυίΟύs που είΧα χρπσιµοποιΓΊσει µέχρι τότε. Στο Κου¬αρτέτο βασικΓΊ αρΧΓΊ µου ΓΊταν να χρπσιµοποιΓΊσω έγΧορδα. κινούµε¬vos στο πλαίσιο που µαs επιβάλλει n πσράδοσπ. Εκτόs από ένα συ¬γκεκριµένο nxo που παράγεται µέσα από κάποια διαδικασία npOS το τέλοs του έργου, στπ σύλλπψπ αυίΟύ του Δεύτερου κουαρτέroυ σπέ¬φυγα συνειδπτά κάθε είδοs «θορύβου». παραµένονταs -όnωs εγώ το αντιλαµβάνοµαι- σίΟ πλαίσιο αυτns τns παράδοσns. Αυτό το έργο φέρει τον τίτλο «Αναµνnσειs 1 970». Κατά τπ διάρκεια τns συναυ¬λίαs ο OKpOaTnS θα µπορέσει να καταλάβει γιατί. και να κρατΓΊσει ΤΙ5 εξπγΓΊσεΙ5 που του ταιριάζουν καλύτερα.
ΚΡΙΣΤΟΜΠΑΛ ΧΑΛΦΤΕΡ
(εχει κάτι λαθάκια αλλά διαβάζεται :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home