Το Γκαλά Υποτρόφων

Ένα πολύ ωραίο γκαλά όπερας των υποτρόφων «Μαρία Κάλλας» & «Αλεξάνδρα Τριάντη» παρακολουθήσαμε την Παρασκευή που μας πέρασε (8-2-8), στο Μέγαρο (79). Ήταν μια καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε ένα session τον ανθό της τελευταία ελληνικής λυρικής παραγωγής. Και δεν νομίζω πως απογοητευτήκαμε. Θα έλεγα μάλιστα πως εκ των υστέρων θα ήταν καλύτερη επιλογή να πήγαινα και στην δεύτερη μέρα (αλλά είχα ήδη βγάλει εισιτήρια για την Han-Na Chang).

Εκτός από την πολύ καλή απόδοση των καλλιτεχνών, μου άρεσε πολύ και η παρουσίαση που έκανε ο Βαγγέλης Χατζησίμος. Αρκετά θεατρικός και με πολύ όμορφο τρόπο έκανε την εισαγωγή και γεφύρωνε τις όπερες. Ο Χατζησίμος βέβαια δεν είναι νέος καλλιτέχνης, αλλά συμπεριλήφθηκε στο crew – μαζί με τον Γιάννη Χριστόπουλο – υποθέτω λόγω έλλειψης νέου αίματος. Βέβαια δεν κατάλαβα πως ο Δημήτρης Πλατανιάς και η Ελένη Λιώνα θεωρούνται νέο αίμα και ο Χριστόπουλος παλιό, αλλά έτσι δηλώθηκαν.

Δεν υπήρχε ορχήστρα, μόνο συνοδεία πιάνου από τον Δημήτρη Γιατρά. Υπήρχε ένα σκηνικό κοινό για όλες τις όπερες, μια μεταλλική γέφυρα με δύο σκάλες δεξιά και αριστερά. Εύκολα θα μπορούσε την φανταστεί κανείς και για είσοδο κάποιου παλάτσου.

4 ήταν οι όπερες που μας παρουσίασαν, δύο σε κάθε μέρος:

Α’ Μερος

Ο Κουρέας Της Σεβίλλης
Φίγκαρο Διονύσης Σούρμπης, Ροζίνα Κατερίνα Ρούσσου, δον Μπαζίλιο Τάσος Αποστόλου

Λουτσία ντι Λάμερμουρ
Λουτσία Λουκία Σπανάκη, Εντγκάντο Δήμος Φλεμοτόμος, Ραϊμόντο Τάσος Αποστόλου


Β΄Μέρος

Ριγκολέττο
Ριγκολέττο Δημήτρης Πλατανιάς, Τζίλντα Ειρήνη Κυριακίδου, Δούκας Γιάννης Χριστόπουλος, Μανταλένα/Τζοβάννα Ελένη Λιώνα

Η Δύναμις του Πεπρωμένου
Λεονόρα Σήλια Κοστέα, Αλβάρο Βαγγέλης Χατζησίμος, Πρετσιοσίλλα Ελένη Λιώνα, Κάρλο Διονύσης Σούρμπης, πάντρε Γκουαρντιάνο Τάσος Αποστόλου

Η παράσταση άρχισε πολύ όμορφα με τον Σούρμπη να είναι αρκετά εντυπωσιακός στην καβατίνα του Φίγκαρο από την Α’ πράξη. Ωραία φωνή, δυνατή και αψεγάδιαστη, γεμάτη αυτοπεποίθηση , ήταν ένα ευχάριστο αρχικό ξάφνιασμα. Βέβαια έδειξε να έχει κάποιες τεχνικές δυσκολίες σε μερικά στολίσματα, αλλά εν γένει ήταν πολύ καλός. Πολύ ωραία η Ρούσσου ως Ροζίνα. Δεν έχει καμμιά μεγάλη φωνή, αλλά είχε πολύ καλή σκηνική παρουσία και τραγούδησε άψογα. Εντυπωσιάστηκα επίσης και από τον Τάσο Αποστόλου. Πολύ καλός μπάσος!.

Η δεύτερη όπερα που παρουσιάστηκε ήταν η Lucia. Ξεκίνησαν με ένα ντουέτο της Λουτσία και του Εντγκάντο (το φινάλε της Α’ πράξης) και στην συνέχεια ακούσαμε την άρα του Ραϊμόντο από την Γ’ Πράξη. Πολύ καλοί οι Δήμος Φλεμοτόμος (έχει παράδοση η Ζάκυνθος στους τραγουδιστές :-) και Τάσος Αποστόλου, ως Εντγκάντο και Ραϊμόντο αντίστοιχα.

Στη διάλεξαν να παρουσιάσουν την περίφημη σκηνή της τρέλλας. Δεν μου φάνηκε η πιο κατάλληλη επιλογή. Αρκετά καλή η Λουκία Σπανάκη (την είχα δει προσφάτως στην Μποέμ και επιβεβαίωσε την καλή εντύπωση που είχα σχηματίσει), αλλά νομίζω πως σε αρκετά σημεία έφθασε στα όριά της και φάνηκε αυτό. Νομίζω πως παραήταν απαιτητικός ο ρόλος, δεν μου φάνηκε να το έχει.

Το δεύτερο μέρος ξεκίνησε με τον Ριγκολέττο. Πειστικότατος ο Δημήτρης Πλατανιάς ως Ριγκολέττο. Κούτσαινε πολύ ωραία και τραγούδησε επίσης πολύ καλά. Εξαιρετικός ο Γιάννης Χριστόπουλος ως Δούκας. Νομίζω πως το La donna e mobile ήταν η κορυφαία στιγμή του Ριγκολέττου. Κάπως λίγη μου φάνηκε η Κυριακίδου, ως Τζίλντα. Βρήκα το Caro nome υποτονικό, όπως και όλη της την παρουσία, εν γένει. Το περίφημο κουαρτέτο της Γ’ Πράξης (Bella figlia dell’ amore…) ήταν λίγο μέτριο – βέβαια είναι πολυτραγουδισμένο κομμάτι, οπότε και τα expectations είναι πολύ υψηλά.

Η παράσταση έκλεισε με την Δύναμη του Πεπρωμένου. Αρκετά καλή η Κοστέα ως Λεονώρα, αλλά νομίζω πως η παρουσία του Χατζησίμου ήταν η πιο έντονη. Αν και υποστηρικτικός τρόπον τινά ο ρόλος του (τουλάχιστον στις σκηνές που είδαμε) νομίζω πως ήταν ο καλύτερος. Ο Σούρμπης τραγούδησε με τον ίδιο ενθουσιασμό που τραγούδησε και τον Φίγκαρο στην αρχή. Η Ελένη Λιώνα δεν μου πολύ-άρεσε (σε καμμιά στιγμή θα έλεγα).Τώρα που πέρασαν και 4-5 μέρες από την ημέρα της παράστασης, νομίζω πως αυτή ήταν η όπερα που μου έμεινε λιγότερο στη μνήμη (παίζει και το ότι ήμουν αρκετά κουρασμένος).

And last but not leaστ να πούμε πως η μουσική και η φωνητική προετοιμασία ήταν έργο της Ζανέτ Πηλού.

Εν γένει λοιπόν, μια πολύ ωραία παράσταση που νομίζω πως όσοι την παρακολούθησαν την καταχάρηκαν. Μακάρι να γίνονταν πιο συχνά.

Αυτά.