London Symphony Orchestra
Την Πέμπτη που μας πέρασε (10-1-9) παρακολούθησα την LSO, υπό τον Valery Gergiev (71). Ομολογώ πως ψιλοαπογοητευτηκα. Η όλη παρουσία ήταν επιεικώς "τουριστική". Τόσο η ορχήστρα και ο Gergiev όσο και ο Καβάκος μου έδιναν έντονα την αίσθηση της διεκπαιραίωσης. Βέβαια λόγω του υψηλού επιπέδου και του επαγγελματισμού των συμμετέχοντων το αποτέλεσμα δεν ήταν κακό, αλλά το βρήκα ολίγον άχρωμον, άοσμον και άγευστον.
Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν το κοντσέρτο για βιολί του Sibelius, με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο. H τεχνική επιδεξιότητα του Καβάκου έλαμψε, καθώς επίσης και το πόσο καλά ήξερε το έργο. Ωστόσο δεν αρκούν μόνο αυτά για να παίξεις ένα κοντσέρτο. Η επικοινωνία με την ορχήστρα φάνηκε δυσχερής (ο Gergiev και η ορχήστρα μου έδιναν ώρες-ώρες την εντύπωση πως έπαιζαν prima vista) και σε πολλά σημεία αποκόμιζα την αίσθηση πως ο καθένας (ο βιολονίστας και η ορχήστρα) τραβούσε τον δικό του δρόμο και έπαιζε ανεξάρτητα. Είχαν κάνει άραγε καμμιά πρόβα μαζί; Επίσης μου χτύπησε λίγο άσχημα η "άνεση" του Καβάκου: ο τρόπος που γυρνούσε την πλάτη του στο κοινό και παρακολουθούσε την ορχήστρα όταν δεν έπαιζε, το ότι σε αρκετά σημεία έπαιζε το μέρος του 1ου βιολιού κλπ. Βέβαια το κοινό τρελλάθηκε να χειροκροτεί στο τέλος, αλλά μάλλον θα χειροκροτούσε το ίδιο ακόμη και αν ο Καβάκος σφύριζε κλέφτικα.
Στο δεύτερο μέρος η κατάσταση βελτιώθηκε λίγο. Μας έπαιξαν την 4η του Μάλερ, έργο που το κατέχουν καλά. Ωραία ορχήστρα με πλούσιο όγκο, ωραία ηχοχρώματα, άρτια διαχείριση των dynamics, αλλά και πάλι μου φάνηκαν σαν να κάνουν αγγαρεία. Σαν να περίμεναν να περάσει η ώρα για να σηκωθούν να φύγουν. Μιά άψογη εκτέλεη μεν, αλλά added value μηδέν. Καμμιά προσωπική ματιά από των Gergiev.
Αυτά.
Ps. Κάποια στιγμή φάνηκε πως η κατάσταση ήταν μια φιέστα, όπου μικρή σημασία είχαν τα μουσικά δρώμενα. Ήταν ο Παπούλιας με τις κάμερες, κυρίες με γούνες που δεν τις αφήνουν στην γκαρνταρόμπα αλλά τις σέρνουν μαζί τους, κάμερες τηλεόρασης που τραβούσαν στιγμιότυπα, η Γιάννα Αγγελάκη-Δασκαλοπούλου κλπ, κλπ. Αν το ήξερα εκ των προτέρων μπορεί και να μην πήγαινα; ή ίσως να πήγαινα την δεύτερη μέρα.
Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν το κοντσέρτο για βιολί του Sibelius, με σολίστ τον Λεωνίδα Καβάκο. H τεχνική επιδεξιότητα του Καβάκου έλαμψε, καθώς επίσης και το πόσο καλά ήξερε το έργο. Ωστόσο δεν αρκούν μόνο αυτά για να παίξεις ένα κοντσέρτο. Η επικοινωνία με την ορχήστρα φάνηκε δυσχερής (ο Gergiev και η ορχήστρα μου έδιναν ώρες-ώρες την εντύπωση πως έπαιζαν prima vista) και σε πολλά σημεία αποκόμιζα την αίσθηση πως ο καθένας (ο βιολονίστας και η ορχήστρα) τραβούσε τον δικό του δρόμο και έπαιζε ανεξάρτητα. Είχαν κάνει άραγε καμμιά πρόβα μαζί; Επίσης μου χτύπησε λίγο άσχημα η "άνεση" του Καβάκου: ο τρόπος που γυρνούσε την πλάτη του στο κοινό και παρακολουθούσε την ορχήστρα όταν δεν έπαιζε, το ότι σε αρκετά σημεία έπαιζε το μέρος του 1ου βιολιού κλπ. Βέβαια το κοινό τρελλάθηκε να χειροκροτεί στο τέλος, αλλά μάλλον θα χειροκροτούσε το ίδιο ακόμη και αν ο Καβάκος σφύριζε κλέφτικα.
Στο δεύτερο μέρος η κατάσταση βελτιώθηκε λίγο. Μας έπαιξαν την 4η του Μάλερ, έργο που το κατέχουν καλά. Ωραία ορχήστρα με πλούσιο όγκο, ωραία ηχοχρώματα, άρτια διαχείριση των dynamics, αλλά και πάλι μου φάνηκαν σαν να κάνουν αγγαρεία. Σαν να περίμεναν να περάσει η ώρα για να σηκωθούν να φύγουν. Μιά άψογη εκτέλεη μεν, αλλά added value μηδέν. Καμμιά προσωπική ματιά από των Gergiev.
Αυτά.
Ps. Κάποια στιγμή φάνηκε πως η κατάσταση ήταν μια φιέστα, όπου μικρή σημασία είχαν τα μουσικά δρώμενα. Ήταν ο Παπούλιας με τις κάμερες, κυρίες με γούνες που δεν τις αφήνουν στην γκαρνταρόμπα αλλά τις σέρνουν μαζί τους, κάμερες τηλεόρασης που τραβούσαν στιγμιότυπα, η Γιάννα Αγγελάκη-Δασκαλοπούλου κλπ, κλπ. Αν το ήξερα εκ των προτέρων μπορεί και να μην πήγαινα; ή ίσως να πήγαινα την δεύτερη μέρα.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 09:34
12 Comments:
Πήγα την Παρασκευή. Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρη πως θα αισθανόσασταν υποχρεωμένος σχεδόν να δηλώσετε απογοητευμένος από μία από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου και περίμενα με αγωνία την κριτική σας. Φυσικά θα γράψω κι εγώ κάτι. Βασικώς θέλω να γράψω κάτι μαγειρικό και en passant θα αναφερθώ και σ'αυτό.
Ίδια γεύση και την Παρασκευή ε? Να πω λίγο την αλήθεια δεν νομίζω πως θα έκαναν ποτέ τέτοια εμφάνιση στο Μόναχο ή στο Παρίσι. Δεν δικαιολόγησαν με τίποτε το όνομά τους (ή ο Gergiev ακόμη ψάχνεται; τι να πω...)
Παρεπιπτώντως, μια ίδια γεύση μου άφησε και η φιλαρμονική της Στοκχόλμης πριν λίγες μέρες, αλλά ήμουν πνιγμένος και δεν μπόρεσα να γράψω.
Ανυπομονώ να διαβάσω την άποψή σας
Δεν έχουμε τους ίδιους γευστικούς κάλυκες. Για μένα η συναυλία της Παρασκευής ήταν από τις ευτυχέστερες στιγμές μου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Που λέτε, ήμουν σίγουρη πως δεν θα σας άρεσε γιατί αρκετοί κοσμικοί στο φουαγιέ, σχολίαζαν στο διάλειμμα ότι ο Καβάκος διάλεξε να παίξει την ευκολότερη βερσιόν του κονστέρτο του Σιμπέλιους... Χώρια που δεν γράφετε ποτέ καλή άποψη για μουσικά σύνολα καταξιωμένα αυτό είναι εξαιρετικά συνηθισμένο με τους 'Ελληνες μουσικόφιλους.
Με έχετε παρεγηγήσει! Δεν έγραψα καλά λόγια για την φιλαρμονική του Μονάχου, της Κολονίας, της Δρέσδης και άλλες πολλές; Η μόνη μεγάλη ορχήστρα που θυμάμαι να μην μου άρεσε ήταν του Παρισιού με τον Κουρτ Μαζούρ. Και δεν είπα πως ο Καβάκος δεν ηταν καλός. Είπα πως ήταν πάρα πολύ καλός αλλά η συνεργασία του με την ορχήστρα έπασχε.
Μια ορχήστρα που έρχεται επανειλημμένα για την αρπαχτή στην Αθήνα, πλαισιωμένη από ένα μαέστρο που διευθύνει λιγότερο απ'ότι βρίσκεται εντός αεροπλάνων σε πτήσεις... (για να προλάβει όλες τις υποχρεώσεις του). Δεν ήμουν εκεί, αλλά στο Ηρώδειο πριν 2-3 καλοκαίρια ήταν απογοήτευση...
Οπότε καμία έκπληξη για την κριτική.
Για τους κοσμικούς και την "εύκολη" εκδοχή του κοντσέρτου υπάρχει η παροιμία με τη Φατμέ και το Γενί τζαμί...
"Βέβαια το κοινό τρελλάθηκε να χειροκροτεί στο τέλος, αλλά μάλλον θα χειροκροτούσε το ίδιο ακόμη και αν ο Καβάκος σφύριζε κλέφτικα."
χαχαχαχαχαχα
Σπιρετο ειδα τη Cleveland Orchestra το Σαββατο στο Severance Hall δεν εχω ομως τις γνωσεις σου να κανω σοβαρη κριτικη...
Μου εκανε θετικη εντυπωση το εργο του Ades και ψαχνω ν' ακουσω κι αλλα εργα του...
Η ορχήστρα του Κλήβελαντ είναι μια από τις πιο γνωστές ορχήστρες. Νομίζω πως είναι η πιο παλιά εκει; Δεν την έχω ακούσει live δυστυχώς.
Τον Ades ομολογώ πως δεν τον ξέρω
btw, δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις, ούτε θεωρώ πως κάνω σοβαρή κριτική. Απλά γράφω την γνώμη μου. Σε ευχαριστώ πάντως για τα καλά σου λόγια :-)
Έτσι ε; Πω πω δεν περίμενα τετοιες εντυπώσεις από μια μεγάλη ορχήστρα ειδικά μάλιστα όταν ο Gergiev την ανέλαβε.
Τελικά οι πολυδιαφημιζόμενες εκδηλώσεις που σχετίζονται με τις επιθυμίες επώνυμων μάλλον πρέπει να αποφεύγονται. Θυμάμαι τον Janssons όταν ήρθε τι σπουδαίος ήταν και κανείς δεν είχε πει τίποτα.
Πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι ο Gergiev όταν τον άκουσα με την Φιλαρμονική του Rotterdam ήταν εντυπωσιακότατος, αλλά μάλλον σε ρεπερτόριο που θριαμβεύει. Μussorgksy-Ravel-Milhaud. Ηταν και ο Καβάκος πάλι μαζί του (Tzigane-Βοδι).
Κρίμα, κρίμα γιατί είχα αποκομίσει τις καλύτερες εντυπώσεις LSO-Gergiev σε συμφωνίες Prokovief Ομολογουμένως ότι καλύτερο έχουμε ακούσει σε αυτά τα έργα, αλλά αυτό είναι στο αίμα του Gergiev.
O Τhomas Ades είναι ένας ενδιαφέρον Βρετανός συνθέτης (με Ουγγρικές ρίζες, διότι Βρετανός, ενδιαφέρον και μουσικοσυνθέτης είναι αταίριαστα πράγματα) και προστατευόμενος του Sir Simon Rattle. Μάλιστα το έργο του Asyla (πληθυντικός του Asylum) έγινε πρεμιέρα στην πρώτη συναυλία του Rattle ως μουσικός διευθυντής της Berliner Philarmoniker. Έχει αρκετή επιτυχία ως συνθέτης αλλά κάποια τελευταία του που άκουσα, δεν μπόρεσα να τα συνηθίσω. Τέλος πάντων.
H ορχήστρα του Cleveland είναι μια φημισμένη ορχήστρα, με μεγάλο όνομα και παράδοση. Αυτά οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στον σπουδαίο "παιδαγωγό" συμφωνικών συνόλων Georg Szell, που η παράδοση που άφησε καλά κρατεί. Έχει διευθυντή έναν από τους σπουδαιότερους νέους μαέστρους Franz Welser-Most. Θα ήθελα να ακούσω κάποτε ζωντανά αυτήν την ορχήστρα.
neco73
Ενδιαφερον το σχολιο σου στον Ades...
Ομως που ανακαλυψες οτι εχει ουγγρικες ριζες?
Εψαχνα διαφορες πληροφοριες αλλα το ουγγρικο connection δεν το συναντησα.
Ο Alex Ross που γραφει στον New Yorker εχει γραψει ενα αρθρο γι αυτον το 98 το οποιο ειναι προσβασιμο απο το ιστολογιο του:
http://www.therestisnoise.com/2004/04/thomas_ads.html
H σχετικη παραγραφος εδω:
Thomas Adès’s baroque family history seemed to guarantee that he would turn out to be interesting. One great-grandfather was a dashing Sephardic Jew of uncertain nationality who lived in Egypt and is said to have been the model for the character Nessim in Lawrence Durrell’s “Alexandria Quartet.” The patriarch on his mother’s side of the family was descended from John of Gaunt and ran the Great Indian Railway. His father translates various modern and ancient languages, and his mother is a noted authority on Spanish art and Surrealism. He has two younger brothers, one of whom plays the tuba and is starting to compose. In such a household, Adès’s creative urges were, not surprisingly, encouraged and indulged: his grandmother once sat him down and put Olivier Messiaen’s massive, delirious “Turangalîla” Symphony on the record player
χαιρετω!
Έστω και καθυστερημένα.
Οι πηγές για τον Ades προέρχονται από κύκλο φίλων σεβαστών και γνωστών του χώρου της κλασσική, όπου διαβάζουν συστηματικό τύπο σχετικό. Υπήρξε και σχετικό τεύχος του περιοδικού Gramophone (σχετικά πρόσφατο) με εξώφυλλο - αφιέρωμα σε αυτόν (και την νέα όπερα που παρουσίασε).
Για το κοντσερτο του Sibelius μόνο να πω κάτι. Υπάρχουν 2 εκδοχές. Η πρώτη "αυθεντική" εκδοχή (1903/04) και η "αναθεωρήμένη" (1905)η οποία είναι αυτή που εκδόθηκε
Η αυθεντική εκδοχή (θεωρείται απαιτητική φυσικά αλλά όχι και ότι δεν μπορεί να ερμηνευτεί από μεγάλους σολίστ οποιαδήποτε στιγμή, αν την έχουν μελετήσει) είναι copyrighted. Εκδόθηκε από τους απογόνους του Sibelius. Για να ερμηνευτεί πρέπει κάποιος να πάρει έγκρισή από τους απογόνους με το αντίστοιχο αντίτιμο. Μόνο ο συνδυασμός Καβάκος, Osmo Vanska και Lahti Symphony μπορούν να το ερμηνεύσουν μια και είχαν παραχωρηθεί τα δικαιώματα για λογαριασμό της Σκανδιναβικής εταιρίας BIS και της ηχογράφησης που είναι και μέχρι τώρα μοναδική. Κανένας δεν ασχολήθηκε και δεν είχε την διαθέσει να "πληρώσει" πνευματικά δικαιώματα στους κληρονόμους, την στιγμή που η αναθεωρημένη εκδοχή είναι διαθέσιμη.
Το ίδιο ισχύει και για κάποια άλλα έργα του Sibelius, μεταξύ των οποίων και η 5η συμφωνία όπου και εκεί έχουμε αρχική και αναθεωρημένη εκδοχή.
θα διαφωνίσω καθέτως.Η συναυλία ήταν πραγματικά φανταστική.Ο καβακος ερμηνευσε αψεγαδιαστα ,αλλά και με πάθος ένα εργο που αποτελει την ταυτότητά του ως βιολιστή.Εχει ωριμάσει όσο ποτέ και ο ήχος του ήταν πιο τελειος από κάθε άλλη φορά.Ειλικρινά ήταν μια αξέχαστη συναυλία που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή.spriretos72 θα ηταν καλυτερα άμα αφηνες το ψευτο-κριτικο στιλάκι και απολάμβανες μια από τις καλύτερες συναυλίες που η Ελλάδα εχει δει εδώ και χρόνια και έναν από τους πιο απίθανους μουσικούς συνδυασμούς.
Μάλλον δεν καταλάβατε. Ο καβάκος ήταν καλός, η ορχήστρα δεν ήταν. Και παρακαλώ τις παρενέσεις και το πατερναλιστικό στυλάκι να το απευθύνετε στην οικογένειά σας, στους φίλους σας όπου νομίζετε τέλως πάντως πως θα εκτιμηθεί. Η συναυλία ήταν μέτρια και νομίζω πως το έκανα justify επαρκώς.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home