H Ωραία, το Τέρας και ο Γκαστόν

Την προηγούμενη Τετάρτη (21-11-7) παρακολούθησα το musical Η Ωραία και το Τέρας, στο γήπεδο badminton (50). Αποδείχτηκε όχι και πολύ καλή ιδέα. Ο κύριος λόγος που αποφάσισα να πάω ήταν πως η
περσινή μου εμπειρία δεν ήταν κακή. Δυστυχώς η τωρινή ήταν, και όχι τόσο λόγω παράστασης όσο λόγω οργάνωσης-παραγωγής. Και βεβαίως, άμα είναι καλή η παράσταση μπορεί να παραβλέψεις τα παραφερνάλια, αλλά αυτή την φορά δεν ήταν.

Η παράσταση άρχισε με 20—25 λεπτά καθυστέρηση, μετά από παρατεταμένα χειροκροτήματα του κοινού. Μέσα στο γήπεδο επικρατούσε αρκετά μεγάλη φασαρία. Παιδάκια φώναζαν, κόσμος έτρωγε πατατάκια, κυκλοφορούσε στους διαδρόμους γενικά υπήρχε ατμόσφαιρα πανηγυριού. Το booklet της παράστασης (5 €) έχει την πιο φτηνιάρικη εκτύπωση που θα μπορούσε. Η σκηνή μου φάνηκε βελτιωμένη με πέρσυ, αλλά πάλι καμμιά σχέση με θεάτρου που φιλοδοξεί να ανεβάσει musiclas. Είχε βέβαια διαμορφωθεί μια τάφρος για την ορχήστρα (η οποία είχε τρομερά δυνατή ενίσχυση, αλλιώς δεν θα ακούγονταν τίποτα), αλλά ένα σκοινί που κάποια στιγμή τράβαγε μια καρέκλα με χάλασε πάρα πολύ. Και βέβαια, η σήμανση στο πάρκινγκ είναι ελλιπέστατη. Χάθηκα σε κάποιο φρουραρχείο ακολουθώντας τις οδηγίες των παρκαδόρων. Γενικά είχα το συναίσθημα πως το πνεύμα των διοργανωτών ήταν «χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς». Για 50 € που πλήρωσα όχι ευχάριστο συναίσθημα.

Πάμε τώρα στην παράσταση. Αυτό που εισέπραξα ήταν ανέμπνευστη σκηνοθεσία και ευτελή σκηνικά. Ο Eoin Cannon στο ρόλο του τέρατος ήταν λίγος. Έβγαλε ένα τέρας – καρικατούρα, καμμιά σχέση με τέρας που μπορεί να προκαλέσει φόβο. Μέτριος και σαν τραγουδιστής επίσης. Η Ashley Oliver στο ρόλο της Μπέλ, αδιάφορη. Τόσο σαν ηθοποιός όσο και σαν τραγουδίστρια.

Αύτος που έσωσε την κατάσταση ήταν ο Ben Harlow στο ρόλο του Γκαστόν. Απέδωσε πάρα πολύ καλά των χαρακτήρα, τραγούδησε και χόρεψε πολύ καλα, γενικά έδωσε την ψυχή του και την έδωσε πολύ καλά. Ήταν απόλαυση να τον παρακολουθείς. Νομίζω πως ήταν πραγματικά μακρυά από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές.

Καλοί ήταν επίσης και τα ζωντανά αντικείμενα, με προεξάρχοντα τον Ben Stock στο ρόλο του Λυμιέρ, που ήταν απολαυστικός.

Η ορχήστρα δεν ήταν κακή. Τουλάχιστον δεν άκουσα κάτι κακό, αλλά βέβαια με τόσο δυνατή ενίσχυση και τόσο πολύ background noise δεν μπορείς να διακρίνεις καi πολλά πράγματα.


Οι κύριοι συντελεστές:

Σκηνοθεσία/Χορογραφία Alison Polland, Μουσική Διεύθυνση Goeffrey Tinniswood, Σκηνικά Charles Camm, Ενδυματολόγος Elizabeth Dennis, Αφηγητής/Μωρίς Richard Colson, Τέρας Eoin Cannon, Μπελ Ashley Oliver, Λεφού Mark Connell, Γκαστόν Ben Harlow, Ανόητα Κορίτσια Alice Mogg, Kim Harley, Laura Tyrer, Λυμιέρ Ben Stock, Κυρία Ποτς Susan Humphris, Μπάμπετ Sophia Thierens

Αυτά...

Ps. Κάτι άλλο που επίσης είναι χαρακτηριστικό, είναι η ανυπαρξία πληροφόρησης για τη διανομή. Πρέπει να πας εκεί και να αγοράσεις το booklet για να την μάθεις. Κι αυτό inline με την γενικότερη τριτοκοσμική κατάσταση.