ATYS

Το Σάββατο 9/1/10 παρακολούθησα στην αίθουσα Σκαλκώτας μια πολύ ενδιαφέρουσα όπερα του Lully. Το συγκρότημα Almazis μας παρουσίασε τον Άττις, ένα έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1677.

Μια όπερα αρκετά προχωρημένη για την εποχή της, η οποία εισήγαγε μια σειρά από μορφολογικά στοιχεία, άγνωστα μέχρι τότε στο είδος. Τα πιο σημαντικά από αυτά (τα οποία φάνηκαν και αρκετά καλά στην συγκεκριμένη παραγωγή) είναι ο ασαφής διαχωρισμός μεταξύ ρετσιτατίβι και αριών, το πολύ μικρό range στο οποίο κινούνται οι φωνές (απ’ ότι διάβασα στο booklet της παράστασης αυτό ήταν εκούσια προσπάθεια για να είναι εύκολη η παρακολούθηση από πλευράς των θεατών), η απουσία των κλασικών μπαρόκ στολισμάτων (όπως και στο παίξιμο των έγχορδων ήταν απόν το βιμπράτο) και η σημαντική θέση του χορού στα δρώμενα.

Η παράσταση με άφησε με ανάμικτα συναισθήματα. Από την μια η όλη εικαστική προσέγγιση, η σκηνοθεσία και η χορογραφία, μου άρεσαν αρκετά έως πολύ, από την άλλη μερικά πράγματα μου χτύπησαν.

Ας ξεκινήσω από τα «κακά». Κατ’ αρχάς το σκηνικό άφηνε πολύ μικρό χώρο για τους χορευτές με αποτέλεσμα να είναι φανερή η προσπάθεια που έκαναν να μην συγκρουστούν μεταξύ τους. Μετά η τεχνική κατάρτιση και η προετοιμασία των χορευτριών μου φάνηκε ανεπαρκής – μου θύμισαν ερασιτέχνες (μήπως ήταν;)

Σημαντικό επίσης flaw μου φάνηκε η φωνητική απόδοση του Βαγγέλη Αγγελάκη, στον ρόλο του Άτυ. Η φωνή του μου φάνηκε λίγο ακατέργαστη και σε πολλά τελειώματα νομίζω πως του ξέφευγε εντελώς. Βέβαια να πω πως μετά την μέση της παράστασης βελτιώθηκε – σαν να χρειάζονταν αρκετό ζέσταμα.

Αντιθέτως πολύ καλές ήταν οι Στερέν Μπουλμπέν και Πωλ Ντρουμπινί ως Σαγγαρίδα και Κυβέλη αντιστοίχως. Τραγούδησαν με λαμπερή, γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή. Πολύ καλός επίσης ο Ματιέ Αΐμ ως Ίδας ενώ λιγότερο φάνηκε η Μαρία Φραγκιαδάκη ως Δωρίδα.

Με ανάμικτα συναισθήματα με άφησε επίσης η ερμηνεία του Ιάκωβου Παππά. Κάποια σημεία τα βρήκα εξαιρετικά σε κάποια άλλα διέκρινα πλαδαρότητα. Πάντως βρήκα τον ήχο πολύ του γούστου μου – τα όργανα εποχής με τα οποία έπαιζε το συγκρότημα ήταν νομίζω από τα highlights της βραδυάς.

Στα αξιοσημείωτα επίσης η πολύ καλή δουλειά στην κινησιολογία της εποχής και στις αποδώσεις των γκαβοτών, μινουεττών και των υπολοίπων χορών της εποχής, όπως και η απόδοση του δράματος και εν γένει όλο το theatrical part.

Εν κατακλείδει μια βραδυά που μπορεί να έχρηζε τεχνικών βελτιώσεων αλλά μας άφησε με την αίσθηση πως είδαμε μια αρκετά όμορφη παράσταση – μια απόδειξη πως η τεχνική τελειότητα δεν είναι πάντα απαραίτητη για μια καλή παράσταση. Βγαίνοντας είχα την εντύπωση πως ενώ όταν επικεντρωνόμουν σε επί μέρους σημεία τα εύρισκα προβληματικά, σκεφτόμουν πως είδα κάτι αρκετά όμορφο afterall.

Οι κυριώτεροι συντελεστές:

Μουσική διεύθυνση, δραματουργική επεξεργασία Ιάκωβος Παππάς, Σκηνοθεσία- σκηνικά- κοστούμια Βασίλης Αναστασίου, Χορογραφία Φάνης Καφούσιας, Φωτισμοί Βασίλης Καραργύρης, Video art Ηλίας Χατζηχριστοδούλου, Άττις Βαγγέλης Αγγελάκης,
Σαγκαρίδα Στερέν Μπουλμπάν, Κυβέλη Πολ Ντρουμπινί, Σειληνός Ρομάν Μπαϊτού, Μέλισσα Μαρία Δήμα, Δωρίς Μαρία Φραγκιαδάκη, Ίδας Ματιέ Χάιμ