The rest of 2009 (2/4)

Συνέχεια της αναδρομής των τελευταίων μηνών

Οκτώβριος

Ο Οκτώβριος ξεκίνησε μάλλον αργά. Στις 19/10 παρακολούθησα την γαλλική έκδοση της Alceste στο Μέγαρο, με την Ορχήστρα Πατρών υπό τον Γιώργο Πέτρου.

Οι συντελεστές της παράστασης:

Άλκηστη Anna Caterina Antonacci, Άδμητος Gregory Kunde, Εύανδρος Βασίλης Καβάγιας, Ιερέας του Απόλλωνα Δημήτρης Πλατανιάς, Ηρακλής Δημήτρης Τηλιακός, Αγγελιαφόρος του στρατού Πέτρος Μαγουλάς

Θυμάμαι πολύ καλά πόσο πολύ μου άρεσαν οι Antonacci & Kunde – αν και η Antonacci σε 2-3 σημεία προβληματίστηκε. Επίσης πολύ καλός και ο Πλατανιάς. Η ορχήστρα μου φάνηκε κατώτερη από τα επίπεδα που μας έχει συνηθίσει. Σε πολλά σημεία μου φάνηκε να μην έχει την γνωστή συνοχή και κάποιες φράσεις μου είχαν φανεί λίγο ξεκούδουνες.

Αυτό ωστόσο που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ο καθαρός ήχος τόσο της ορχήστρας (που έπαιζε και με όργανα εποχής) όσο και των μονωδών. Νόμιζε πως ήταν κανείς σε άλλη αίθουσα. Βέβαιά κάποιος στο διάλλειμα – ή στο τέλος; δεν θυμάμαι καλά – μου σφύριξε στο αυτί την τρομερή λέξη «Ενίσχυση!». Τι να πει κανείς; Η ακουστική της αίθουσας Τριάντη σίγουρα θέλει ρεκτιφιέ.

Η όπερα ήταν σε συναυλιακή μορφή.

Στις 21 & 22/10 παρακολούθησα σε δύο συνεχόμενες βραδυές την φιλαρμονική της Αγίας Πετρούπολης, υπό τον Γιούρι Τερμικάνωφ.

Στις 21 του μήνα, ακούσαμε στο πρώτο μέρος το 3ο κοντσέρτο του Ραχμάνινωφ, με τον Ντένις Ματσούεφ στο πιάνο. By far η καλύτερη στιγμή της ορχήστρας στο διήμερο που την ακολούθησα. Και αυτό οφείλετε κυρίως στον Ματσούεφ ο οποίος ήταν εντυπωσιακός, επικός, σαρωτικός. Μπίζαρε με κάτι έντονο και λαμπερό (δεν θυμάμαι όμως τι), όπως ήταν και όλο το παίξιμό του. Από τις πιο ανεβαστικές βραδυές της χρονιάς.

Στο δεύτερο μέρος μας έπαιξαν με την γνωστή τους τελειότητα την 4η του Τσαϊκόφσκυ.

Την δεύτερη βραδυά, στο πρώτο μέρος ακούσαμε το 2ο κοντσέρτο του Ραχμάνινωφ, με τον Νικολάϊ Λουγκανσκι στο πιάνο. Πολύ διαφορετικός πιανίστας από τον Ματσούεφ, μας πρόσφερε μια πολύ πιο εσωστρεφή και εγκεφαλική ανάγνωση, σίγουρα πολύ πιο δύσκολη να αντιληφθείς και να εκτιμήσεις.

Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε την Σουΐτα από την Λίμνη των Κύκνων, έργο 20. Εχω την εντύπωση πως κάποιος με είχε πάρει τηλέφωνο από το Μέγαρο μερικές βδομάδες πρωτού και μου είχε πει πως θα έπεζαν την Παθητική του Τσαϊκόφσκυ instead. Ωστόσο έπαιξαν ότι έγραφε στο πρόγραμμα. Anyway, μπορεί και να κάνω λάθος.

Ο Οκτώβρης τελείωσε με μια πολύ όμορφη βραδυά στις 29. Στην αίθουσα Μητρόπουλου παρακολουθήσαμε τους Βραβευμένους νέους καλλιτέχνες του Διαγωνισμού «Πριγκίπισσα Χριστίνα» της Ολλανδίας.

Παρακολουθήσαμε τους Elvira van Groningen βιολί, Irene Kok τσέλλο και Caspar Vos πιάνο.

Μας έπαιξαν:

- Σεργκέι Ραχμάνινοφ: Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο, έργο 19
- Ludwig van Beethoven: Σονάτα για βιολί και πιάνο αρ. 1, έργο 30
- Pablo de Sarasate: Ισπανικός χορός «Zapateado» για βιολί και πιάνο, έργο 23 αρ. 2
- Robert Schumann: Τρίο για βιολί, βιολοντσέλο και πιάνο αρ. 1, έργο 63

Και έτσι πέρασε και ο Οκτώβρης