The rest of 2009 (4/4)

Δεκέμβριος

Πολύ φτωχός ο φετινός Δεκέμβρης δυστυχώς. Δεν κατάφερα να πάω μια μικρή εκδρομή στη Γερμανία όπως είχα κατά νού και η εγχώρια γιορτινή προσφορά είναι για κλάματα. Ξαναζεσταμένος Ριγκολέτος στη Λυρική και στο Μέγαρο επαρχιώτικο πρόγραμμα παρελθόντων εποχών. Κάθε πέρσυ και καλύτερα. Αnyway…

Στις 3 του μήνα παρακολούθησα στην αίθουσα Τριάντη το Μπαλέτο της Ζυρίχης, σε μια χορογραφία των Παραλλαγών Goldberg του Heinz Spoerli (η χορογραφία όχι η μουσική :-) Μερικές πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές αλλά έφυγα λίγο με το αίσθημα του ανολοκλήρωτου. Εν γένει δεν ενθουσιάστηκα. Πολύ καλός ο Alexey Botvinov στο πιάνο.

Στις 18 παρακολούθησα στην αίθουσα Μητρόπουλου το φωνητικό σύνολο Mosaico Vocale της Στουτγάρδης, που μας τραγούδησαν έργα για χορωδία a cappella. Διεύθυνε ο Mihaly Zeke.

Μας έπαιξαν στο πρώτο μέρος:

- Morten Lauridsen (1943), O Magnum Mysterium
- Φραγκίσκος Λεονταρίδης (1518-1572), In die tribulationis meae, In te Domine speravi, Quoniam fortitudo mea
- Johannes Brahms (1833-1897), op. 29, Es ist das Heil uns kommen her, Schaffe in mir, Gott, ein rein Herz

Και στο δεύτερο

- Anton Bruckner (1824-1896), Locus iste, Vigra Jesse, Ave Maria
- Benjamin Britten (1913-1976), Ύμνος στην Παρθένο
- Francis Poulenc (1899-1963), O Magnum Mysterium, Quem vidistis pastores dicite, Videntes stellm, Hodie Christus natus set

Αρκετά καλό σύνολο, αλλά λίγο δεύτερο αν λάβουμε υπ’ όψιν από πού έρχονται. Ωστόσο ας έχουμε στο νου μας πως ουσιαστικά είναι χορωδία σπουδαστών, οπότε μάλλον πρέπει να τους κρίνουμε με πιο ελαστικά κριτήρια. Όμορφη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που πολύ μου έλειψε φέτος – εν γένει ωραία βραδυά. Να σημειώσω τα υπέροχα μοτέτα του Λεονταρίδη τον οποίον δεν γνώριζα και πρέπει οπωσδήποτε να ψαξω να βρω έργα του.

Μπίζαραν με ένα παραδοσιακό γερμανικό χριστουγεννιάτικο

Ο Δεκέμβρης κλείνει με μια ακόμη παράσταση της Λυρικής, μικρότερης κλίμακας από την προηγούμενη όμως, μιας και χαρακτηρίζεται «όπερα δωματίου». Στις 19 τρέχοντος, παρακολούθησα δύο μονόπρακτα, τον Χορό Μεταμφιεσμένων του Πουλένκ και την Πλάνη με το Αίσιο Τέλος του Ροσσίνι. Μια συμπαραγωγή με την Όπερα Δωματίου Αθηνών, το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Βερολίνου, τη Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών.



Οι κυριώτεροι συντελεστές:

Η ΠΛΑΝΗ ΜΕ ΤΟ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ
Μουσική διεύθυνση Ερρίκος Φρεζής, Σκηνοθεσία Νικαίτη Κοντούρη, Σκηνικά – Κοστούμια Γιώργος Πάτσας, Φωτισμοί Γιώργος Μιχελής, Ιζαμπέλλα Μαριάννα Μανσόλα, Δούκας Μπερτράντο Αντώνης Κορωναίος, Ταραμπόττο Διονύσης Τσαντίνης, Μπατόνε Διονύσης Σούρμπης, Ορμόντο Γιώργος Ματθαιακάκης

ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ
Μουσική διεύθυνση Ερρίκος Φρεζής, Σκηνοθεσία – Επιμέλεια Σκηνικών, Κοστουμιών Κωνσταντίνα Ψωμά, Φωτισμοί Κώστας Μπλουγουράς, Βαρύτονος Γκι Μπονφίλιο, Χορός Χριστίνα Βασιλοπούλου, Μετάφραση Αντιγόνη Κασιμάτη

Δεν πολυχάρηκα με τον Χορό. Μου φάνηκε λίγο άνευρος και δεν νομίζω πως κατάφερε να περάσει το πνεύμα των προαστίων του Παρισιού (όπως διάβασα στο booklet της παράστασης πως είχε στο νου του ο δημιουργός).


Αντιθέτως μου άρεσε πολύ η Πλάνη. Το aesthetic είχε υιοθετήσει μια film noir προσέγγιση, όπου ο Δούκας και η ακόλουθοί του παρουσιάζονταν σαν μαφιόζοι, με τον Δούκα να κρατάει το ρόλο του Κάπο.

Βρήκα πολύ εύστοχη την σκηνοθεσία, τα κουστούμια και ιδιαίτερα καλό, έντονο και δυνατό το τραγούδι της Μανσόλα, γεμάτο φωνητικά πυροτεχνήματα που ενθουσίασαν το κοινό, χωρίς να υπολείπεται σε σκηνική παρουσία. Πολύ καλός επίσης ο Σούρμπης (αν και 1-2 φορές σαν να βράχνιασε λίγο) και ο Ματθαιακάκης. Σταθερή αξία ο Αντώνης Κορωναίος.

Μια όπερα από της πρώτες του Ροσσίνι (νομίζω είναι η τέταρτή του) και αποκάλυψη για μένα που πρώτη φορά την άκουγα. Απορώ γιατί δεν παίζεται συχνότερα.

Και μ’ αυτά και μ’ αυτά τελείωσε το 2009.

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά!