Ορχήστρα Philharmonia & EP Salonen

Με λίγη καθυστέρηση είναι αλήθεια γράφω για αυτήν την συναυλία, κυρίως λόγω έλλειψης διάθεσης. Εν πάσει περιπτώσει, τόσο η ορχήστρα όσο και ο μαέστρος είναι από τα πιο σημαντικά ονόματα της μουσικής σκηνής – μάλιστα η μετακίνηση του μαέστρου νομίζω πως είναι από τις πιο καυτές μεταγραφές του καλοκαιριού. Έτσι στις 17-6 παρακολουθήσαμε στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών, στο Ηρώδειο, την Philharmonia Orchestra του Λονδίνου, υπό την διεύθυνση του Esa-Pekka Salonen (73). Βέβαια τέτοιου είδους συναυλίες στο Ηρώδειο είναι κυρίως τουριστικά/κοσμικά events και η απόδοση των καλλιτεχνών και των συνόλων που εμφανίζονται σε αυτό, είναι συνήθως greatly reduced από την ακαταλληλότητα του χώρου, ας το έχουμε υπ’ όψιν μας αυτό.

Έτσι λοιπόν μπορώ να πω πως περίμενα να ήταν λίγο καλύτεροι (ο Σαλόνεν με την καινούργια του ορχήστρα, δατ ιζ), αλλά ταυτόχρονα τους αναγνωρίζω και πολλά ελαφρυντικά.

Στο πρώτο μέρος ακούσαμε το 2ο κοντσέρτο για πιάνο του Λιστ, με τον Γιάννη Βακαρέλη. Δεν μου πολυάρεσε. Νομίζω πως ήταν από τις πιο μέτριες εμφανίσεις του Βακαρέλη (έχω δει 3-4), πράγμα που το επέτεινε η ακουστική του ωδείου. Ήχος εντελώς fuzzy, νομίζω πως απέτυχε να επικοινωνήσει με το ακροατήριο. Σε λίγο καλύτερο επίπεδο η ορχήστρα, αν και εγώ εισέπραξα πως η επικοινωνία και ο διάλογος μεταξύ τους δεν έρρεε. Μου φάνηκε αμήχανος, εξερευνητικός και εν γένει σαν να έλειπαν πρόβες.

Πολύ καλύτερη η ορχήστρα στο δεύτερο μέρος, στην 6η του Μάλερ. Φάνηκε σε μεγάλο βαθμό η τεχνική αρτιότητα της ορχήστρας και το σαφές και ακριβές ύφος του μαέστρου. Ίσως να ελέγχετε στο κατά πόσο εξέπεμψε την τραγικότητα του έργου, αλλά χωρίς αμφιβολία επρόκειτο για μια πολύ καλή εκτέλεση.

Βέβαια με δεδομένο το στρίμωγμα του Ηρωδείου, την διάρκεια του έργου και την καθιερωμένη καθυστέρηση έναρξης, το κυρίαρχο συναίσθημα που είχα ήταν πως είχα πως ήθελα σηκωθώ και πολύ δύσκολα μπορούσα να συγκεντρωθώ πια στη μουσική. Όπως είπα και πριν, συναυλίες που διαρκούν πάνω από δύο ώρες, που ξεκινούν εννιάμιση και με δεδομένο το κυκλοφοριακό της Αθήνας μάλλον απευθύνονται σε πολύ ορισμένο κοινό.

Anyway, it could be better.

Αυτά.