Krzysztof Penderecki

Την Τετάρτη 10-6-9, imho είχαμε ένα από τα πιο σημαντικά events του φετινού φεστιβάλ. Στην μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου μας δόθηκε η ευκαιρία να απολαύσουμε έναν από τους τελευταίους εν ζωή μεγάλους σύγχρονους συνθέτες. Μεγάλος, υπό την έννοια της συμβολής στην σύγχρονη μουσική τα τελευταία 50 χρόνια.

Έτσι ο θαλερός Krzysztof Penderecki, παρά τα 76 του χρόνια και τα αρκετά παραπανίσια κιλά, διεύθυνε με μεγάλη ζωντάνια την
Sinfonia Varsovia σε ένα πρόγραμμα με αποκλειστικά δικά του έργα.

Μας έπαιξαν

Α’ Μέρος
Agnus Dei (μεταγραφή για έγχορδα)
Κοντσέρτο για βιόλα και ορχήστρα (μεταγραφή για βιολοντσέλο και ορχήστρα)
Σολίστ: Danjulo Ishizaka, βιολοντσέλο

B’ Μέρος
Συμφωνία αρ. 2

Δεν θα έλεγα πως με ενθουσίασε η ορχήστρα – είχε κάποια προβληματάκια συντονισμού σε κάποια μέρη και κάποια μπασίματα με στράβωσαν λιγάκι – αλλά νομίζω πως μετέφεραν με αρκετή επιτυχία το πνεύμα του συνθέτη.

Η αίθουσα πλημμύρισε με αργή μουσική, πλατιές νότες, πολύ αργά κρεσέντα και στιγμές μεγάλου όγκου και έντασης. «Θρησκευτική μουσική της Βαλτικής» είναι ένας πολύ πετυχημένος όρος που κάπου διάβασα για την μουσική του Penderecki (που περιλαμβάνει βέβαια και τον Pärt, τον Górecki, ενδεχομένως τον Kilhar κλπ) και όντως τέτοιο πράγμα «βγήκε» από την μουσική. Δεν θυμάμαι να έχω ξανα-ακούσει live μουσική του, όμως η κατάνυξη, η ηρεμία και η «πνευματικότητα» των ήχων δημιούργησαν μια υποβλητικότατη ατμόσφαιρα που εισέπραξε με με μεγάλη ευχαρίστηση το κοινό, το οποίο και ανταποκρίθηκε στο τέλος με ένα πολύ θερμό χειροκρότημα.

Να πω πως η συναυλία μου άφησε μια γεύση ελαφριάς απογοήτευσης, μιας και αντίθετα απ’ ότι σχεδίαζα πήγα αρκετά κουρασμένος και δεν το ευχαριστήθηκα όσο και όπως θα ήθελα. Eν πάσει περιπτώσει ήταν σίγουρα μια βραδυά to be remembered.

Αυτά.