Lohengrin

Και βέβαια αυτό που δεν πρέπει κανείς να παραλείπει όταν βρίσκεται στο Λονδίνο, είναι να παρακολουθεί μια από της παραγωγές του Royal Opera House, στο Covent Garden. Έτσι λοιπόν την Κυριακή 3-5-9, παρακολούθησα έναν πολύ όμορφο Lohengrin (91).

Ο μύθος του ιππότη Λόεγκριν, πρίγκιπας, γυιός του βασιλιά Πάρσιφαλ και φύλακας του Grail, αποτέλεσε την πηγή της έμπνευσης μιας από τις μεγάλες όπερες του Βάγκνερ (κοντά 5 ώρες μαζί με τα 2 εικοσάλεπτα διαλλείματα), οι οποίες πολύ σπάνια ανεβαίνουν στα καθ’ ημάς. Απ’ ότι θυμάμαι είχε παιχτεί ένας Λόεγκριν πριν καμμιά 10αριά χρόνια στο Μέγαρο, στο οποίον δεν είχα καταφέρει να πάω, και πέραν αυτού δεν θυμάμαι τίποτε άλλο. Εδώ που τα λέμε θα προτιμούσα να δω τίποτα πιο … παραδοσιακό (πχ καμμιά παραγωγή της ΕΝΟ στο Dr. Atomic ή στον Peter Grimes) αλλά και ο Λόεγκριν δεν μου κακόπεσε :-) Είναι άλλωστε ένα έργο σταθμός στη λυρική δημιουργία και ήταν και μια από τις εμμονές του ονειροπαρμένου Ludwig II της Βαυαρίας (κομμάτι επίκαιρου λόγω Ρουσάλκας), που ονόμασε και το πιο όμορφο κάστρο του επηρεασμένος από το έργο αυτό (Neuschwanstein)

Επρόκειτο για την αναδημιουργία μιας παλιότερης παραγωγής του ’77, η οποία απ’ ότι φάνηκε μπορεί και στέκεται μια χαρά και σήμερα, χωρίς απαραίτητα να χάνει πολύ από την (τότε) νεωτεριστική ματιά της. Αυτό, λόγω της αρκετά μίνιμαλ σκηνικής προσέγγισης (μόδα των 70ς απ’ ότι διάβασα – ευτυχώς δεν θυμάμαι καλά τις επικρατούσες τον καιρό εκείνο τάσεις :-))), η οποία είχε μειώσει τα σκηνικά σε 2-3 λάβαρα τα οποία ήταν μίξη από χριστιανικές εικόνες (σαν τις σκόλες που βγάζουμε στις λειτανίες) και παγανιστικά τοτέμ. Φαντάζομαι ενδεικτικό της μεταβατικής κατάστασης που επικρατούσε στην περιοχή (Βουργουνδία 10ος αιώνας).


Η βραδυά δεν ήταν εντυπωσιακή στην αρχή. Πέρα από τον Bychkov και την ορχήστρα, οι οποίοι ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το πολύ γνωστό πρελούδιο (και συνέχισαν και έτσι), οι μονωδοί με προβλημάτισαν με το κατά πόσο είναι μέσα στην καρδιά του έργου. Ωστόσο η δεύτερη πράξη ξεκίνησε με μια εντυπωσιακή σκηνή με την Petra Lang και τον Falk Struckmann να στέλνουν την παραγωγή σε άλλο επίπεδο. Νομίζω πως θα υπήρξε κανένας στο ακροατήριο που να μην ανατρίχιασε ακούγοντας την ένταση και το πάθος του Ortrud. Επάξια δίπλα της και ο Telramund. Πρέπει να είναι οι καλύτεροι βαγκνερικοί καλλιτέχνες που έχω ακούσει live (όχι πως έχω ακούσει και πολλούς, ομολογουμένως).

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι (Johan Botha & Edith Haller ως Lohengrin και Elsa von Brabant αντίστοιχα) ανέβηκε και αυτό από την δεύτερη πράξη και μετά. H Edith Haller είχε μια εξαιρετικά κρυστάλλινη και καθαρή φωνή η οποία σε στιγμές ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Ωστόσο νομίζω πως δεν πέρασε με επιτυχία στο κοινό, τις συναισθηματικές διακυμάνσεις του ρόλου της. Ήθελε λίγο περισσότερο στο expressiveness part.

Ο Botha έβγαλε με μεγάλη επιτυχία της θηριώδεις απαιτήσεις του ρόλου του - τεχνικώς άριστος με πολύ καλή και γεμάτη αυτοπεποίθηση φωνή. Όμως σε πολλά σημεία της έλειπε ο απαραίτητος όγκος που θα απογείωνε τον ρόλο. Marginal όμως deficiency μπροστά στις πολλές εξαιρετικές στιγμές που μας χάρισε, ιδιαίτερα στο τέλος της τρίτης πράξης. Το άλλο αταίριαστο ήταν το εξαιρετικό του πάχος. Με δυσκολία κινούνταν πάνω στο σκηνή. Οι σκηνές της ξιφομαχίας με τον Telramund ήταν ελαφρώς αστείες. Εν γένει το τόσο πάχος του τον δυσκολεύει πάρα πολύ στο acting (και αυτό φαίνεται).

Πολλοί καλός και ο κορεάτης(?) Kwangchul Youn στο ρόλο του βασιλιά, όπως και ο Boaz Daniel στο ρόλο του κήρυκα. Πολύ όμορφη η αρχή της πρώτης πράξης με τον κήρυκα να τραγουδάει σκαρφαλωμένος πάνω σε ένα τοτέμ κρατώντας μια σκόλα.

Σε ιδιαίτερα ψηλό επίπεδο η απόδοση που απέσπασε από τους μουσικούς ο Semyon Bychkov. Είναι η Τρίτη φορά που τον ακούω (πρώτη φορά σε όπερα δόου) και κάθε φορά μου φαίνεται καλύτερος. Πολύ ωραία επίσης και η έμπνευση να ανεβάσει 3-4 τρόμπες σε ένα από τα πλαϊνά θεωρεία να παίζουν τις φανφάρες του βασιλιά.

Αυτά. Επιστροφή στα ενδότερα τώρα.

Οι κυριώτεροι συντελεστές:

Conductor Semyon Bychkov, Director Elijah Moshinsky, Lighting Design Oliver Fenwick, Lohengrin Johan Botha, Elsa Edith Haller, Ortrud Petra Lang, Telramund Falk Struckmann, Heinrich I Kwangchul Youn, Herald Boaz Daniel, Four Nobles Haoyin Xue, Ji-Min Park, Kostas Smoriginas, Vuyani Mlinde, Four Pages Anne Osborne, Deborah Peake Jones, Amanda Floyd, Kate McCarney, Gottfried Ishwar Maharaj