City of Birmingham Symphony Orchestra

Την περασμένη Πέμπτη 26-2-9, παρακολούθησα την πολυαναμενόμενη συναυλία της CBSO, υπό τον Andris Nelsons (90). H CBSO είναι μια από της ιστορικότερες αγγλικές ορχήστρες (η πρώτη της συναυλία δόθηκε το 1920, υπό τον Edward Elgar) και έγινε αρκετά γνωστή τα τελευταία χρόνια λόγω της πολύ πετυχημένης περιόδου που πέρασε υπό την καθοδήγηση του Simon Rattle – από το 1980 έως 1997 νομίζω. Η ορχήστρα απέκτησε την πολύ καλή της φήμη κυρίως λόγω των ερμηνειών έργων της Ρομαντικής περιόδου. Και σε τέτοια έργα την απολαύσαμε και εμείς.

Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν στην αρχή την Εισαγωγή και Bacchanate από τον Τανχώυζερ και στη συνέχεια το Πρελούδιο και την συμφωνική εκδοχή του Liebestod από τoν Τριστάνο και Ιζόλδη. Στο δεύτερο μέρος ακούσαμε το συμφωνικό ποίημα Θάνατος και Εξαΰλωση, του Richard Strauss.

Πολύ καλή ορχήστρα, εφάμιλλη ίσως των μεγάλων γερμανικών που ακούμε συχνά στο Μέγαρο. Είχε πολύ καλά δουλεμένο ήχο, πολύ καλά έγχορδα, άψογο συντονισμό και εξαιρετικό έλεγχο της δυναμικής. Το μόνο που δεν μου πολυάρεσε ήταν η απόδοση των κόρνων – μάλιστα δεν μπόρεσα να αποφύγω την σκέψη «τόσο καλή ορχήστρα όφειλε να είχε καλύτερα κόρνα». Και μάλιστα σε έργα που τα κόρνα έχουν ιδιαίτερη σημασία. Εν πάσει περιπτώσει, ίσως να ήταν σε κακή βραδυά.

Αυτό ωστόσο που ήταν αναπάντεχα υψηλής ποιότητας ήταν η ανάγνωση του μαέστρου και γενικά η όλη απόδοσή του. Φοβερός ο Andris Nelson και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία! Τέλεια δουλεμένες όλες οι φράσεις με σαφέστατη άποψη κάθε στιγμή και μάλιστα άποψη που την επικοινωνούσε με πολύ καθαρό και εύληπτο τρόπο. Πραγματικά εντυπωσιακός! Ίσως έχει κάτι το νερό στη Βαλτική και βγάζει τέτοιους μουσικούς :-) Νομίζω πως η ορχήστρα βρήκε άξιο διάδοχο του Simon Rattle.

Αυτά. Μπίζαραν με Λόεγκριν θαρρώ.

ps. Η φώτο μετά από παρέμβαση του Parsifal :-)