Καλούτσικη Καμεράτα - πολύ καλός Άνθης

Έχοντας τελειώσει εσχάτως την Musicophilia, αναρωτιόμουν συνέχεια (την Τρίτη 16-12-8 αυτό) αν φταίω εγώ (δηλ. το ακουστικό/νευρικό μου σύστημα) ή όντως τα κόρνα ακούγονται εντελώς χάλια. Τελικά αφού είδα πως ούτε ένα μπάσιμο της προκοπής δεν μπορούσαν να κάνουν (τι μπάσιμο, ζήτημα εν έκαναν μια αττάκα της προκοπής στην αρχή) αποφάσισα πως φταίνε αυτοί :-) Και μιλάμε για μόνο δύο κόρνα. Και να έπαιζαν και τίποτε δύσκολο, τενούτες έπαιζαν.

Anyway, αυτό ήταν στο πρώτο μέρος της 33ης συμφωνίας του Mozart. Στη συνέχεια βελτιώθηκαν τα πράγματα. Αλλά εν γένει τα πνευστά της Καμεράτας ήταν αδύνατα. Θυμάμαι επίσης ένα γρήγορο στκάτο που τα φαγκότα ήταν ένα κλικ πιο πίσω από τα έγχορδα και ένα μπάσιμο ενός όμποε που μπήκε μισό μέτρο αργότερα. Θα μου πείτε λεπτομέρειες, αλλά μαζεύτηκαν αρκετές.

Εν αντιθέσει τα έγχορδα ήταν πολύ καλά. Συντονισμένα, με αυτοπεποίθηση με καλά dynamics, παρόλο που η ερμηνεία του Μυράτ ήταν just μια καλή average ερμηνεία, με την ζωντάνια τους και τον δυναμισμό τους κατάφεραν τελικά να κάνουν μια αρκετά καλή συναυλία (74).

Βέβαια αυτό δεν χρεώνεται μόνο στα έγχορδα της Καμεράτας, αλλά κυρίως στο Σωκράτη Άνθη και στην απόδοσή του στο πασίγνωστο κοντσέρτο για τρομπέτα του J.B.G. Neruda. Άψογος! Λαμπερός ήχος, πολύ καλή τεχνική εξαιρετικές ατάκες, ζηλευτός ήχος. Ένα από τα καλύτερα κοντσέρτα που έχω παρακολουθήσει φέτος. Πολύ καλός και ο Μυράτ στο διάλογο που είχε μαζί του.

Στο δεύτερο μέρος μας έπαιξαν την 40η συμφωνία του Mozart. Εμφανείς ξανά οι αδυναμίες των πνευστών, ιδιαίτερα στο 2ο αργό μέρος. Ωστόσο όλα αυτά ξεχάστηκαν από την ιδιαίτερης δυναμικότητας εκτέλεση του 4ου μέρους που ξεσήκωσε το κοινό και τους ανάγκασε να το επαναλάβουν.

Αυτά.