Borodin Quartet
Ένα από τα σημαντικότερα σύνολα του καιρού μας απολαύσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στο Μέγαρο, το Σάββατο 21-2-9 (88). Συγκεκριμένα, το Kουαρτέτο Μποροντίν έπαιξε για μια βραδυά, έργα αποκλειστικά ρωσικού ρεπερτορίου.
Το Κουαρτέττο Μποροντίν ιδρύθηκε το 1945 και υπήρξε από τα διαμάντια του σοβιετικού μουσικού συστήματος. Ταξίδευε αρκετά συχνά στην Δύση, προκειμένου να επιδείξει τα επιτεύγματα της σοβιετικής τέχνης. Μάλιστα το κουαρτέτο έπαιξε στην νεκρώσιμη τελετή του Στάλιν και αργότερα την ίδια μέρα έπαιξε και στην νεκρώσιμη τελετή του Προκόφιεφ. Αξίζει να σημειώσουμε πως μέχρι πρόσφατα έπαιζε μαζί τους, ο Valentin Berlinsky (πέθανε τον περασμένο Δεκέμβρη), από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος. Επίσης, ανάμεσα στα πολλά trivial που συνοδεύουν το συγκρότημα, πρέπει να αναφέρουμε πως ο Σοστακοβιτς συνήθιζε να δίνει τα κουαρτέτα του στο συγκρότημα να τα παίξουν κατ’ ιδίαν πριν από την δημόσια παρουσίασή τους, προκειμένου να κάνει τις τελικές διορθώσεις.
Η συναυλία ξεκίνησε με το δεύτερο κουαρτέτο του Προκόφιεφ. Αρκετά ελκυστικό έργο και ιδιαίτερα καλή απόδοση. Πολύ καλό δέσιμο, αυτοπεποίθηση στο παίξιμο και πολύ καλή έκφραση των μουσικών προτάσεων. Νομίζω πως το αργό δεύτερο μέρος ήταν και το χάιλάιτ της βραδυάς. Σε σημεία μου θύμισε αρκετά τους σύγχρονους «θρησκευτικούς» προς Βαλτική μεριά (Παρτ, Πεντερέκι κλπ).
Στη συνέχεια ακούσαμε το κοντσερτίνο για κουαρτέτο εγχόρδων του Στραβίνσκι. Έργο που δεν θυμάμαι να είχα ξανακούσει, ένα κλασικό Στραβίνσκιο άκουσμα εποχής. Ωστόσο ήταν και το έργο που μου προξένησε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περιέργεια, μιας και την άλλη μέρα το παράγγειλα :-)
Στο δεύτερο μέρος μας έπαιξαν το φλαγκσιπ της ημέρας, το πρώτο κουαρτέτο του Μποροντίν. Νομίζω πως και εδώ επέδειξαν με το παραπάνω όλα τα στοιχεία που έκαναν το κουαρτέτο διάσημο. Δηλαδή, εκτός από την τέλεια τεχνική, το πολύ καλό «διάβασμα» του έργου και την άνεση στην απόδοσή του. Επίσης να πω πως πολύ μου άρεσε ο νέος τσελίστας, ο οποίος φαίνεται πως ήδη έχει αποκτήσει το απαραίτητο δέσιμο με τα υπόλοιπα μέλη του κουαρτέτου.
Τα μέλη του κουαρτέττου είναι: 1st violin Ruben Aharonian, 2nd violin Andrei Abramenkov, viola Igor Naidin και cello Vladimir Balshin.
Αυτά.
Το Κουαρτέττο Μποροντίν ιδρύθηκε το 1945 και υπήρξε από τα διαμάντια του σοβιετικού μουσικού συστήματος. Ταξίδευε αρκετά συχνά στην Δύση, προκειμένου να επιδείξει τα επιτεύγματα της σοβιετικής τέχνης. Μάλιστα το κουαρτέτο έπαιξε στην νεκρώσιμη τελετή του Στάλιν και αργότερα την ίδια μέρα έπαιξε και στην νεκρώσιμη τελετή του Προκόφιεφ. Αξίζει να σημειώσουμε πως μέχρι πρόσφατα έπαιζε μαζί τους, ο Valentin Berlinsky (πέθανε τον περασμένο Δεκέμβρη), από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος. Επίσης, ανάμεσα στα πολλά trivial που συνοδεύουν το συγκρότημα, πρέπει να αναφέρουμε πως ο Σοστακοβιτς συνήθιζε να δίνει τα κουαρτέτα του στο συγκρότημα να τα παίξουν κατ’ ιδίαν πριν από την δημόσια παρουσίασή τους, προκειμένου να κάνει τις τελικές διορθώσεις.
Η συναυλία ξεκίνησε με το δεύτερο κουαρτέτο του Προκόφιεφ. Αρκετά ελκυστικό έργο και ιδιαίτερα καλή απόδοση. Πολύ καλό δέσιμο, αυτοπεποίθηση στο παίξιμο και πολύ καλή έκφραση των μουσικών προτάσεων. Νομίζω πως το αργό δεύτερο μέρος ήταν και το χάιλάιτ της βραδυάς. Σε σημεία μου θύμισε αρκετά τους σύγχρονους «θρησκευτικούς» προς Βαλτική μεριά (Παρτ, Πεντερέκι κλπ).
Στη συνέχεια ακούσαμε το κοντσερτίνο για κουαρτέτο εγχόρδων του Στραβίνσκι. Έργο που δεν θυμάμαι να είχα ξανακούσει, ένα κλασικό Στραβίνσκιο άκουσμα εποχής. Ωστόσο ήταν και το έργο που μου προξένησε το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και περιέργεια, μιας και την άλλη μέρα το παράγγειλα :-)
Στο δεύτερο μέρος μας έπαιξαν το φλαγκσιπ της ημέρας, το πρώτο κουαρτέτο του Μποροντίν. Νομίζω πως και εδώ επέδειξαν με το παραπάνω όλα τα στοιχεία που έκαναν το κουαρτέτο διάσημο. Δηλαδή, εκτός από την τέλεια τεχνική, το πολύ καλό «διάβασμα» του έργου και την άνεση στην απόδοσή του. Επίσης να πω πως πολύ μου άρεσε ο νέος τσελίστας, ο οποίος φαίνεται πως ήδη έχει αποκτήσει το απαραίτητο δέσιμο με τα υπόλοιπα μέλη του κουαρτέτου.
Τα μέλη του κουαρτέττου είναι: 1st violin Ruben Aharonian, 2nd violin Andrei Abramenkov, viola Igor Naidin και cello Vladimir Balshin.
Αυτά.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 13:18
10 Comments:
χαίρομαι που τέτοια σύνολα εξακολουθούν και υπάρχουν. Προσωπικά, επι Μπερλίνσκι και Κόπελμαν πιστεύω οτι το Μποροντίν άγγιξε την τελειότητα. Το δέσιμο των φωνών καθώς και το προσωπικό παίξιμο του καθε μουσικού ηταν κατι που δεν θα μπορούσε να συγκριθεί με κανένα άλλο κουαρτέτο.Ομολογώ οτι τελευταία έχασα τα ίχνη τους, κυρίως γιατι το πήρα απόφαση οτι ο Μπερλίνσκι δεν μπορεί να αντικατασταθεί απο κανέναν άλλο τσελίστα, αλλα τώρα που διαβάζω το άρθρο σας, θα τους ψάξω.
To κουρτέτο Borodin ήταν η τελειότητα. Μιλάω σε παρελθόντα χρόνο επειδή έχω παλιές ηχογραφήσεις τους, ΕΜΙ, Philips κ.λπ με τον Richter και πρόσφατα ακούσματα τους δεν έχω.
Ότι ήταν ο Richter για το πιανο, ο Oistakh για το βιολί, o Rostropovich για το τσέλο κ.λπ ήταν το Borodin Quartet για τα κουαρτέτα εγχόρδων.
Σίγουρα δεν θα έχανα συναυλία τους.
Πολύ χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος.Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με τον καθηγητή μου της βιόλας(και αυτός σε κουαρτέτο παίζει, λεγονται Maggini Quartet)και μου έλεγε πως σαν φοιτητής έτρεχε να τους δει και διαπίστωνε πως όλος ο μουσικός κόσμος του λονδίνου συχνά απουσίαζε απο τις συναυλίες τους,ενω για κουαρτέτα όπως Berg ήταν όλοι εκεί.Μου έλεγε πως ποτέ του δεν κατάλαβε γιατί αυτή η σνομπαρία και η προτίμηση σε ευρωπαικά σύνολά αλλα ο ίδιος δεν έχει ξαναδεί music making παρόμοιου επιπέδου σε κουαρτέτο...
Το Alban Berg quartet ήταν "cult' quartet της εποχής. Είχε και το support της τότε κραταιάς EMI. Επίσης οι μεγάλοι Ρώσοι σολίστες είχαν την τάση να δημιουργούν κουαρτέτα και να ερμηνεύουν.
Ξέρω και το Maggini Quartet. Γνωστό από της ηχογραφήσεις τους, σε Naxos σε κουαρτέτα εγχόρδων Βρετανών συνθετών. Βραβεύτηκαν και από το Gramophone για τις ερμηνείες τους (Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει) για κάποια τέτοια (μόνο Βρετανοί θα τα έπαιζαν ο υπόλοιπος κόσμος δεν θα τα έδινε σημασία)
Εννοείται ότι δεν άκουσα ποτέ, διότι ως γνωστό βγάζω σπυριά όταν ακούω British Music. Μάλιστα συμμετέχουν εδω και καιρό σε ένα project, τα Naxos Quartets που ανετέθηκαν από την Naxos σε κάποιον Βρετανό και τα ερμηνεύει το Maggini
lol...Γιαννης κερνάει Γιάννης πίνει..
Εν μέρει συμφωνώ για τους Maggini αλλα επειδή τους έχω γνωρίσει πρέπει να πω οτι τους σέβομαι και τους θαυμάζω γιατι πιστεύουν πραγματικά στην ανάδειξη της τοπικής μουσικής.Εχουν εναν τρομερό Haydn-Mozart ύφος, και παρότι οι ηχογραφήσεις τους είναι κυρίως Bρετανική μουσική, έχουν τεράστιο ρεπερτόριο. τα Naxos quartets γράφτηκαν απο τον Max (Sir Peter Maxwell Davies) ο πλέων μουσικός παραγκελιοδόχος της her Μagesty the Queen(ποστο που είχαν επισης οι Elgar, Bliss kai Bax).Βρίσκω τα κίνητρά των Maggini αξιοθαύμαστα και αρκετό απο το ρεπερτόριο τους(οχι όλο) worth performing.Κατα της διάρκεια των σπουδών μου, ο δάσκαλός μου επέμειμε να βρω έργα Ελλήνων για βιόλα η να βρω κάποιον να γράψει για μένα.Θεωρεί οτι είναι καθήκων του καθε μουσικού να αναδείξει τις ρίζες του.Μάλιστα θεωρεί τον Γ. Χατζηνίκο την μεγαλύτερη του μουσική επιρροή.Ισως μια μέρα κοιτάξω το διπλό κοντσέρτο(βιολι-βιόλα) του Σκαλκώτα...
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες για τους ABQ, didn't know any of this.
Πιστεύω ότι οι Magginι είναι ικανό κουαρτέτο δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω. Αν και δεν τους έχω ακούσει σε πιστεύω.
Πάντως αυτά που σου είπε ο δάσκαλος σου, δείχνουν μουσικό ιδεαλισμό πράγμα που το εκτιμώ.
Ο Σκαλκώτας έχει γράψει Duo για βιολί και βιόλα. Έχει ένα διπλό κονσέρτο αλλά είναι για 2 βιολιά και υπάρχει μόνο σε μορφή παρτισέλ (αν και πρόσφατα ενορχηστρώθηκε και ερμηνεύτηκε). Το διπλό κονσερτο για βιολί και βιόλα δεν έχει κυκλοφορήσει σε ηχογράφησή. Πριν μερικά χρόνια είχε γίνει πρεμιέρα αν θυμάμαι καλά.
ΒΤW, μια και αγαπάς την μουσική δωματίου και τα κουαρτέτα εγχόρδων, ποια είναι η γνώμη σου για τα κουαρτέτα Op.20 του Joseph Haydn? Γνωστά και ως κουαρτέτα του Ηλίου. Δεν ξέρω τα έχω τρομερή αδυναμία αυτά τα κουαρτέτα και αν θα μπορούσε να συνοψιστεί σαν είδος μουσικής το κουαρτέτο εγχόρδων, στο μυαλό μου αυτά έρχονται. Σε ρωτώ γιατί με μουσικό δεν το έχω συζητήσει ποτέ και δεν γνωρίζω την άποψη τους.
Για αλλη μια φορά τα σχόλια σας μου φέρνουν ένα χαμόγελο.SUN 4tets!Ισως με μόνη εξαίρεση το Ορ.76/1 απο τα καλύτερα του κατα την ταπεινή μου πάντα γνώμη. Λατρεύω αυτο τη μεταβατική περίοδο οπου ο κλασσικισμός δεν έχει φτάσει ακόμα στην τυπική του συμμετρία αλλα υπάρχει ήδη μια νέα γλώσσα. Εχω παίξει μονο το 4 (ρε ματζόρε) αλλα ελπίζω να μάθω κάποια στιγμή ενα απο εκείνα με φούγκα στο τελευταίο μέρος(2,5 η 6;...δεν είμαι σίγουρος)Ειδικά οι φούγκες είναι τόσο τέλειες αλλα και τόσο ανθρώπινες.Οι προτεραιότητες των φωνών είναι ξεκάθαρες και απλές(σε σχέση με παλαιότερες φούγκες) χωρίς αυτό να μειώνει την αίσθηση της πολυφωνίας στο ελάχιστο.Πρόσφατα διαπίστωσα το εξής: Mozart was the greatest composer only because Haydn said so...
Σχετικά με Σκαλκώτα, ενας συνάδελφος κάνει το διδακτορικό του πάνω στο διπλό κοντσέρτο και μέρος της μελέτης του είναι να δημιουργήσει μια νέα έκδοση με αρκετές διορθώσεις.Εχω δει τη μουσική.Η ενορχήστρωση είναι για military band.τριπλά πνευστά και καθόλου έγχορδα.Ομολογώ οτι δεν με ενθουσιάζει η γλώσσα αλλα ο δωδεκαφθογγισμός είναι μια γλώσσα που δεν μιλώ...
Το ντούο το έμαθα και το έπαιξα πρόσφατα.Πάλι αισθάνομαι οτι δεν γνωρίζω αρκετά για να καταλάβω την γλώσσα του...
Συγνώμη μου ξαναγράφω,βρήκα το score μου απο τα Sun.Ξέχασα να αναφέρω κάτι που έμαθα πρόσφατα.Οταν ο Beethoven τελείωσε τα Ορ.18 του, O Haydn αποφάσισε να επανεκδώσει τα Ορ.20 κυρίως για να μην ξεχνάει ο μουσικός κόσμος οτι εκείνος ηταν ο πρώτος που έγραψε αυτά τα μεγαλειώδη κουαρτέτα.Το πρόβλημα όμως ηταν οτι ο κύριος Haydn δεν είχε καμία όρεξη να ξανακοιτάξει τα χειρόγραφά του και να τα διορθώσει μεθοδικά. Με αποτέλεσμα, σήμερα έχουμε κάποια χειρόγραφα και 2 εκδόσεις,both approved by the composer.(ok στην πρώτη έκδοση δεν είχε μεγάλο έλεγχο).Ολα αυτά είναι διαφορετικά. Αλλες νότες, αλλα tempi και κυρίως διαφορετικό articulation.
Πρόσφατα λοιπόν, ένας καλός κύριος που ονομάζεται Simon Rowland Jones (βιολίστας φυσικά...) δημιούργησε μια νέα έκδοση η οποία περιέχει όλες τις διορθώσεις αλλα και την αρχική μορφή των κουαρτέτων.Ετσι πλέων οι ερμηνευτές μπορούν να δουν και να αποφασίσουν αν η κάθε διορθωση έχει νόημα για εκείνους.Να ναι καλα ο άνθρωπος. Εκδόσεις Peters αν ενδιαφέρεται κανένας.
Εχω κάνει κατάληψη στο thread...sorry
Αυτή την λεπτομέρεια για την υβριδική ας πούμε έκδοση δεν την ήξερα. Ήξερα ότι υπήρχε η αρχική έκδοση και η επανέκδοση του 1800/01 από τον ίδιο τον εκδότη του Haydn τον Artaria. Η εκδοχή η 2η είναι για πολλούς αμφισβητήσιμη, όπως διαβάζω στις σημειώσεις μια πρόσφατης ηχογράφησης με το Buchberger Quartet (Buchberger είναι και το όνομα του 1ου βιολιού).
Από αυτές τις σημειώσεις πληροφορήθηκα ότι ο Johannes Brahms είχε στην κατοχή του, αυθεντική χειρόγραφη παρτιτούρα του Op. 20! Την είχε βρει και την είχε αγοράσει ο Brahms το 1885. Σε αυτή βασίστηκαν και έκαναν την ηχογράφηση τους, η οποία είναι και η πιο πρόσφατη που έχω. Είναι και οικονομική από την Brilliant Classics. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι σημειώσεις γράφονται από τον ίδιο τον Buchberger και προσωπικά τις βρίσκω ενδιαφέρουσες. Στις στέλνω αν θέλεις και ενδιαφέρεσαι. Να τονίσω ότι τα μέλη του Buchberger είναι καθηγητές σε μια διάσημη σχολή μουσικής της Φρανκφούρτης.
Φούγκα έχουν τα 2, 5 και 6.
Σπιρέτο, πες μας αν στο ξεφτιλίσαμε ;-)
Feel free to continue :-)
Βρίσκω πολύ ενσιαφέρουσα την συζήτησή σας :-)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home