Τα Ολύμπια

Μια πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα βραδυά μας πρόσφερε το σύνολο μπαρόκ μουσικής Latinitas Nostra, την Τετάρτη 4-3-9 το βράδυ στην μικρή αίθουσα του Μεγάρου (80). Υπό την διεύθυνση του Μαρκέλλου Χρυσικόπουλου μας παρουσίασαν σε κοντσερτάντε μορφή την Ολυμπιάδα του Antonio Caldara.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χρυσικόπουλου (από το booklet της παράστασης) ο στόχος δεν ήταν να ανεβάσουν μια κατά το δυνατόν πιστότερη εκδοχή της όπερας, αλλά μάλλον να αποδώσουν το πνεύμα της και να παρουσιάσουν τις βασικές πτυχές του δράματος. Έτσι είχαμε αρκετές περικοπές αλλά και αλλαγές στους ρόλους (πχ ο Κλεισθένης ήταν μπάσσος, ο Λυκίδας βαρύτονος – δεν ήταν έτσι στο ορίτζιναλ), χωρίς ωστόσο να διακυβευτεί ο στόχος του Χρυσικόπουλου. Νομίζω πως στο πλαίσιο που τέθηκε η παράσταση ήταν αρκετά επιτυχημένη.

Βεβαίως εκτός από το δραματουργικό κομμάτι υπάρχει και το ηχητικό. Και εδώ θα έλεγα πως ήταν μια εξαιρετική παράσταση. Άλλωστε επί σκηνής είχαμε ένα all-star gathering της ελληνική μπαρόκ σκηνής. Τόσο στα έγχορδα (εποχής) όσο και φωνητικά οι καλλιτέχνες νομίζω πως μας έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό. Δύσκολα θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον και αν το έκανα θα το έκανα λόγω ρόλου μάλλον παρά λόγω απόδοσης.

Το μόνο στοιχείο που μου χτύπησε άσχημα ήταν η επιλογή του να υπάρχει ένας ηθοποιός να παρουσιάζει αποσπάσματα από το λιμπρέτο του Μεταστάζιο, ανάμεσα στα ηχητικά μέρη. Δεν λέω πως ήταν κακός σε αυτό το ρόλο ο Κων/νος Αβαρικιώτης, κάθε άλλο. Ήταν πολύ καλός, αλλά το να απαγγέλει την μετάφραση του Ρήγα Φεραίου σε αρχαΐζουσα καθαρεύουσα και μάλιστα με τόσο σκωπτικό τρόπο, θεωρώ πως δρούσε αντιφατικά σε σχέση με το δράμα. Θέλω να πω πως το δράμα δεν είχε τίποτα το κωμικό και το να το υποσκάπτεις συνεχώς με κωμικό τρόπο δεν νομίζω πως λειτουργούσε in favour. Επίσης, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος, οι συχνές διακοπές ήταν ενοχλητικές και στη ροή της μουσικής (αλλά και του δράματος). Ευτυχώς στο δεύτερο μέρος ήταν πολύ μικρός ο ρόλος του ηθοποιού και εύκολα μπορούσε κανείς να το αγνοήσει.

Αυτά. Overall μια πολύ ευχάριστη έκπληξη (μιας και δεν ήμουν σίγουρος in advance στο τι θα έβλεπα). Ελπίζω να έχουμε περισσότερο Latinitas Nostra στο μέλλον!

Οι κυριώτεροι συντελεστές:

Πέτρος Μαγουλάς Κλεισθένηs, Θεοδώρα Μπάκα Αργήνη, Κασσάνδρα Δηµοπούλου Αριστέα, Νίκοs Σπανόs Μεγακλήs, Χάρns Ανδριανόs Λυκίδαs, Γιάννns Ιδοµενέωs Αµύντας, Βαγγέλns Αγγελάκns Άλκανδροs

LATINITAS NOSTRA
Φανή Βοβώνη βιολί, Σίµοs Παπάναs βιολί, Χρήστοs Βλάχοs βιόλα, Ιάσων Ιωάννου βιολοντσέλο, Δnµήτρns Τίγκας βιολόνε, Θοδωρήs Κίτσοs θεόρβη/µπαρόκ κιθάρα, Γιώργοs Πέτρου τσέµπαλο, Μάρκελλοs Χρυσικόπουλοs τσέµπαλο

ps. Ξέχασα να πω πως η σκηνοθετική προσέγγιση ήταν του Αλέξανδρου Ευκλείδη