Nürnberger Rigoletto

Τις προάλλες βρέθηκα για λίγες μέρες στην Φρακνονία. Δεν έχασα λοιπόν την ευκαιρία να παρακολουθήσω 1-2 από τα δρώμενα του τόπου. Έτσι λοιπόν, την Πέμπτη 4-12-8, παρακολούθησα στην κρατική όπερα της Νυρεμβέργης έναν πολύ καλό Rigoletto (90).

Η υπόθεση είχε μεταφερθεί σε μια ακαθόριστη εποχή και δεν υπήρχε στο σκηνικό κάτι που να μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να την συμπεράνεις. Έτσι μόνο στα κουστούμια μπορούσες να βασιστείς. Τα κουστούμια ήταν σύγχρονα, αλλά δεν ήταν καθημερινά κουστούμια. Ήταν κουστούμια γιορτινής παράστασης, σε κόκκινο και μαύρο πρωτίστως. Ο μόνος που φορούσε απόχρωση του λευκού ήταν ο Ριγκολέτο.



Το σκηνικό ήταν αρκετά ιδιαίτερο και πολύ πετυχημένο. Σε πρώτο πλάνο υπήρχε ένας λιτά επιπλωμένος (πχ. ένα κρεβάτι, μερικά καθίσματα) χώρος ενώ σε δεύτερο υπήρχε ένα μαύρο παραπέτασμα, το οποίο κάλυπτε τα πάντα. Εκεί άνοιγαν παράθυρα σε διάφορα επίπεδα, τα οποία φανέρωναν χώρους γεμάτους δράση (πχ. Το σπίτι του Ριγκολέττο, σημεία από το παλάτσο του Δούκα κλπ). Αυτά το σκηνικό υπήρχε στις πρώτες 2 πράξεις. Στην Τρίτη πράξη υπήρχε μια διόροφη καλύβα-like κατασκευή, η ταβέρνα-πανδοχείο του Σπαραφουτσίλε και της αδελφής του.

Η παράσταση από ηχητικής πλευράς ήταν σούπερ. Οι πρωταγωνιστές (ο Δούκας, ο Ριγολέττο, η Τζίλντα, η Μανταλένα, ο Σπαραφουτσίλε) ήταν ο ένας καλύτερος από τον άλλο. Και οι υπόλοιποι βέβαια δεν υστέρησαν καθόλου, αλλά πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τους πρωταγωνιστές. Ο David Yim στο ρόλο του Δούκα της Μάντουας έδωσε ρέστα. Μπορεί να υστερούσε λίγο στο acting part (ιδιαίτερα σε σχέση με τον Rigoletto που ήταν καταπληκτικός στις σκηνές του σπαραγμού) αλλά κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του μου σηκώνοντας οι τρίχες! Πολύ καλή και η Claudia Katharina Braum ως Τζίλντα και ιδιαίτερα η Ezgi Kutlu, ως Μανταλένα. Μάλιστα η Kutlu είχε μια ιδιαίτερα καλή υποκριτική παρουσία. Ίσως υποκρίθηκε έναν αρκετά πιο «ηθικό» ρόλο απ’ ότι το έργο ενδεχομένως (έδωσε ένα essence «άτακτου» κοριτσιού), αλλά ήταν παρουσία που μαγνήτιζε.



Και όλα αυτά βέβαια σε μια όπερα που όλες οι άριες της είναι στα best of των τελευταίων 150 χρόνων. Υπέροχο και το Bella figlia dell'amore, ίσως το πιο αναγνωρίσιμο κουιντέτο στην ιστορία της όπερας. Είχα να ακούσω τόσο καλή εκτέλεση από τον καιρό του Ούγκο Τονιάτσι και των Εντιμότατων Φίλων του :-)))

Πολύ καλή και η μουσική διεύθυνση του Philipp Pointer. Αν και άκουσα 1-2 φορές λίγο να του ξεφεύγει σε γρήγορα χορωδιακά, είχε ιδιαίτερα σαφή και διαυγή ήχο, πολύ καλό ρυθμό και όλες οι άριες τις όπερας είχαν άψογες εκτέλεσεις. Πολύ καλή η Φιλαρμονική της Νυρεμβέργης λοιπόν. Νομίζω βέβαια πως το όλο ηχητικό εφφέ οφείλονταν και στην ακουστική της αίθουσας η οποία είναι εξαιρετικά καλή, σε σημείο όπου έφθανα να αναρωτιέμαι σε αρκετά σημεία αν ο ήχος έχει ενίσχυση.



Οι κυριώτεροι συντελεστές:

Μουσική Διεύθυνση Philipp Poitner, Σκηνοθεσία Andrea Raabe, Σκηνικά Tobias Dinslage, Κοστούμια Mechthild Seipel, Φωτισμοί Olaf Lundt, Ηerzog von Mantua David Υim, Rigoletto Mikolaj Zalasinski, Gilda Claudiα Kαtharinα Βraun, Graf von Monterone Vladislav Solodyagin, Graf von Ceprano Dariusz Siedlik, Gräfin von Ceprano Franzika Kern, Marullo Kurt Schober, Matteo Borsa Jeong-Kyu Kim, Sparafucile Nicolai Kαrnolsky, Maddalena Ezgi Kutlu, Giovanna Teresa Εrbe, Gerichtsdiener Tobias Link, Page Maria Kostraki

Αυτά.