Don Giovanni in ROH

Την Παρασκευή 12-9-8 βρέθηκα στο Covent Garden και παρακολούθησα τον πολυσυζητημένο καινούργιο Don Giovanni (75). Πολυσυζητημένο για διάφορους λόγους, κυρίως για την προσφορά φτηνών εισιτηρίων στους αναγνώστες της SUN, αλλά και για την ακύρωση για λόγους υγείας της Anna Netrebko στο ρόλο της donna Anna.

Βρήκα την παραγωγή λίγο ανισσόροπη. Πολύ καλό έως άριστο το μουσικό μέρος, ολίγον μέτριο το εικαστικό.

Η ορχήστρα έπαιζε με όργανα εποχής και είχε πολύ όμορφα τονισμένα τα του τσέλλου και του κλαρινέτου που συνήθως δεν έρχονται στην επιφάνεια. H ερμηνεία που απέσπασε o Charles Mackerras από την ορχήστρα ήταν πολύ καλή. Να τονίσω ιδιαίτερα το παίξιμο του τσέλλου στην κλασική σερενάτα του Don, που πραγματικά με καθήλωσε. Επίσης ο γλυκός και βαθύς ήχος των μπαρόκ χάλκινων ήταν ένα από τα ατού της προσέγγισης. Υπήρξαν ένα-δύο γρήγορα σημεία που υπήρξε μια υποψία μη συντονισμού μεταξύ ορχήστρας και τραγουδιού, αλλά νομίζω πως ήταν μάλλον αμελητέα.


Στον ρόλο του Don Giovanni πολύ καλός ο Simon Keenlyside. Τόσο φωνητικά όσο και στο acting part. Αεικίνητος, πετάγονταν στο λεπτό από την μια άκρη της σκηνής στην άλλη και επίσης επέδειξε και ακροβατικά προσόντα έτσι όπως σκαρφάλωνε πολύ άνετα στον ψηλό τοίχο που αποτελούσε το κύριο σκηνικό της παράστασης. Ίσως επιδείκνυε πάρα πολύ το γραμμωμένο του σώμα, υποβάλλοντας μάλιστα και την ιδέα μήπως ήταν κι αυτό ένας λόγος που επιλέχτηκε για τον ρόλο. Αλλά κι έτσι να ήταν δεν ταίριαξε άσχημα.

Δίπλα του ο Kyle Ketelsen ως Λεπορέλλο δεν ενθουσίασε, αλλά κράτησε σε ψηλό επίπεδο την απόδοσή του. Μας τραγούδησε πολύ καλά την κλασική άρια του καταλόγου και γενικά στάθηκε επάξια δίπλα στον Keenlyside.

Οι δύο κυρίες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους τραγούδησαν επίσης πολύ καλά. Θα έλεγα (με δυσκολία πάντως) πως ξεχώρησε ελαφρώς η Marina Poplavskaya ως δόννα Άννα, αναπληρώνοντας και με το παραπάνω την Netrebko. Πολύ καλή πάντως και η DiDonato – χειροκροτήθηκαν δυνατά όλες οι άριες και των δύο. Αρκετά καλός επίσης και ο Robert Gleadow ως Masetto.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο κυμάνθηκαν οι Ramon Vargas, Miah Persson και Eric Halfvarson στους ρόλους των Don Ottavio, Zerlina και Commendatore, αντιστοίχως. Ο Vargas ίσως λίγο καλύτερα. Τραγούδησε πολύ καλά – μάλιστα επέδειξε μεγάλη ευαισθησία και πολύ υψηλή ποιότητα φωνής, αλλά ήταν ένας κινούμενος βράχος. Απλά κινούσε το κορμί του πάνω στη σκηνή. Ο ορισμός του stand-and-sing. Άψυχους βρήκα τους Eric Halfvarson και Miah Persson.

Αυτό που δεν μου πολυάρεσε ήταν τα σκηνικά και η σκηνοθεσία. Τα σκηνικά εξαντλούνταν σε έναν ψηλό ημικυκλικό τοίχο, με μια μαντόνα καρφωμένη πάνω του, που χρησίμευε για να κάνει τα ακροβατικά του ο Keenlyside (ο τοίχος, όχι η μαντονα :-). Δεν λέω, μινιμαλιστικό το concept αλλά δεν μου φάνηκε να ταιριάζει ιδιαίτερα και να εξυπηρετεί καλά το έργο. Επίσης η τελευταία σκηνή της κόλασης ήταν αποτυχία. Πολλές φωτιές και καπνοί και μάλιστα με μηχανήματα όχι ιδιαίτερης ποιότητας, που έκαναν θόρυβο που ακούγονταν δυνατά μέσα στη μουσική. Στο τέλος με την κατάδυση του Don στην κόλαση, ένα τεράστιο χέρι με τον δείκτη προτεταμένο έπεσε από ψηλά σαν εκκρεμές, σημαδεύοντάς τον. Το χέρι ήταν στολισμένο με φλόγες οι οποίες μάλιστα δεν δούλεψαν και καλά. Μου ήλθε να βάλω τα γέλια. Εν τέλει ο Don φαίνεται στην κόλαση γυμνός αγκαλιά με μια γυμνή γκόμενα.


Μου φάνηκε να εκπέμπει φτήνια αυτή η τελευταία σκηνή. Μόνο ως φάρσα θα μπορούσα να την εκλάβω. Επίσης η τελευταία εμφάνιση του Don Giovanni (αγκαλιά με την γυμνή γκόμενα) μου φάνηκε αρκετά υπονομευτική ως το πνεύμα του έργου (που είναι η τιμωρία του και όχι να τον δείξει ως αδιόρθωτο που δεν χαμπαριάζει από τέτοια).

Οι κυριότεροι συντελεστές:

Director Francesca Zambello, Designs Maria Björnson, Lighting Paul Pyant, Choreography Stephen Mear, Conductor Charles Mackerras, Don Giovanni Simon Keenlyside, Donna Anna Marina Poplavskaya, Don Ottavio Ramón Vargas, Donna Elvira Joyce DiDonato, Leporello Kyle Ketelsen, Masetto Robert Gleadow, Zerlina Miah Persson, Commendatore Eric Halfvarson