Wicked

Την προηγούμενη εβδομάδα βρέθηκα για λίγες μέρες στο Λονδίνο. Δυστυχώς δεν είχα χρόνο να κάνω ένα πιο thorough planning των πολιτιστικών γεγονότων που θα παρακολουθούσα, ωστόσο όλο και κάτι κατάφερα :-)

Έτσι την Τετάρτη 10-9-8 βρέθηκα στο Apollo Victoria theater και παρακολούθησα το μιούζικαλ Wicked (72). Να πω την αλήθεια ο τρόπος που το διάλεξα ήταν λίγο στην τύχη, μιας και δεν ξέρω και πολλά από μιούζικαλς. Δηλαδή, δεν ήταν και πολύ στην τύχη - το διάλεξα από την αφίσα :-) Ε, τι θα κάνουν και οι μαρκετινίστες, άνεργοι θα μείνουν;

Εκ των υστέρων βέβαια σκέφτηκα πως ίσως να υπήρχαν και καλύτερες επιλογές, αλλά είπαμε… η αφίσα. Μου έφερνε λίγο από μακριά στο κουρδιστό πορτοκάλι… και εν πάσει περιπτώσει ήταν καλή παράσταση!

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα prequel του Μάγου του Οζ. Μας διηγείται (η Glinda εν είδη φλασμπακ) το πώς γνωρίστηκαν η καλή και κακή μάγισσα και πως κατάντησε η κακή να είναι κακή. Επίσης μάθαμε και την προϊστορία του Tin man, του σκιάχτρου και του λιονταριού (ως κουτάβι).

Αν κάτι μου αρέσει ιδιαίτερα στα μιούζικαλς είναι τα εντυπωσιακά σκηνικά που δημιουργούν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα. Το Wicked το είχε σε μεγάλο βαθμό αυτό. Είχε καπνούς, αιωρούμενες μάγισσες, ιπτάμενους πίθηκους, ζώα που μιλούσαν και έναν πολύ εντυπωσιακό μάγο του Οζ. Και βέβαια μια καταπράσινη Elphaba!

Πολύ καλές οι δύο πρωταγωνίστριες, η Dianne Pilkington ως Glinda και η Ashleigh Gray ως Elphaba. Θα έλεγα πως η φωνή της Pilkington ήταν αρκετά εντυπωσιακή αλλά η Gray ήταν αρκετά καλύτερη ως προς το acting part. Πράγμα που είναι και πιο σημαντικό άλλωστε μιας και αυτή είναι κατά κύριο λόγο η πρωταγωνίστρια του έργου.

Πολύ καλοί και οι υπόλοιποι, viz:

Oliver Tompsett Fiyero, Harriet Thorpe Madame Morrible, Desmond Barrit Wizard of Oz, Caroline Keiff Nessarose, Jeremy Legat Boq και Andy Mace Doctor Dillamond, Elphaba’s father

Να πω πως το σχολείο με τους μάγους και τις μάγισσες έντονα μου θύμισε Χάρυ Πόττερ, όπως επίσης και το στήσιμο με τους καθηγητές και τις τάξεις. Δεν θα έλεγα πως η μουσική ήταν κάτι που μου έμεινε. Μάλλον χολιγουντιανό κατασκεύασμα μου θύμισε. Και το όλο στόρυ σαν ανάλαφρο παραμύθι χωρίς κρυμμένα νοήματα και κρυφά μηνύματα. Ίσως άμα είχα δει περισσότερα μιούζικαλ να μου άρεσε λιγότερο, αλλά ως newbie στο είδος μπορώ ακόμη να εντυπωσιάζομαι :-)

Αυτά.