Pan Awakes; Summer Marches In

Το Σάββατο που μας πέρασε παρακολούθησα μια συναυλία (95), την οποία την περίμενα πως και πως τις τελευταίες μέρες (από την ημέρα που την έκλεισα, δατ ιζ). Συγκεκριμένα παρακολούθησα σε μια θρυλική αίθουσα, την Φιλαρμονική της Βιέννης, στην σπανίως εκτελούμενη 3η του Μάλερ. Και ακόμη περισσότερο θα διεύθυνε ο Mariss Janson και θα τραγουδούσε η πανέμορφη Elīna Garanča.

Το έργο παίζεται σπάνια γιατί απαιτεί πολύ μεγάλο σύνολο (τεράστια ορχήστρα και χορωδία) και γιατί είναι ένα από τα πιο μεγάλα έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Αν και συχνά παίζεται με διάλλειμα μετά το πρώτο μέρος (που κρατάει περί τα 35’), στη συγκεκριμένη συναυλία παίχτηκε χωρίς διάλλειμα και διήρκησε περί τα 105-110 λεπτά. Βέβαια κανένα πεντάλεπτο έκανε μετά το 2ο μέρος να μπει η χορωδία.

Τρομερό πακέτο! Too good to be true. Which was unfortunately the case. Έξω από το Musikverein είδαμε πως ο Janson αρρώστησε και θα τον αντικαθιστούσε ο Semyon Bychkov. Αυτό με ψιλοχάλασε ομολογουμένως, μιας και στην προηγούμενη επίσκεψή του εδώ δεν με είχε εντυπωσιάσει. Ευτυχώς αποδείχτηκε πως άδικα ανησύχησα. Η Βιέννη δεν είναι Αθήνα και η Φιλαρμονική μέσα στο σπίτι της άστραψε και βρόντηξε!

Είχα αγοράσει το εισιτήριο καμμιά δεκαριά μέρες in advance, από το δικτυο, και το μόνο που υπήρχε διαθέσιμο ήταν θέσεις στο δεύτερο μπαλκόνι. Αυτό είχε τα καλά του και τα κακά του. Τα κακά βέβαια ήταν πως η οπτική επαφή με την ορχήστρα ήταν μειωμένη (μικρό κακό αυτό) αλλά κυρίως ήταν μειωμένη η οπτική επαφή με την Elina Garanca :-) Επίσης ήταν μειωμένο το feeling της πολύ όμορφής αίθουσας.

Το καλό ήταν πως είχες καλύτερη ακουστική. Και μάλιστα σε μια αίθουσα με πολύ καλή ακουστική. Πολύ καλύτερη από το παρόμοιας εποχής Concertgebouw. Ο ήχος ακούγονταν λαμπερός και ευθύς, αν και νομίζω πως λόγω προσωπικής συνήθειας θα προτιμούσα στα φόρτε λίγο πιο δυνατά τα έγχορδα πράγμα που συνήθως το επιτυγχάνω όταν έχω επιλογή με την εκλογή κατάλληλης θέσης (στο μπροστινό μέρος της πλατείας και λίγο αριστερά).

Ωστόσο αυτά είναι λεπτομέρειες. Το έργο ήταν πολύ όμορφα παιγμένο, ο ήχος καταπληκτικός και ο Bychkov είχε στιβαρή άποψη, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Είναι βέβαια και το έργο αρκετά αβανταδόρικο για μια μεγάλη ορχήστρα και νομίζω πως η συγκεκριμένη το εκμεταλλεύτηκε και με το παραπάνω. Πολύ καλή και η Elina, πρώτη φορά νομίζω πως την ακούω και μου άρεσε πάρα πολύ.

Νομίζω πως είχα δει πέρσυ ή πρόπερσυ στο Ηρώδειο την Φιλαρμονική της Βιέννης (σε μια παράσταση με τον Λαζόπουλο) και δεν είχα φύγει και με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Αυτό που παρακολούθησα το Σάββατο δεν είχε καμμιά σχέση. Άλλη ορχήστρα, άλλος ήχος, άλλο επίπεδο. Νομίζω ήταν ξεκάθαρο γιατί θεωρείται μια από της καλύτερες ορχήστρες του κόσμου.

Συμμετείχαν επίσης και δύο χορωδίες, μια γυναικεία και μια παιδική: οι Damenchor des Wiener Singvereins και Wiener Sängerknaben, αντίστοιχα.

Μια πραγματικά αξέχαστη μουσική εμπειρία, περίπτωση που η εμπειρία σε συνεπαίρνει και εγκαταλείπεις τα εγκόσμια.

Ps. Υγιέστατος λαός οι Αυστριακοί! Ούτε ένας δεν έβηχε!!