Ισορροπίες

Μια πολύ όμορφη βραδυά περάσαμε την περασμένη Παρασκευή 11-4-8, στο ATHENAEUM στο Θησείο (77). Μια βραδυά σύγχρονης μουσικής με έργα του Γιώργου Χατζημιχελάκη, καθ’ ημάς Γεράσιμου Μπερεκέτη.

Μας έπαιξαν:

• Ανάκρουση για την υποδοχή του νέου χρόνου (Γ.Χατζημιχελάκης, 2006) - Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ, Όλγα Αρτικοπούλου τσέλο
• Κοντσερτίνο για τσίμπελ και κοντίνουο πιάνο & τσέλο (Γ.Χατζημιχελάκης, 2007) - Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ, Νέλλη Σεμιτέκολο πιάνο, Όλγα Αρτικοπούλου τσέλο
• Emigrette για σόλο πιάνο (Π.Λυκούδης 2007) - Χλόη Καμπέρου πιάνο
• Πέντε Μινιατούρες για τσίμπελ (Π.Λυκούδης 2006) - Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ
• Ινβενσιόν για τσέλο (Γ.Χατζημιχελάκης, 2007) - Όλγα Αρτικοπούλου τσέλο
• Κοντσερτίνο για τρομπόνι και πιάνο (Π.Λυκούδης, 2007) - Παναγιώτης Λυκούδης τρομπόνι, Χλόη Καμπέρου πιάνο
• Δεύτερη Σουίτα για τσίμπελ και τσέλο (Γ.Χατζημιχελάκης, 2006) - Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ, Όλγα Αρτικοπούλου τσέλο
• Εαρινό (Γ.Χατζημιχελάκης, 2008) - Γιώργος Χατζημιχελάκης ούτι, μπεντίρ, Παναγιώτης Λυκούδης τρομπόνι, Αγγελίνα Τκάτσεβα τσίμπελ, πιάνο, Νέλλη Σεμιτέκολο πιάνο, Χλόη Καμπέρου πιάνο, Όλγα Αρτικοπούλου τσέλο, πιάνο

Απ’ ότι φαίνεται ο Χατζημιχελάκης (πρώτη φορά θαρρώ πως ακούω έργα του) πατάει με το ένα πόδι στην Ανατολή και με το άλλο στη Δύση. Φάνηκε σαν τα ακούσματά του και η ψυχή του να είναι στην Ανατολή, αλλά να έχει μπολιαστεί σε μεγάλο βαθμό από τους ήχους της Δύσης. Προσπάθησε να ισορροπήσει τους δύο αυτούς διαφορετικούς κόσμους και νομίζω πως το πέτυχε.

Προσωπικά οι ήχοι της Ανατολής δεν μου πολυαρέσουν. Αυτό το συνεχές γκίλι-γκίλι-γκίλι με χαλάει λίγο. Ωστόσο – και αυτό το εισέπραξα έντονα στο πρώτο και σε μεγάλο βαθμό στην αρχή του δεύτερου κομματιού – κάθε φορά που το τσίμπελ πήγαινε να κυριαρχήσει και άρχισα να νοιώθω την πίεση του οριενταλισμού έρχονταν το τσέλλο και ισορροπούσε τα πράγματα, βγάζονταν ένα πολύ ελκυστικό άθροισμα.

Να ξεχωρίσω το πολύ ωραίο σόλο του τσίμπελ στο δεύτερο κομμάτι. Έφτιαξε μια πολύ όμορφη και μυστηριακή ατμόσφαιρα την οποία νομίζω πως ενέτειναν και τα γαυγίσματα των σκυλιών που άρχισαν ξαφνικά ακούγονται απ’ έξω :-) Επίσης το πολύ όμορφο Ινβενσιόν για τσέλο (…και λίγη φωνή) που έπαιξε με πολύ συναίσθημα η Όλγα Αρτικοπούλου.

Η συναυλία έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο με το καλύτερο με διαφορά κομμάτι της βραδυάς, το πάρα πολύ ωραίο Εαρινό. Διονυσιακής αισθητικής ανοιξιάτικο άκουσμα, το χαρακτήρισε ο Αθήναιος και βρίσκω τον χαρακτηρισμό κάτι παραπάνω από εύστοχο.

Θα ήθελα επίσης να τονίσω την πολύ καλή Αγγελίνα Τκάτσεβα στο τσίμπελ.

Πολλά μπράβο λοιπόν στον Γιώργο Χατζημιχελάκη και στους υπόλοιπους συντελεστές της συναυλίας!