Πέμπτη, Μαΐου 08, 2008

Pan Awakes; Summer Marches In


Το Σάββατο που μας πέρασε παρακολούθησα μια συναυλία (95), την οποία την περίμενα πως και πως τις τελευταίες μέρες (από την ημέρα που την έκλεισα, δατ ιζ). Συγκεκριμένα παρακολούθησα σε μια θρυλική αίθουσα, την Φιλαρμονική της Βιέννης, στην σπανίως εκτελούμενη 3η του Μάλερ. Και ακόμη περισσότερο θα διεύθυνε ο Mariss Janson και θα τραγουδούσε η πανέμορφη Elīna Garanča.

Το έργο παίζεται σπάνια γιατί απαιτεί πολύ μεγάλο σύνολο (τεράστια ορχήστρα και χορωδία) και γιατί είναι ένα από τα πιο μεγάλα έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Αν και συχνά παίζεται με διάλλειμα μετά το πρώτο μέρος (που κρατάει περί τα 35’), στη συγκεκριμένη συναυλία παίχτηκε χωρίς διάλλειμα και διήρκησε περί τα 105-110 λεπτά. Βέβαια κανένα πεντάλεπτο έκανε μετά το 2ο μέρος να μπει η χορωδία.

Τρομερό πακέτο! Too good to be true. Which was unfortunately the case. Έξω από το Musikverein είδαμε πως ο Janson αρρώστησε και θα τον αντικαθιστούσε ο Semyon Bychkov. Αυτό με ψιλοχάλασε ομολογουμένως, μιας και στην προηγούμενη επίσκεψή του εδώ δεν με είχε εντυπωσιάσει. Ευτυχώς αποδείχτηκε πως άδικα ανησύχησα. Η Βιέννη δεν είναι Αθήνα και η Φιλαρμονική μέσα στο σπίτι της άστραψε και βρόντηξε!

Είχα αγοράσει το εισιτήριο καμμιά δεκαριά μέρες in advance, από το δικτυο, και το μόνο που υπήρχε διαθέσιμο ήταν θέσεις στο δεύτερο μπαλκόνι. Αυτό είχε τα καλά του και τα κακά του. Τα κακά βέβαια ήταν πως η οπτική επαφή με την ορχήστρα ήταν μειωμένη (μικρό κακό αυτό) αλλά κυρίως ήταν μειωμένη η οπτική επαφή με την Elina Garanca :-) Επίσης ήταν μειωμένο το feeling της πολύ όμορφής αίθουσας.

Το καλό ήταν πως είχες καλύτερη ακουστική. Και μάλιστα σε μια αίθουσα με πολύ καλή ακουστική. Πολύ καλύτερη από το παρόμοιας εποχής Concertgebouw. Ο ήχος ακούγονταν λαμπερός και ευθύς, αν και νομίζω πως λόγω προσωπικής συνήθειας θα προτιμούσα στα φόρτε λίγο πιο δυνατά τα έγχορδα πράγμα που συνήθως το επιτυγχάνω όταν έχω επιλογή με την εκλογή κατάλληλης θέσης (στο μπροστινό μέρος της πλατείας και λίγο αριστερά).

Ωστόσο αυτά είναι λεπτομέρειες. Το έργο ήταν πολύ όμορφα παιγμένο, ο ήχος καταπληκτικός και ο Bychkov είχε στιβαρή άποψη, γεμάτη αυτοπεποίθηση. Είναι βέβαια και το έργο αρκετά αβανταδόρικο για μια μεγάλη ορχήστρα και νομίζω πως η συγκεκριμένη το εκμεταλλεύτηκε και με το παραπάνω. Πολύ καλή και η Elina, πρώτη φορά νομίζω πως την ακούω και μου άρεσε πάρα πολύ.

Νομίζω πως είχα δει πέρσυ ή πρόπερσυ στο Ηρώδειο την Φιλαρμονική της Βιέννης (σε μια παράσταση με τον Λαζόπουλο) και δεν είχα φύγει και με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Αυτό που παρακολούθησα το Σάββατο δεν είχε καμμιά σχέση. Άλλη ορχήστρα, άλλος ήχος, άλλο επίπεδο. Νομίζω ήταν ξεκάθαρο γιατί θεωρείται μια από της καλύτερες ορχήστρες του κόσμου.

Συμμετείχαν επίσης και δύο χορωδίες, μια γυναικεία και μια παιδική: οι Damenchor des Wiener Singvereins και Wiener Sängerknaben, αντίστοιχα.

Μια πραγματικά αξέχαστη μουσική εμπειρία, περίπτωση που η εμπειρία σε συνεπαίρνει και εγκαταλείπεις τα εγκόσμια.

Ps. Υγιέστατος λαός οι Αυστριακοί! Ούτε ένας δεν έβηχε!!

Ετικέτες

buzz it!

7 Comments:

Anonymous Ανώνυμος said...

Απο καλύτερο σε καλύτερο... Πόσο χαίρομαι που απόλαυσες μια συναυλία εκεί. 3 φορές δεν μπόρεσα να δω τίποτα (στην 4η δε αρρώστησα και δεν πήγα).

Θυμάστε ότι ή 3η είχες χρησιμοποιηθεί και στην τελετή έναρξης της Ολυμπιάδας.

BTW, posthorn (κάτι σαν μικρό κόρνο) είχε η ορχήστρα; Τώρα ακούω μια ηχογράφηση της 3ης με τον Boulez με τις ίδιες ορχήστρα και χωρωδίες αλλά με την Anne-Sofie Von Otter.

Elina Garanca... Ναι δίκιο έχεις... Ατυχία να μην έχεις καλή οπτική. Μ'αρέσει και μένα. Μη σου πω ότι την προτιμώ από την Netrebko. Ως παρουσία βεβαίως δίοτι σοπράνο η μια, mezzo η άλλη. Αν και παρατηρώ ότι η Garanca έχει ευρύ ρεπερτόριο.

Πώς τραγούδησε;

8/5/08 23:09  
Blogger spiretos72 said...

Δυστυχώς ήμουν αρκετά μακρυά και δεν παρατήρησα. Μάλιστα είχα μαζί μου κυαλλέτα και φωτογραφική μηχανή και ηλιθιωδώς τα άφησα στο σάκο που έδωσα στο cloakroom.

9/5/08 08:08  
Anonymous Ανώνυμος said...

Πως τραγούδησε η Γκαράντσα... hard to say. Αλλωστε δεν ήταν και κανένας οπερατικός ρόλος οπότε λίγα μας έδειξε. Δυνατή φωνή, λαμπερή στα φόρτε με μια βελούδινη επίγευση στις πιο χαμηλές εντάσεις :-). Με μεγάλη αυτοπεποίθηση και αρκετά επικοινωνιακή. Ίσως να έβγαλε περισσότερο συναίσθημα απ’ ότι απαιτούσε το κείμενο του Νίτσε, αλλά αυτά είναι personal likes and sidlikes και ίσως και θέματα μανιερισμού. Σίγουρα δεν έχει την καμπανιστή φωνή της Μπάρτολι (η οποία btw θα είναι στην ίδια αίθουσα στις 24/6. όσοι πιστοί…. :-) αλλά imho φάνηκε πολύ καλή.

Κάποιο σάλπισμα στο τρίτο μέρος (μάλλον – δεν θυμάμαι καλα) ακούστηκε πίσω από μια πόρτα για να δώσει προφανώς την αίσθηση της απόστασης. Μου φάνηκε για κορνέτα ή φλικόρνο εκείνη τη στιγμή αλλά θα μπορούσε να είναι και ταχυδρομικό κόρνο. Ταιριάζει και σημειολογικά άλλωστε.

9/5/08 09:35  
Blogger ds said...

Δεν ξέρεις πόσο ζηλεύω! Να ακούσεις την 3η του Mahler από αυτή την ορχήστρα!

Ου συμφωνίες του Mahler συνήθως δεν μ'αρέσουν ολόκληρες (όλο και κάποιο Scherzo θα με κουράσει, άσε που πιστεύω ότι πολλές φορές δεν υπάρχει συνοχή, αλλά αυτή είναι άκρως προσωπική άποψη). Όμως η 3η συμφωνία είναι μία απόλαυση από αρχή μέχρι τέλος, ένα μοναδικό ταξίδι που περνάει από τη γέννηση του ανθρώπου στον πόνο, τον θάνατο, την αγάπη.

Πραγματικά πιστεύω ότι η τελευταία κίνηση της συμφωνίας είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει ο Mahler, δεν συμφωνείτε;

11/5/08 21:02  
Anonymous Ανώνυμος said...

Δεν ξέρω αν είναι ό,τι καλύτερο έχει γράψει ο Μάλερ (μεγάλη κουβέντα αυτή!) αλλά for sure είναι από τα ποιο επιβλητικά μέρη του corpus tης δυτικής μουσικής. Ιδιαίτερα το φινάλε με τα ρυθμικά χτυπήματα των τύμπανων είναι το κάτι άλλο!

12/5/08 09:18  
Blogger JustAnotherGoneOff said...

Κωλόφαρδε!
(ΓΚΟΥΧ, ΓΚΟΥΧ, ΓΚΟΥΥΥΥΥΥΧΧΧΧ!!!)

Η δύναμη της συνήθειας, βλέπεις...

13/5/08 16:15  
Anonymous Ανώνυμος said...

:-)

14/5/08 14:01  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home