Ημέρες Γερμανικού Πολιτισμού

Την περασμένη Δευτέρα (10-9-7) παρακολούθησα στο Ινστιτούτο Γκαίτε, την εναρκτήρια εκδήλωση των Ημερών Γερμανικού Πολιτισμού. Η εκδήλωση αυτή ήταν ουσιαστικά μια συναυλία, καρυκευμένη με μερικά λογίδρια (του Πρέσβη της Γερμανίας και του Διευθυντή του Γκαίτε) στο πρώτο μέρος και fused με ένα δεξίωση-like event στο δεύτερο. Το σύνολο που παρακολουθήσαμε ήταν οι Modern Strings, ένα σύνολο εγχόρδων από την Κολωνία. Οι Modern Strings συνηθίζουν να παίζουν μουσική απ’ όλο τον κόσμο. Έθνικ one might say, but from the classical music point of view. Οι Moderns Strings είχαν μια συναυλία στις 7/11 στην Πάτμο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, και προφανώς on the way back home βόλεψε να κάνουν και μια μικρή στάση στην Αθήνα.

Το πρώτο μέρος έλαβε χώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Γκαίτε και είχε μια … εθνική διάσταση. Ακούσαμε: Heitor Villa-Lobos Bachianas Brasileiras Nr. 9 für Streichorchester (Βραζιλία), Klaus von Wrochem Musik für Streichorchester und Solovioline (Γερμανία), A.Piazzolla Tres Minutos con la Realidad (Αργεντινή), Νίκος Σκαλκώτας 5 ελληνικοί χοροί (Ελλάδα), A. Dvorak Zwei Walzer op. 54 (Τσεχία). Στο τέλος μας έπαιξαν για μπιζάρισμα το έργο του Άλκη Μπαλτά Largo – Scherzo. Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει άλλο έργο του Μπαλτά και μου άρεσε αρκετά (έως πολύ).

Στην συνέχεια και για το δεύτερο μέρος μεταφερθήκαμε στο αίθριο του Ινστιτούτου. Το δεύτερο μέρος είχε διαμορφωθεί σε τρείς θεματικές ενότητες. Στην πρώτη ενότητα με τίτλο Έρως και θάνατος ακούσαμε την Ελεγεία στην μνήμη του Ι.W. Samarin του Tschaikowsky και το Crisantemi fur Amadeo v. Aosta του Puccini. Στη δεύτερη ενότητα με τίτλο Η Χρυσή Εποχή ακούσαμε το Youkali-Tango του Kurt Weill και μια πόλκα από το Das goldene Zeitalter του Schostakowitsch. Στη τρίτη ενότητα με τίτλο Παιγνίδια Παιδιών ακούσαμε το andantino του Jeux d’ enfants του Bizet και το Balconies του Alexander Argov.

Η ιδέα υποθέτω πως ήταν να δοθεί μια αίσθηση χαλαρής γιορτής. Έτσι στο αίθριο (αίθριο βασικά είναι λίγο «αισιόδοξος» χαρακτηρισμός - ήταν ένας μεγάλος ακάλυπτος, αλλά είχε διαμορφωθεί αρκετά όμορφα) το σύνολο είχε σπάσει σε δύο γωνίες σε δύο μικρότερα σύνολα, τα οποία εν είδη κουαρτέτων έπαιζαν εναλλάξ. Υπήρχαν μερικές καρέκλες μπροστά από τους μουσικούς, αλλά ο περισσότερος κόσμος περιφέρονταν κουβεντιάζοντας με ένα ποτήρι κρασί ανα χείρας. Στο τέλος κάθε ενότητας περνούσαν δίσκοι με καναπεδάκια. Φαντάζομαι πως η ιδέα του στησίματος θα έπαιζε πολύ καλύτερα σε κήπο, αλλά στην Αθήνα είμαστε και ουχί στη Γερμανία. Πάντως ήταν πολύ γουστόζικη εκδήλωση.

Το παίξιμο των Modern Strings ήταν στον ίδιο χαλαρό τόνο με την όλη βραδιά. Υπήρχαν αρκετά λαθάκια και σε μερικά σημεία στο πρώτο μέρος φάνηκε έλλειψη συντονισμού (ήταν 13 άτομα χωρίς μαέστρο), αλλά εν γένει κανέναν δεν πείραξαν μιας και κατάφεραν να επικοινωνήσουν το πνεύμα των συνθετών θαρρώ και ταυτόχρονα να συνδράμουν στο πνεύμα της εναρκτήριας γιορτινής εκδήλωσης.

Αυτά.