Orchestra Sinfonica di Roma della Fondazione Cassa di Risparmio di Roma
H Orchestra Sinfonica di Roma della Fondazione Cassa di Risparmio di Roma, ιδρύθηκε μόλις το 2002. Είναι μια ορχήστρα που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από την ιδιωτικό ίδρυμα Cassa di Risparmio και έχει αποκτήσει αρκετή αναγνώριση, παρά το νεαρόν της ηλικίας της. Νεαρή δεν είναι μόνο η ορχήστρα αλλά και ο μέσος όρος ηλικίας των μουσικών της, μιας και οι περισσότεροι είναι κάτω από 30.
Το περασμένο Σάββατο (16-6-7), η ορχήστρα αυτή, υπό την διεύθυνση του Francesco La Vecchia παρουσίασε στο Μέγαρο ένα πρόγραμμα που οργάνωσε η Ιταλική Πρεσβεία, νομίζω σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (70).
Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν την πρώτη συμφωνία του Μάλερ, την επονομαζόμενη και “Titan”. Από τις πιο γνωστές και τις πιο όμορφες συμφωνίες του Μάλερ, είναι βασισμένο στις περιπέτειες του Ροκαϊρόλ, ήρωα μυθιστορίματος του γερμανού συγγραφέα Ζαν Πωλ. Ο Τιτάνς αντιλαμβάνετε τον κόσμο απόλυτα εχθρικό και αντιτάσει την εσωτερική του δύναμη, τελικά όμως οδηγείται στην απογοήτευση και την αυτοκτονία. Είναι προφανής η ταύτιση του Μάλερ με τον Τιτάνα.
Η ορχήστρα ξεκίνησε αρκετά όμορφα και εν γένει η ερμηνεία του Vecchia μου φάνηκε καλή. Θα έλεγα πως ήταν πολύ καλή άμα είχε λίιιιιγο πιο γρήγορο τέμπο. Και επίσης αμα είχε λίιιιγο καλύτερο ήχο η ορχήστρα και εννοώ τα έγχορδα. Ίσως να ήταν και ατυχία για την ορχήστρα που είχαμε τόσο κοντά την τέλεια ερμηνεία του ίδιου έργου από την Φιλαρμονική του Μονάχου και τον Jansons, οπότε η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Νομίζω πως ήταν σαφές πως το σώμα των έγχορδων ήταν λίγο αδύνατο – ο ήχος μου φάνηκε ρηχός και με αδύνατο όγκο.
Το δεύτερο μέρος νομίζω πως ήταν καλύτερο. Η εισαγωγή του Γουλιέλμου Τέλλου που ακολούθησε ήταν πολύ καλή – τα σαλπίσματα των τρομπονιών δυνατά, λαμπερά, στρογγυλευμένα και... punctual και εν γένει το Ιταλικό ταπεραμέντο τους έβγαινε λίγο πιο φυσικά.
Στη συνέχεια μας έπαιξαν τα Πεύκα της Ρώμης του Respighi. Απαιτητικότερο έργο φάνηκε και εδώ ελαφρώς η αδυναμία των έγχορδων αλλά το έδωσαν αρκετά όμορφα.
Εν κατακλείδει μια αρκετά ευχάριστη βραδυά. Θα έλεγα πως και η ορχήστρα και ο μαέστρος της ήταν αρκετά καλοί. Ίσως όχι από τις top ορχήστρες αλλά από τις πολύ καλές σίγουρα. Το μόνο αρνητικό θα έλεγα πως ήταν το σχεδόν άδειο Μέγαρο. Αρνητικό για τους μουσικούς μάλλον, μιας και εμένα καθόλου δεν με πείραξε η ησυχία και ο βήχας που έλειπε.
Το περασμένο Σάββατο (16-6-7), η ορχήστρα αυτή, υπό την διεύθυνση του Francesco La Vecchia παρουσίασε στο Μέγαρο ένα πρόγραμμα που οργάνωσε η Ιταλική Πρεσβεία, νομίζω σε συνεργασία με το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (70).
Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν την πρώτη συμφωνία του Μάλερ, την επονομαζόμενη και “Titan”. Από τις πιο γνωστές και τις πιο όμορφες συμφωνίες του Μάλερ, είναι βασισμένο στις περιπέτειες του Ροκαϊρόλ, ήρωα μυθιστορίματος του γερμανού συγγραφέα Ζαν Πωλ. Ο Τιτάνς αντιλαμβάνετε τον κόσμο απόλυτα εχθρικό και αντιτάσει την εσωτερική του δύναμη, τελικά όμως οδηγείται στην απογοήτευση και την αυτοκτονία. Είναι προφανής η ταύτιση του Μάλερ με τον Τιτάνα.
Η ορχήστρα ξεκίνησε αρκετά όμορφα και εν γένει η ερμηνεία του Vecchia μου φάνηκε καλή. Θα έλεγα πως ήταν πολύ καλή άμα είχε λίιιιιγο πιο γρήγορο τέμπο. Και επίσης αμα είχε λίιιιγο καλύτερο ήχο η ορχήστρα και εννοώ τα έγχορδα. Ίσως να ήταν και ατυχία για την ορχήστρα που είχαμε τόσο κοντά την τέλεια ερμηνεία του ίδιου έργου από την Φιλαρμονική του Μονάχου και τον Jansons, οπότε η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Νομίζω πως ήταν σαφές πως το σώμα των έγχορδων ήταν λίγο αδύνατο – ο ήχος μου φάνηκε ρηχός και με αδύνατο όγκο.
Το δεύτερο μέρος νομίζω πως ήταν καλύτερο. Η εισαγωγή του Γουλιέλμου Τέλλου που ακολούθησε ήταν πολύ καλή – τα σαλπίσματα των τρομπονιών δυνατά, λαμπερά, στρογγυλευμένα και... punctual και εν γένει το Ιταλικό ταπεραμέντο τους έβγαινε λίγο πιο φυσικά.
Στη συνέχεια μας έπαιξαν τα Πεύκα της Ρώμης του Respighi. Απαιτητικότερο έργο φάνηκε και εδώ ελαφρώς η αδυναμία των έγχορδων αλλά το έδωσαν αρκετά όμορφα.
Εν κατακλείδει μια αρκετά ευχάριστη βραδυά. Θα έλεγα πως και η ορχήστρα και ο μαέστρος της ήταν αρκετά καλοί. Ίσως όχι από τις top ορχήστρες αλλά από τις πολύ καλές σίγουρα. Το μόνο αρνητικό θα έλεγα πως ήταν το σχεδόν άδειο Μέγαρο. Αρνητικό για τους μουσικούς μάλλον, μιας και εμένα καθόλου δεν με πείραξε η ησυχία και ο βήχας που έλειπε.
Ετικέτες concert
posted by spiretos72 at 07:36
2 Comments:
Όπως ξέρεις ο ρυθμός στον οποίο ο διευθυντής αποφασίζει να ερμηνευτεί ένα κομμάτι είναι αντικείμενο ολόκληρης φιλοσοφίας, έρευνας και υπόκειται σε τεκμηρίωση οπότε...
Είδες πόσο λίγες συναυλίες από τις δικές μας (:-P) έχει φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών; :-(
Σωστό αυτό, αλλά απο την άλλη εχουμε και τα personal likes and dislikes. Αν συμπέσουν με του μαέστρου καλώς. Δεν ήταν όμως τέτοια η περίπτωση.
Πολύ λίγα πράγματα indeed. Κουρεντζής, Christie και Minkowski. Και η Μήδεια, αν και πολύ φοβάμαι πως με τέτοια οχλοβοή στην Επίδαυρο θα είναι μέτριο το αποτέλεσμα. Είδομεν...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home