Chicago

Ένα πράγμα από τα πράγματα που απαραιτήτως δεν πρέπει να «ξεχνάει» κανείς να κάνει αν βρίσκετε στο Λονδίνο (μαζί με το να πίνει μερικά pints of ale και να τρώει τηγανιτό χάντοκ με τάρταρ σως :-), είναι να παρακολουθεί κάποιο από τα πολύ καλά μιούζικαλ που βρίσκονται πάντα σε αφθονία. Έτσι λοιπόν και εγώ, αφού ταλαντεύτηκα αρκετά μεταξύ Όλιβερ και Σικάγου, βρέθηκα τελικά το Σάββατο 2-5-9 στο Cambrige Theate στο Sevel Dials, να παρακολουθώ μια παράσταση του δεύτερου.

Το στόρυ είναι λίγο-πολύ γνωστό σε όλους – άλλωστε υπήρξε και χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ με την Catherine Zeta-Jones, τον Richard Gere και την Renée Zellweger. Στο Σικάγο της δεκαετίας του ’20, η χορεύτρια Roxie Hart έχει σκοτώσει τον εραστή της και βρίσκετε στη φυλακή. Περιγράφονται οι σχέσεις της με τις υπόλοιπες κρατούμενες (οι οποίες βρίσκονται κι αυτές εκεί λόγω του ότι έχουν σκοτώσει τα significant others τους), με το προσωπικό των φυλακών και κυρίως με τον δικηγόρο Billy Flynn, ο οποίος καταφέρνει να την μετατρέψει σε celebrity. Το μιούζικαλ είχε κερδίσει 6 Tony to 1997.

Το έργο έτσι όπως είχε στηθεί έμοιαζε περισσότερο με μουσικοχορευτική παράσταση παρά με μιουζικαλ, ή ό,τι έχω εγώ στο μυαλό μου τέλος πάντων σαν μιούζικαλ. Μίνιμαλ σκηνικά και άφθονα χορευτικά, τα οποία βέβαια εκτελούνταν από ψηλές όμορφες χορεύτριες με μαύρα εσώρουχα – καθόλου άσκημο θέαμα :-)

Εκτός από τα ρούχα, το μαύρο κυριαρχούσε και στα σκηνικά. Το πίσω μέρος της σκηνής είχε μετατραπεί σε μια ψηλή κερκίδα, στα έδρανα της οποία κάθονταν οι μουσικοί της ορχήστρας, και αυτό ήταν όλο και όλο το σκηνικό. Μπροστά από αυτή την κερκίδα διαδραματίζονταν τα δρώμενα. Ο διευθυντής της ορχήστρας βρίσκονταν σε ένα από τα μπροστινά έδρανα και είχε μάλιστα αρκετό ιντεραξιον με τους ηθοποιούς.

Το μουσικοχορευτικό παρτ ήταν εξαιρετικό! Οι χορεύτριες/τραγουδίστριες/ηθοποιοί ήταν η μια καλύτερη από την άλλη, με προεξάρχουσα την Rachel McDowall ως Velma Kelly (την είδαμε και ως Λίζα στο Μάμμα Μία αν δεν κάνω λάθος), η οποία ήταν και η σταρ της βραδυάς. Πολύ καλή και η Aoife Mulholland, η οποία είχε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο και σίγουρα by far τα καλύτερα φωνητικά προσόντα αλλά η McDowall επισκίασε τα πάντα. Γενικώς όλες όσες είχαν τους ρόλους των φυλακισμένων ήταν εξαιρετικές. Πολύ καλός και ο Ian Kelsey στο ρόλο του δικηγόρου, όμως αν κάτι σου μένει από αυτό το μιούζικαλ είναι τα οι φυλακισμένες, οι οποίες ήταν άψογες, τέλεια συγχρονισμένες και πολύ καλές τραγουδίστριες.

Πολύ καλή και η τζαζ μουσική του John Kander (και πολύ όμορφα παιγμένη), φαντάζομαι πολύ γνωστή στον περισσότερο κόσμο μιας και έχει βγάλει αρκετά γνωστά κομμάτια.

Οι κυριότεροι συντελεστές:

Μουσική Διεύθυνση Ian Townsend, Σκηνοθεσία Walter Bobbie, Χορογραφία Ann Reinking, Σκηνικά John Lee Beatty, Κοστούμια William Ivey Long, Φωτισμοί Ken Billington, Announcer Lisa Norman, Sρirit of Fosse Nick Crossley, Velma Kelly Rachel McDowall, Roxie Hart Aoife Mulholland, Fred Casely Luke Johnson, Sergeant Fogarty Christopher Drake, Amos Hart David Ganly, Liz Alexis Owen Hobbs, Annie Chantelle Carey, June Vivien Carter, Hunyak Lucy Banfield, Mona Lucy Anderson, Matron 'Mama' Morton Gina Murray, Billy Flynn Ian Kelsey, Mary Sunshine Ν. Kiley, Go-To-Hell Kitty Lisa Norman, Harry Matt Wesley, Doctor Wayne Fitzsimmons, Aaron Rory Locke, The Judge Christopher Drake, Bailiff Dann Kharsa, Martin Harrison Matt Wesley, The Jury Wayne Fitzsimmons, McVicars Announcer Rory Locke, Swings Michelle Antrobus, Lee Greenaway, Gretchen Lodge, Lisa Ritchie, Dean Street, lan Stroughair