Kavakos at his best

Μετά από ένα χρόνο περίπου, ξανά Καβάκος και Καμεράτα του Salzburg στις 9-4-9, στο Μέγαρο (88). Πολύ όμορφη βραδυά, με τον Καβάκο να δείχνει πως εκτός από μεγάλος βιολονίστας θα καθιερωθεί και σαν πολύ καλός μαέστρος. Ευχάριστη σύμπτωση μάλιστα το γεγονός πως μετά από λίγες μέρες που απολαύσαμε τον Roger Norrington, είχαμε και τον διάδοχό του στην Καμεράτα του Σάλτσμουργκ.

Στο πρώτο μέρος μας έπαιξαν την Συμφωνία αρ. 8 σε σολ μείζονα, "Le soir", του Joseph Haydn. Πολύ όμορφο έργο, φωνάζει από μακρυά το ύφος του (και να μην το ξέρεις αποκλείεται να μην είναι Haydn ή Mozart) και αποδόθηκε με ζωντάνια και ευχέρια τόσο από την ορχήστρα όσο και από τον μαέστρο. Άριστα τεχνικώς η ορχήστρα, φαντάζει ιδανικό εργαλείο στα χέρια όποιου μαέστρου έχει ιδέες και θέλει να τις δοκιμάσει. Δεν θα έλεγα πως η ερμηνεία του Καβάκου διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας αλλά ήταν πολύ καλή και σίγουρα φάνηκε και το προσωπικό του στοιχείο.

Στη συνέχεια ακούσαμε το Κοντσέρτο για βιολί σε μι ελάσσονα, έργο 64, του Mendelssohn, με τον Καβάκο στο ρόλο του μαέστρου και του σολίστα. Εξαιρετική ερμηνεία του Καβάκου σε ένα πολύ γνωστό και αγαπημένο έργο. Εντυπωσιακή επίσης η ορχήστρα να παίζει τόσο καλά και τόσο συντονισμένα με ένα μαέστρο στο 20% (ίσως και λιγότερο). Να πω την αλήθεια μου φαίνονται λίγο ζογκλερικά αυτά μιας και θέλουν ιδιαίτερα καλή ορχήστρα για να σταθούν σε ψηλό επίπεδο και μοιάζουν ολίγον επίδειξη δεξιοτεχνίας. Ευτυχώς η περί ου ο λόγος ήταν άριστη και το δίδυμο (ορχήστρα + μαέστρος/σολίστας) εξέπεμψε δυνατά και καθαρά.

Δεν ξέρω αν είθισται (το να διευθύνει ο σολίστας), πάντως στο σάιτ της καμεράτας στις συναυλίες του φεστιβάλ Begegnung, με την συνεργασία του οποίου παρουσιάστηκε το πρόγραμμα (σύμφωνα με το βιβλιαράκι της συναυλίας), ο Καβάκος μόνο διευθύνει. Βέβαια το κοντσέρτο για βιολί του Mendelssohn δεν παίχτηκε στο φεστιβάλ, μιας και το φεστιβάλ είναι θεματικό και το φετινό του θέμα ήταν “Nacht”.

Με την νύχτα βεβαίως έχει μεγάλη σχέση το "Όνειρο καλοκαιρινής νυκτός" του Mendelssohn, του οποίου απολαύσαμε αποσπάσματα στο δεύτερο μέρος της συναυλίας. Με την προσθήκη της Χορωδίας Μπαχ του Σαλτσμπουργκ, η ορχήστρα και ο μαέστρος μας χάρισαν μια εξαιρετική εμπειρία. Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει ποτέ ολόκληρο το έργο, αλλά πρέπει να είναι τα εκτενέστερα αποσπάσματα που έχω ακούσει. Υπήρχαν αρκετά σημεία που δεν αναγνώρισα και άλλα που μου ήταν πολύ γνωστά, με κορωνίδα βέβαια το Γαμήλιο Εμβατήριο. Εξαιρετικά τα χάλκινα της ορχήστρα, εξαιρετική η χορωδία και ο μαέστρος ήταν νομίζω σε πολύ καλή βραδυά. Εν γένει εκτός από μερικά popular κομμάτια ο Mendelssohn δεν μου είναι πολύ οικείος. Ίσως πρέπει να τον ξαναδώ...

Αυτά. Ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα. Μοναδικό μελανό σημείο η προσέλευση του κόσμου. Αν δεν γεμίζει ούτε με τον Καβάκο το Μέγαρο, πότε θα γεμίσει;