Αχ, ψυχή μου

Με δύο πολύ βαριά ονόματα έκλεισε ο φετινός κύκλος Μπαρόκ του Μεγάρου. Η παιδική χορωδία του Αγ. Θωμά και η ορχήστρα Gewandhaus της Λειψίας, μας παρουσίασαν την περασμένη Κυριακή 18-3-7, τα Κατά Ιωάννη Πάθη του Γ.Σ. Μπάχ (73), σε ένα κατάμεστο σχεδόν Μέγαρο.

Η παιδική χορωδία Thomaner ίσως είναι η παλιότερη χορωδία (still in action) στον κόσμο, με ιστορία που κοντεύει να κλείσει 800 χρόνια. Ο ίδιος ο Μπάχ υπήρξε μέλος της και Διευθυντής της για 27 χρόνια, και είναι θαμμένος στην έδρα της (that is η εκκλησία του Αγ. Θωμά στη Λειψία). Σαν κάντορας του Αγ. Θωμά, ο Μπάχ σύνθεσε τα περισσότερα έργα του, ειδικά για αυτήν την χορωδία. Ο Georg Christoph Biller, ο οποίος είχε και την μουσική διεύθυνση της βραδυάς είναι ο 16ος διάδοχος του Μπαχ, σε αυτή την θέση και υπήρξε κι αυτός μέλος της χορωδίας στα μικράτα του.

Η ορχήστρα Gewandhaus, κι αυτή από τα πιο παλιά μουσικά ιδρύματα του κόσμου, ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1743 από 16 έμπορους της Λειψίας. Ο Felix Mendelssohn Bartholdy, ο Arthur Nikisch, ο Wilhelm Furtwängler, ο Franz Konwitschny και ο Kurt Masur υπήρξαν μεταξύ των Διευθυντών της. Ο τωρινός Διευθυντής της – ο 19ος στη σειρά – είναι ο Riccardo Chailly, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και Μουσικός Διευθυντής της όπερας της Λειψίας. Στην παράσταση που παρακολούθησα δεν έλαβε μέρος ολόκληρο το σώμα της ορχήστρας βέβαια, αλλά περί του 25-30 μουσικούς.

Έλαβαν επίσης μέρος οι: Julie Koch σοπράνο, Martin Woelfel άλτο, Martin Petzold τενόρος (Ευαγγελιστής), Jörg Hempel μπάσος και Matthias Weichert μπάσος (Ιησούς). Αξίζει να σημειώσουμε πως τόσο ο Petzold όσο και ο Weichert υπήρξαν μελη της παιδικής χορωδίας.

Άψογη τεχνική εκτέλεση του έργου, αλλά ωστόσο μου φάνηκε λίγο άψυχη. Αν εξαιρέσω το πρώτο (Herr, unser Herrscher…) και το τελευταίο (Ach Herr, laß dein…) χορωδιακό που τα βρήκα πολύ καλά (είναι βέβαια και τα … χιτς του έργου) και την απόδοση και το πάθος του Petzold, η όλη εκτέλεση μου φάνηκε κάπως άνευρη. Βέβαια έχω για μέτρο αύτην την εκτέλεση και ίσως κακώς γιατί ο Richter υπήρξε ογκόλιθος και η τεχνική αρτιότητα της ηχογράφησης σε στούντιο δεν συγκρίνετε με την ζωντανή εκτέλεση. Θα μου πείτε πως άστοχα θέτονται τέτοια θέματα συγκρισιμότητας, καθότι η μέθεξη της ζωντανής παράστασης είναι αξεπέραστη, αλλά αυτό ακριβώς ήταν το πρόβλημα: η μέθεξη. Δεν άρμοζε σε ονόματα βαριά σαν ιστορία.