Ιουστίνος Α'

Ομολογώ πως αυτό που παρακολούθησα στο Μέγαρο στην περασμένη Τρίτη 6-2-7, ήταν πολύ καλό (82). Και ήταν και αναπάντεχα πολύ καλό. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την όπερα του Βιβάλντι Giustino, υπό την διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου. Ήταν μια συναυλιακή παρουσίαση (δηλ. όχι η full-blown όπερα), σε συντετμημένη (δυστυχώς) μορφή.

Ήταν η τρίτη φορά νομίζω που παρακολούθησα στο Πέτρου. Η δεύτερη ήταν το περασμένο καλοκαίρι στον Ταμερλάνο πάλι με την ίδια ορχήστρα και ομοίως με πολύ καλά αποτελέσματα και η πρώτη με την ΚΟΑ στον Θρίαμβο της Ιουδήθ, όπου παρά την σαφέστατη ανεπάρκεια της ορχήστρας έδωσε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Έχει αρχίσει να καταξιώνετε - παρά το νεαρό της ηλικίας του - σαν ένας εξαιρετικός μπαρόκ ερμηνευτής, που στέκεται ανταγωνιστικά σε πολύ ψηλό επίπεδο (και βέβαια δεν έχω στο νου μου μόνο τον ελληνικό χώρο).

Η όπερα παίχτηκε για πρώτη φορά το 1724, την περίοδο του Καρναβαλιού στη Ρώμη, στο θέατρο Καπρανίκα. Πρόκειται ένα παραμελημένο αριστούργημα του Βιβάλντι, που παρουσιάζεται πολύ σπάνια στις μέρες μας. Ωστόσο είναι μια πλούσια όπερα τόσο μουσικώς (έχει γύρω στις 43 άριες & ντουέτα πολλές από τα οποία είναι πραγματικά πανέμορφες!) όσο και σκηνικώς (3 πράξεις με 12 διαφορετικούς σκηνικά/sets)

Η Ορχήστρα Πατρών - σε όργανα εποχής - ήταν πολύ καλή. Την άκουσα όπως νομίζω ποτέ δεν έχω ακούσει την ΚΟΑ ή την ορχήστρα της Λυρικής. Στιβαρή, με αυτοπεποίθηση, με πολύ καθαρό ήχο και άριστη διαχείριση έντασης και ρυθμού. Σχεδόν αλάνθαστη (να άκουσα 1-2 γλιστρήματα από κάποιο βιολί? ζήτημα είναι), το μόνο που μπορώ να της προσάψω είναι πως θα την ήθελα λιιιιιιιιίγο καθαρότερη στα δυνατά σαλπίσματα των πνευστών στο τέλος. Αν και δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό με αυτά τα μπαρόκ χάλκινα φίδια που έπαιζαν :-)

Πολύ θα ήθελα να τους απολάμβανα σε μια πλήρη έκδοση της όπερα, σε κανονική σκηνή με σκηνικά κλπ, κλπ. Και είναι κρίμα μια τέτοια απόδοση να περιορίζεται στα στενά πλαίσια μιας συναυλιακής παρουσίασης. Και επίσης δεν ξέρω γιατί την συντόμευσαν. Εντάξει, ίσως τα ρετσιτατίβα να μην είναι και πολύ παρουσιάσιμα σε μια συναυλιακή παρουσίαση, αλλά δεν νομίζω πως η συνολική διάρκειά της (πάνω από τεσσερισήμισι ώρες) είναι απαγορευτική. Άλλωστε οι πιο γνωστές όπερες του Βάγκνερ είναι αρκετά μεγαλύτερες, αλλά παίζονται αδιάλειπτα σε όλον σχεδόν τον κόσμο.

Εξαιρετικές οι Μαίρη-Έλεν Νέζη (ώς Αυτοκράτορας Αναστάσιος) και Μάτα Κατσούλη (ως Λεοκάστη) τραγούδησαν υπέροχα με πλήρη μπαρόκ μανιέρα. Νομίζω πως την Κατσούλη την είχα υποτιμήσει και τις τελευταίες φορές που έδωσε κάποιο ρεσιτάλ δεν είχα πάει. Δεν θα το ξανακάνω :-) H Κατσούλη ζέστανε την ατμόσφαιρα λίγο μετά την αμήχανη αρχή τραγουδώντας εξαιρετικά την "Nacque al bosco" και στην συνέχεια η Νέζη απάντησε επίσης εξαιρετικά με το "Vedrò con mio diletto". Η Κατσούλη επίσης τραγούδησε αξιοσημείωτα στο τέλος την τελευταία αν θυμάμαι καλά άρια "Lo splendor".

Πολύ καλοί επίσης οι Jason Darnell στο ρόλο του Βιταλιάνο και η Μαρούσα Ξυνή ως Αριάννα. Απλώς καλοί οι Ειρήνη Καραγιάννη, Μίνα Πολυχρόνου και Νίκος Σπανός σαν Αμάντσιο, Θεά Τύχη και Ιουστίνος, αντιστοίχως. Ο Σπανός ενώ έχει πολύ λαμπερή και δυνατή φωνή (απέδωσε πολύ καλά μερικές δυνατές άριες σε ψηλές νότες) νομίζω πως έχει περιορισμένο range, με αποτέλεσμα στις χαμηλές νότες να ταλαιπωρείται (και να μην ακούγεται σχεδόν).

Στους υπόλοιπους ρόλους οι Θεοδώρα Μπάκα ως Ανδρόνικος και ο Παναγιώτης Φίνας ως Πολιντάρτε. Την μουσική προετοιμασία την έκανε ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος.

Πολύ καλή επίσης η ανάλυση της όπερας στο συνοδευτικό booklet του Μεγάρου, από τον Ιωάννη Φούλια.

ps. Και μια απορία: πως είναι δυνατόν όλα, μα *όλα* τα έγχορδα της ορχήστρας να έχουν σλαβικά ονόματα; βέβαια αυτό κάπως εξηγεί το επίπεδο της ορχήστρας. που να βρεί ελληνική επαρχιακή πόλη τόσους πολλούς καλούς μουσικούς?